December-cadeautje: download alles in één keer!

In de afgelopen maanden kreeg ik ettelijke keren de vraag of ik mijn schrijfsels over de Nieuwe Tijd gebundeld kon publiceren of uitgeven in boekvorm. Ik wilde dat wel maar zag er ook tegenop: veel gedoe waar ik niet zo handig in ben, waardoor het me veel tijd kost. Tijd die ten koste gaat van mijn werk, wat ik het liefste doe. Daarom heb ik aan de geestelijke wereld gevraagd: "Als het de bedoeling is dat dat gebeurt, willen jullie dan alsjeblieft iemand vragen het initiatief te nemen?"

Vragen kunnen ze zeker aan gene zijde, maar iemand vinden die de vraag ook hoort is een ander ding. Maar het is gelukt: Sanne Roemen heeft de vraag gehoord! Maandagavond kreeg ik een mail van haar en mijn hart sloeg over van blijdschap: zij heeft alles wat ik in de afgelopen drie jaar over de Nieuwe Tijd heb geschreven gebundeld in een pdf die je uit kunt printen! Het artikel van januari 2010, het artikel van juli 2011, alle Kleine Boodschapjes (28), alle tegeltjes-wijsheden (35) en alle 7 delen van 'Ziel en Geest' bij elkaar in één document. Nu is het geen zoekplaatje meer maar heb je alles in een keer bij elkaar. Ik ben dankbaar.

Je kunt het hier downloaden. (printversie - liggend)
Download hier een pdf met staande tekst (voor op je tablet)

Veel leesplezier en verspreid deze download zo veel je wilt!
Ik wens jullie allemaal een buiten koude en binnen warme decembermaand,

Léonne

Ziel en geest – 7

We gaan steeds helderder waarnemen. We gaan helderder voelen, zien, horen, weten en zelfs ruiken. Dat komt door de grotere tegenwoordigheid van onze Geest. Dit proces is niet tegen te houden. De sluiers lossen op. En dat geldt niet alleen voor ieder persoonlijk, het geldt ook voor de aarde als geheel. De afsluiting van de aarde omwille van de afgelopen ontwikkeling is voorbij. We hebben als het ware in quarantaine gezeten. We waren afgesloten van de kosmos en zijn helemaal gericht geraakt op het aardse als waren wij de enigen in het universum. Deze energetische quarantaine is nu voorbij. De sluier die ons omgeven heeft, waardoor wij er zelf niet uit konden en invloeden uit het universum er niet in konden, is aan het oplossen. Vergelijk het met een ozonlaag waar gaten in komen. Onze wereld is groter aan het worden, zowel buiten als binnen onszelf.

Dit geldt voor iedereen die op aarde rondloopt. Echter, niet iedereen is zich dit bewust. Degenen met een oudere ziel, dus die hier het langst rondlopen en die veel aardse ervaring hebben, worden zich dit als eerste bewust. Best logisch. Dit bewustwordingsproces verloopt als een golf: eerst een kleine groep waaruit een kritische massa ontstaat, dan de grote massa en vervolgens een in grootte afnemende restgroep. Vergelijkbaar met de marketingcurve:

Nu kun je je zorgen maken over de grote massa ‘die het nog niet in de gaten heeft’ maar dat heeft weinig zin. Alles komt vanzelf, op z’n eigen tijd. In de geestelijke wereld wordt op dit moment gezegd: “Wees alsjeblieft blij dat de grote massa het nog niet in de gaten heeft... kijk hoe veel moeite je zelf al hebt met alle aanpassingen, hoe hoog de spanning soms oploopt... je moet er toch niet aan denken dat dit bij iedereen tegelijk zou gebeuren?” De verantwoordelijkheid die je misschien voelt t.a.v. ‘de grote massa’ kun je richten op je eigen bewustwordingsproces. Hoe beter je gaat begrijpen hoe je om kunt gaan met de huidige veranderingen, als je deze doorleeft en hier op aarde vorm geeft, wordt je een ervaringsdeskundige en maak je jezelf klaar om straks, als het nodig is, anderen bij te kunnen staan en te helpen. Dat is de vorm waarin je je zorg voor de wereld om je heen kunt gieten. Dus maak eerst jezelf klaar, zodat je er daarna voor anderen kunt zijn. Net als in het vliegtuig: doe eerst je eigen zuurstofmasker op en daarna pas bij je kind.

Eén van de kenmerken van de 4^e dimensie is de uitdrukking van oprechte Liefde voor jeZelf. Dat je jezelf zodanig lief hebt dat je jezelf geen geweld meer aan doet. Uit deze liefde voor jezelf vloeit als vanzelf de liefde voor de jou omringende wereld voort. In de 3^e dimensie was ‘Heb uw naaste lief als uzelf’ nog een gebod. In de 4^e dimensie is dit een wetmatigheid. Je kúnt een ander niet meer en ook niet minder lief hebben dan jezelf. Dus hoe groter de liefdevolle zorg voor jezelf, hoe groter je liefde voor de wereld om je heen. Dat betekent: jezelf respecteren en serieus nemen. Jezelf toestaan datgene te doen waar jouw motortje van gaat lopen. Luisteren naar hetgeen je voelt en onderzoeken welke boodschap dat in zich draagt. Je vrij voelen om jouw keuzes te maken. Je niet laten dwingen, noch jezelf dwingen. Jezelf geen schade berokkenen door dingen te denken, te zeggen of te doen die jou of de wereld om je heen lelijk maken. Als je deze artikelen leest, als je bezig bent met je bewustzijnsontwikkeling, wordt je geacht deze verantwoordelijkheid voor jezelf te nemen, zodoende bij te dragen aan het ontstaan van de kritische massa en vervolgens dienstbaar te kunnen zijn.

En de ‘grote massa’ die nog komen gaat zal het moeilijker hebben dan jij. Want jij bent tenslotte al ‘ouder’. Je hebt al een groot deel van het aardse ontwikkelingsprogramma doorlopen. Je hebt veel ervaring opgedaan, je hebt de uitersten van het leven ondervonden en bent nu in staat om vrije keuzes te maken op basis van deze ervaringen, die je in je ‘ziele-rugzak’ hebt zitten. De grote massa heeft deze ervaringen in minder mate en toch gaan ook zij mee in deze grote ‘upgrade’. Dat is niet makkelijk. Sommige mensen maken zich hier oprecht zorgen over: Hoe moet dat nou met deze mensen, die al die ervaringen nog niet hebben? Daar kunnen we ons op dit moment nog moeilijk een voorstelling van maken maar je kunt het vergelijken met de automatisering: In alle lagen van het onderwijs wordt gebruik gemaakt van computers. Of je nou op de lagere school, de middelbare school of het vervolgonderwijs zit maakt niet uit; we hebben allemaal profijt van de automatisering. En dan maakt het niet uit of je begrijpt hoe zo’n computer precies werkt of in elkaar zit, laat staan hoe je die moet maken; je kunt er gebruik van maken en ermee werken. Het leren is er makkelijker door geworden en de manier waarop onderwijs plaatsvindt is er structureel door veranderd. Echter, dit verandert niets aan het feit dat je onderwijs volgt. Zo kan je ook de overgang naar de 4^e dimensie zien. Niemand gaat ineens van de middelbare school naar de universiteit – het zou niet eerlijk zijn om iemand dat aan te doen. Als je op de middelbare school zit blijf je daar, alleen de leeromgeving verandert waardoor sommige lesonderdelen veel makkelijker en sneller doorlopen kunnen worden en er nieuwe lesonderdelen bij kunnen komen.

Je zou kunnen zeggen dat er op dit moment grofweg 3 groepen zijn op de planeet: een groep die al een nieuw (ziele)lichaam heeft, een groep die de transformatie naar het nieuwe lichaam gaat maken tijdens de huidige incarnatie en een groep die de planeet zal verlaten om later in een nieuw lichaam weer terug te komen (opnieuw geboren te worden). De eerste groep kun je aanmerken als de nieuwe-tijdskinderen. Zij zijn als het ware al ingericht op de nieuwe onderwijsomgeving en hebben moeite om binnen het oude systeem te functioneren. De laatste groep heeft tijdens de huidige incarnatie dusdanig in het oude systeem gefunctioneerd dat het bijna niet mogelijk is dit te transformeren (en dat heeft niet per definitie met leeftijd te maken) en dus wordt dit ook niet van hen gevraagd. De tweede groep vormt de golf die hierboven is genoemd. Hier moet echter nog een kleinere vierde groep genoemd worden. In de afgelopen tijd, en vooral sinds de Venus-overgang (eind mei/begin juni) heeft een aantal mensen de planeet verlaten op een wijze die we niet begrijpen. Er zijn mensen ziek geworden en gestorven waarvan we het niet verwachtten. Een aantal van hen heeft zelf een eind aan het leven gemaakt. Sommigen hebben een ongeluk gehad. Dit is een (relatief kleine) groep die een offer brengt. Zij zijn ‘aan de andere kant’ nodig om zielen die in verwarring overgaan (‘overlijden’) op te vangen en te begeleiden.

Wat er in de (nabije) toekomst zal gebeuren... we weten het niet. Het heeft ook weinig zin om je daarmee bezig te houden want je hebt geen macht over de (kosmische) veranderingen die sowieso plaatsvinden. Het enige wat je kunt doen is werken aan en met datgene waar je wel macht over hebt: jezelf. Op die manier geef je de veranderingen op aarde vorm en draag je bij aan het overgangsproces. Met elke stap die jij neemt leg je een energetisch spoor waarover anderen kunnen lopen: je legt een nieuwe weg aan. De manier waarop je kunt bijdragen aan de veranderingen is door verantwoordelijkheid te nemen voor jezelf. Neem deze artikelen mee de maand december in. Lees ze nog een keer... er staat meer in dan je tot nu toe gelezen hebt. Betrek het op jezelf, pas het toe in jouw leven en deel vervolgens uit wat je ontdekt en ondervonden hebt... in de eerste plaats door het te dóen. Doe het niet voor anderen, doe het anderen vóór.

Ziel en geest – 6

Alles in deze tijd vraagt van ons om wat meer door de buitenkant heen te gaan kijken en de bewegingen achter de aardse werkelijkheid te gaan zien. Dat hetgeen er in je leven gebeurt niet door de uiterlijk waarneembare werkelijkheid bepaald wordt begrijpt iedereen tot op zekere hoogte wel. Kijk maar naar getuigenverklaringen: de een heeft dit gezien, de ander dat en toch hebben ze het allebei over hetzelfde voorval. Of kijk eens naar de uiteenlopende uitwerkingen van de opvoeding op de verschillende kinderen uit één gezin. De een heeft daaraan iets heel anders beleefd dan de ander. Waar de een tegen te hoop loopt is iets waar de ander zich niet druk over kan maken.

Door de overgang naar de 4^e dimensie is ons hoger Ik, onze geest veel duidelijker aanwezig en nemen wij in toenemende mate waar wat er achter de uiterlijkheid gebeurt. Tien jaar geleden was het nog afdoende als iemand de woorden ‘excuus’ of ‘sorry’ uitsprak. Dan was de kous af en moest je niet meer zeuren. Tegenwoordig voelen we precies of deze woorden waar zijn of niet. Ofwel: of de betekenis van het uitgesproken woord overeenstemt met de trilling die iemand daarbij uitzendt. We worden steeds gevoeliger, dat gaat vanzelf. We kunnen het niet eens tegenhouden. De vraag in deze tijd is dus niet ‘hoe word ik gevoeliger’ maar ‘hoe leer ik omgaan met die nieuwe gevoeligheid’.

De wijze waarop wij ons denkvermogen gebruiken is op dit moment vooral beperkend en beknellend. Dat werkt zo: Er gebeurt iets (iemand zegt, vraagt of doet iets). In de eerste seconde neem je precies en zuiver waar wat dat met jou doet: je voelt hoe dat met jou resoneert. Direct daarop vellen we een oordeel over deze resonantie: hij is goed of fout, hij mag wel of niet. Als hij niet mag stoppen we hem weg en begint ons denken direct op volle toeren te draaien hoe we dit nu op moeten lossen. Het wordt heel ingewikkeld en je weet niet wat je moet doen. Je hebt een probleem. En je denkt dat je een probleem hebt met een ander maar eigenlijk heb je een probleem met jezelf. Want je hebt iets gevoeld en dat mag er niet zijn.

Een voorbeeld: Iemand vraagt je iets te doen. Je voelt direct weerstand en voelt ook dat er weliswaar een vraag is gesteld maar dat het eigenlijk gewoon de bedoeling is dat je hier ja op zegt. Ergens denk jij ook dat je dit hoort te doen maar ondertussen zegt alles in jou ‘nee’. En dan begint het gedonder. Zodra er dissonantie is schakelen we ons hoofd in om het op te lossen en worden de problemen alleen maar groter en ingewikkelder. Terwijl wat je voelde eigenlijk zo duidelijk en helder was als het maar kan. Echter, dit heldere gevoel mag er niet zijn. En juist doordat het er niet mag zijn kom je in de problemen. Je gaat in de weerstand en het verzet en gaat dingen doen en zeggen waar je spijt van krijgt: je zegt ja op iets wat je eigenlijk niet wilt of je gaat onaangename dingen tegen de ander zeggen. Hoe dan ook voel je je niet prettig... omdat je iets wegstopt wat er IS. En dan is er dissonantie IN jou, je wezensdelen schuren met elkaar.

Je kunt jezelf ook tijd geven. Neem je eerste gewaarwording serieus en zeg dat je er op terug komt. Want dat is ook zoiets: je dénkt dat je direct antwoord moet geven. Maar wie zegt dat? Is dat waar? Nee. Een ander wil dat misschien wel en dat is zijn goed recht maar jij hebt de vrijheid om daar een besluit in te nemen. Niemand kan jou dwingen. Dat is wel waar. Ga vervolgens rustig zitten en aanschouw wat je in dat eerste moment voelde, zonder oordeel. Dus zonder te bepalen of dit gevoel goed of fout is. Want het punt is dat je gevoel er nu eenmaal is, of je het nu goedkeurt of niet. Als je het afkeurt kún je het niet eens meer aanschouwen. Energetisch werkt het namelijk zo: als je iets veroordeelt trek je een muur op in je waarnemingsveld en alles wat zich achter die muur bevindt kun je niet zien. Zonder oordeel is je waarnemingsveld veel groter en kun je helder zien. Leid je aandacht vanuit je hoofd, door je hals naar beneden tot je op de hoogte van je hart bent gekomen. Ga dan met je aandacht naar voren en maak vanuit die plek (dat is je hartchakra) een voorstelling van het moment waarop (in dit voorbeeld) de vraag gesteld werd. Voel wat er met je gebeurde en verken dit gevoel. Zonder oordeel. Pas dan kun je waarnemen wat er werkelijk met je gebeurde en vaak blijkt dat dit gevoel je iets heel anders wil vertellen dan je dácht (dus de reden dat je het wegstopte klopte niet eens). Vervolgens vinden er kleine wondertjes plaats: je krijgt een ingeving, je krijgt een nieuw idee, je weet ineens precies wat je te doen staat. En al die ingewikkelde vragen die je had zijn niet eens meer aan de orde, ze zijn vervallen. Eigenlijk begrijp je niet meer zo goed wat er nou zo moeilijk was.

Wat je op zo’n moment doet is een ander deel van je denkvermogen aanspreken, namelijk je voorstellingsvermogen. Je rechter hersenhelft gaat dan een samenwerking aan met je hart. En dan kom je in de grenzeloze vrijheid van het denken. In dít denken, het voorstellingsvermogen, kunnen wij de ultieme vrijheid ervaren: alles is mogelijk en de creatieve oplossingen zijn onbeperkt. Vervolgens komt je linker hersenhelft als vanzelf in een dienstbare rol, gevoed en gestimuleerd door de warmte van wat mogelijk is, door de in-spiratie: de Geest die in komt. Dat waar jouw motortje van gaat lopen.

Een ander voorbeeld: Je hebt een relatie en je voelt je aangetrokken tot iemand anders. Je hoofd zegt direct dat dit niet mag of kan en drukt het verlangen weg. Echter, de kracht waarmee je iets wegdrukt veroorzaakt een tegenkracht die net zo sterk is. Het verlangen wordt daardoor groter en krijgt spookachtige vormen. Het wordt groter en enger dan het eigenlijk is. Ook hier geldt: je kunt wel tegen jezelf zeggen dat iets niet mag, maar dat helpt niet want het is er toch. In je voorstellingsvermogen kan en mag dit altijd, daarin ben je volkomen vrij. Doe het bovenstaande, ga met je aandacht naar je hartchakra en maak van daaruit je onbegrensde voorstellingen (dat is iets anders dan vanuit je hoofd gaan zitten fantaseren hoe het is om met twee mensen een relatie te hebben). Dan geef je jezelf de ruimte om waar te nemen wat werkelijk gevoeld wil worden – meestal iets anders dan je dacht – en ik geef je op een briefje, dan zie je mogelijkheden die je niet kon bedenken.

Eigenlijk is ons denken zo vrij als een vogeltje. Als we het onszelf maar toestaan. En je hebt een prachtig waarnemingsorgaan gekregen om dit vermogen te gebruiken: irritatie. Irritatie betekent dat iets in de buitenwereld niet resoneert met jouw trilling. Dat veroorzaakt energetische schuring en dat ervaren wij als irritatie. Echter, langzamerhand is irritatie ook onder de afdeling ‘kan niet, mag niet’ komen te vallen. Hetzij omdat het leidt tot onbeteugelde daden hetzij omdat alles ‘harmonieus’ moet zijn. Dus stop je het weg. Je schakelt daarmee een belangrijk waarnemingsorgaan uit. Vanuit de geestelijke wereld ziet dat er zo uit: Je sleutel past niet in het slot maar je doet net alsof dat niet waar is en blijft doordouwen. Het resultaat is dat je sleutel breekt of het slot kapot gaat (of allebei) en de deur is nog steeds dicht.

Als je irritatie kunt beschouwen voor wat het is – trillingen die niet met elkaar resoneren, een nuchter feit – mag het er zijn en kun je er naar kijken. Want dit waarnemingsorgaan geeft je een belangrijke boodschap. Achter elke irritatie schuilt namelijk een ideaal. En op het moment dat je irritatie voelt gebeurt er iets dat niet overeenstemt met jouw idealen. Dat kan van alles zijn en daar kom je pas achter als het er mag zijn. In het voorbeeld hierboven, van de vraag die iemand stelde, kun je het ideaal van de innerlijke vrijheid vinden: je mag alles vragen, je mag vrij antwoorden. De een heeft misschien te leren dat dwingen niet werkt en de ander om nee te durven zeggen. Dit zijn ontwikkelingsidealen.

Als je gaat letten op je allereerste innerlijke reacties, gaat er een wereld voor je open. Verwelkom je irritatie, er gebeurt iets dat niet resoneert met jouw idealen. Het wil je iets vertellen, het staat tot je dienst. In die eerste paar seconden vind je je antwoorden, als je jezelf zonder oordeel toestaat te voelen wat je voelt. Want je gevoel weet veel meer dan je verstand kan bedenken.

~wordt vervolgd~

Het stof uit mijn oren geblazen

Met eigenlijk best wel een apart gevoel bel ik aan bij het statige pand waar Léonne woont. Wat staat me te wachten? Vind ik het nou eng? Of ben ik gewoon heel benieuwd? In ieder geval is het bezoek zeer noodzakelijk voor mijn gevoel want ik loop echt een beetje dood in werk en privé. Dus het zal een verwachtingsvolle spanning zijn waarmee ik voor de deur sta. Laten we het daar maar op houden. Rustig ben ik in ieder geval niet. Maar Léonne maakt meteen zo'n fijne indruk dat er van angst of weerstand geen enkele sprake meer kan zijn. Hier kom je terecht omdat dat zo moet zijn. Dat is duidelijk.

Léonne gaat met een grote theekan voor de trap op naar haar werkkamer. Het is wel een statig pand, maar er heerst zo'n ongedwongen sfeer binnen. Geen gedoe, geen pretenties. We gaan zitten en Léonne vraagt hoe ik hier terecht kom. Zoals waarschijnlijk meer, hebben de berichtjes op de site over de nieuwe tijden waarin we leven me direct geraakt toen ik ze voor het eerst las. Intuïtief wist ik dat Léonne me zou kunnen helpen bij mijn vastloperij.

Léonne legt me uit over de sferen waarin we ons met onze vele levens ontwikkelen. Ze legt me uit waar ik nu sta en wat me nu te doen staat. Af en toe is ze stil en luistert ze naar haar helpers. Ze legt duidelijk uit wat de boodschap is. Ik moet het uiteraard allemaal zelf doen, maar ik ben niet alleen en ik kan mezelf helpen. Maar dat moet ik wel weer een beetje compassie gaan opbrengen voor dat wat me allemaal overkomt. Ik ben vastgeroest in mijn eigen zwart/wit situaties. Het wordt tijd dat ik mezelf ga zien zoals ik echt ben en dat is iemand met een doel op deze aarde. Die taak heeft te maken met het omvormen van de juristerij in ons land. Met compassie ga ik het redden. Er wordt van binnen een snaar geraakt waardoor ineens de muziek heel helder klinkt. Die muziek was er altijd al,  maar ik kon het zelf niet meer onderscheiden. Léonne heeft het stof uit mijn oren geblazen. Een waarachtigheid voel ik erbij en dat geeft enorm veel energie.

Léonne maakt de adviezen uit de geestelijke wereld op zo'n prettige no nonsense manier duidelijk. Het voelt werkelijk als de normaalste zaak van de wereld en dat geeft een heel liefdevol gevoel. Het is natuurlijk ook de normaalste zaak van de wereld! We zijn niet alleen en we zijn allemaal op een mooie reis. Wat Léonne zegt, laat de dingen op hun plek vallen.

Als klap op de vuurpijl brengt Léonne me ook nog in contact met twee andere dames die in hun werk hetzelfde ervaren en het gevoel hebben dat hen iets te doen staat. Met hen heb ik op een hele inspirerende manier contact en het stimuleert enorm om verder te gaan met de grote veranderingen. En wie weet komt er nog een business uit voort! Dat we door Léonne bij elkaar zijn gekomen, voelt voor mij een beetje als een zegen van boven. Ik ben Léonne en haar helpers heel dankbaar.

AB

Ziel en geest – 5

Een andere uitwas van de voorbije ontwikkeling is de excessieve drang om zeker te stellen dat er niets ‘fout’ gaat. In deel 4 is duidelijk geworden dat de wijze waarop wij goed en fout indelen eenzijdig uitgaat van de aardse werkelijkheid en voorbij gaat aan de betekenis die dit heeft voor onze ontwikkeling. Binnen het kader van deze eenzijdige definitie zijn we helemaal doorgedraaid in het organiseren van zekerheid.

Dat is namelijk iets wat ons aardse denken graag wil: zeker weten dat het ‘goed’ gaat. Er is hier op aarde echter maar één ding zeker en dat is dat we op een goede dag ‘dood’ gaan, althans, ons lichaam. Verder zijn er geen garanties. En dit is een lastige, want niet weten wat het nieuwe ontwikkelingsparadigma (het nieuwe besturingssysteem) in gaat houden is iets wat ons denken bijna niet kan verdragen. En toch is dat precies wat er nu van ons gevraagd wordt: alle zekerheden loslaten. Want de zekerheden uit het oude systeem, dus hoe we gewend zijn dat het werkte, gaan niet meer op. We zien nu in onze maatschappij dat de oude, formele structuren er alles aan doen om de zekerheid in stand te houden, door excessieve regelgeving uit te vaardigen (of daar om te vragen). Ondertussen zien we in de wereld het tegenovergestelde gebeuren: alle zekerheden verbrokkelen. Financiële zekerheid, economische zekerheid, ons sociale verzekeringsstelsel, de ‘waarde’ van ons huis, ons pensioen...

Dit zijn allemaal bewegingen die ons noodzaken om los te komen van onze eenzijdige kijk op het leven vanuit het aardse denken. We zijn zo doorgedraaid in het zorgen voor zekerheid, dat het inmiddels het leven voorkomt. Het middel (ons aardse leven is een middel om te ontwikkelen) is doel geworden. De zekerheid van een inkomen is belangrijker geworden dan werk doen waarin je jezelf uit kunt drukken. Om maar niet ‘alleen’ te zijn, zijn we bereid onszelf af te wijzen, hetgeen juist diepgevoelde eenzaamheid veroorzaakt. Het begint al vroeg: Een kind mag tijdens het speelkwartier niet meer vallen, want dan wordt de school aansprakelijk gesteld. Terwijl vallen en stoten de manier is waarop wij leren... Wij leren onze kinderen op school al dat ze niet mogen leren. We zijn zo bang geworden dat er iets ‘fout’ gaat dat we niet meer durven leven. Het paard achter de wagen gespannen.

Als je te sterk hecht aan uiterlijke zekerheden, zullen deze je juist ontvallen om je te helpen ervan los te komen. Als je bijvoorbeeld sterk hecht aan de status van je baan of de hoeveelheid geld die je daarmee verdiend, zonder dat je in de eerste plaats houdt van het werk dat je doet, dan zal hieraan gerammeld worden. Niet omdat je iets fout doet maar omdat het in de nieuwe tijd zo werkt: waar je van houdt zul je behouden, omdat het met jou resoneert en dus trek je het aan. En andersom. Als je iets doet wat je een aardse garantie geeft terwijl je er eigenlijk niet achter staat, stoot je het af. Doordat de vaste materie op een hogere klank gaat trillen, wordt deze beweeglijker. De aards-materiële werkelijkheid geeft sneller dan voorheen vorm aan de trilling die jij uitzendt.

We hebben al onze vermeende zekerheden los te laten om in de nieuwe ontwikkeling te komen. Dat helpt ons om uit de eenzijdige kijk van het denken te komen zodat het denken weer zijn plaats in kan gaan nemen t.o.v. het voelen en het willen. Het voelen staat daarbij in het midden. Het denken is koud en star, het willen is warm en beweeglijk. Kijk maar naar je lichaam: Je hersenen zijn blauwig wit en liggen zeer geordend in je schedel. Als er teveel beweging in komt functioneert het niet meer (bv een hersenschudding). Je wilsgebied, de onderbuik, is een warme, rode, rommelige boel. Daar geldt juist: als er geen beweging is functioneert het niet meer. Beide zijn eenzijdig; de ene pool neigt tot verstarring en begrenzing, de andere tot onbegrensde beweging. Daartussen ligt het gevoelsgebied: hart en longen, het ritmische systeem dat boven- en onderpool verbindt. Daar komen het koude blauw en het warme rood samen in de in- en uitademing die het hart voorziet van zuurstofrijk bloed (rood) en zorgt voor de afvoer van zuurstofarm bloed (blauw). Nu de ontwikkeling van het zelfstandige denken tot een voltooiing komt, heeft het denken zijn primaat los te laten en samen te gaan werken met het willen d.m.v. het voelen, waar de coördinatie plaatsvindt. Op die manier kunnen we enerzijds het denken verwarmen door de actieve scheppende kracht van het willen, anderzijds de wil begrenzen door de stabiliteit en geordendheid van het denken. Dit gebeurt via het midden, het gevoelsgebied, waar onder en boven elkaar kruisen. Zowel fysiek (denken en willen) als geestelijk (hemel en aarde). Daarin staat het hart symbool voor de goddelijke Liefde en de longen voor de interactie tussen binnen- en buitenwereld en daarin je eigen ruimte innemen.

De wijze waarop dat plaatsvindt is: onzekerheid. Onzekerheid = het niet (meer) wéten. Dat noodzaakt ons om op iets anders te gaan varen dan alleen het denken. Want als je het niet meer wéét wordt je gedwongen het anders te gaan doen. Het wordt steeds noodzakelijker je besluiten te nemen met je hart en je hoofd te gebruiken bij hoe je het doet. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan maar je mag erop vertrouwen dat het leven je helpt. We krijgen allemaal zachte duwtjes om het anders te gaan doen. Als je die zachte duwtjes negeert krijg je gewoon een harder zetje, waardoor je struikelt. En als je daarna verder gaat op de oude weg krijg je een hardere duw en ga je op je gezicht. Niet omdat je het ‘fout’ doet, maar om je aardse zelf duidelijk te maken dat je op deze manier in de nieuwe ontwikkeling niet verder kunt. En wie geeft je die duwtjes? Jij zelf, jouw goddelijke geest. En de aardse werkelijkheid helpt daarbij. Een blessing in disguise.

Samenvattend kun je zeggen: We bewegen van het oordelen over goed en kwaad naar een dynamisch gebruik van ons ontwikkelde oordeelsvermogen: wat in de ene situatie of voor de ene persoon het goede is om te doen is dat in een andere situatie of voor een ander precies niet. En ‘goed’ is: alles wat het leven voedt. Omdat het eenzijdige denken, dat streeft naar zekerheid en vastheid, inmiddels een uniforme eenheidsworst produceert die aan deze uniciteit van individuen en situaties geen recht doet, en tegelijkertijd de aanwezigheid van ons unieke geestwezen steeds duidelijker wordt, ontstaat op een natuurlijke wijze bij steeds meer mensen de drang of de noodzaak om niet meer in de pas mee te marcheren. De beweging die daarbij gemaakt kan worden is niet die van een tegenstelling, dus vechten tégen, maar kiezen vóór. Op die wijze zullen systemen die oud zijn aan kracht verliezen, omdat ze omzeild worden en buiten spel komen te staan. Dit geldt voor de maatschappij, als ook voor je persoonlijke leven.

~wordt vervolgd~

Ziel en geest – 4

Eerst een samenvatting van het voorafgaande:

Wij zijn allen goddelijk geestelijke wezens die bezig zijn om op de planeet aarde een plek te maken waar wij onze goddelijkheid uit kunnen drukken. Daartoe ontwikkelen wij de menselijke gestalte die bestaat uit een lichaam en een ziel. De ziel is het onstoffelijke deel van onze aardse gestalte, de intermediair tussen hemel en aarde. Je ziel is niet wie je bént maar is wel ván jou.

Met elke ontwikkelingsfase komen lichaam en ziel in een hogere trilling, waardoor een groter deel van onze goddelijkheid deze aardse gestalte kan bewonen. Op dit moment maken wij op aarde de overgang naar de 4^e dimensie. Hierdoor komen lichaam en ziel in een hogere trilling en verandert zowel de structuur van de vaste materie, waaruit ons lichaam gemaakt is als van de astrale materie waaruit onze ziel gemaakt is.

Ontwikkelingen gaan via eenzijdigheid. Het deel dat wij in de afgelopen fase ontwikkeld hebben is het zelfstandige denken. Door deze eenzijdige gerichtheid op het denken, die inmiddels levens lang duurt, zijn in lichaam en ziel patronen ontstaan die ons denkvermogen aanduiden als onze hoogste instantie. We zijn vergeten wie wij werkelijk zijn en leven in de beperking van het duale aardse denken. Als je denkt ‘ik ben een winterjas’ en het wordt zomer, heb je een probleem. Als je begrijpt dat jij die jas niet bént maar dat je die dráágt, begrijp je dat er een nieuw seizoen is aangebroken en dat je een ander soort jas krijgt. Dan hoef je niet bang te zijn dat je jezélf kwijtraakt.

Ontwikkelingen volgen, net als alles op aarde, een cyclische dynamiek: opkomst, bloei, decadentie (‘over de top’) en verval. Na de bloei ontstaan excessen waardoor de ontwikkeling haar eigen verval regisseert; het extreem doorvoeren van hetgeen ontwikkeld is maakt de situatie onhoudbaar waardoor de noodzaak tot vernieuwing ontstaat. De krachten die het bij het oude willen houden steken in die fase krachtiger dan ooit de kop op.

Wat dat betreft leven wij in een bijzondere tijd. Want eigenlijk komen er twee ontwikkelingen tot een eind. Ontwikkelingen vinden op aarde plaats in cycli van 26.000 jaar. Deze cycli worden gemarkeerd door een kosmische constellatie die de Grote galactische uitlijning wordt genoemd. Deze constellatie doet zich voor het eerst sinds 26.000 jaar weer voor op de winterzonnewende, nl. op 21 december 2012*. Zo’n grote cyclus is weer onderverdeeld in vijf cycli van 5200 jaar. De ontwikkeling van het zelfstandige denken is de vijfde en laatste cyclus van de grote cyclus van 26.000 jaar. Deze grote cyclus handelt over ‘de kennis van goed en kwaad’ en is begonnen met wat wij kennen als het verhaal van Adam en Eva. In onze tijd komen dus de excessen van twee ontwikkelingen tot een hoogtepunt: eenzijdige gerichtheid op het denken en het denken in goed en kwaad. Dat is op z’n zachtst uitgedrukt niet makkelijk. Het is wel de uitdaging waar wij met z’n allen voor staan. Hoe kunnen we hiermee omgaan?

Zoals gezegd: hoe de 4^e dimensie op aarde uit gaat pakken weet niemand, want dat is nog nooit vertoond. Wat wij wel kunnen doen is de overgang naar de nieuwe ontwikkeling vergemakkelijken. Daarvoor kunnen we kijken naar de uitwassen van de voorbije ontwikkelingen.

Wij hebben de vruchten gegeten van de boom van kennis van goed en kwaad. Dat hebben we nu al heel lang gedaan en inmiddels kennen wij het onderscheid tussen goed en kwaad... Nu zeg je: ‘Wat een onzin, als ik kijk naar wat er in de wereld gebeurt lijkt het daar helemaal niet op’. Toch ként een significant deel van de mensheid dit onderscheid, hetgeen iets anders is dan er ook gehoor aan geven. Dat laatste gaat niet over het onderscheid kénnen maar over de keuzes die wij maken. Een van de dingen die we hier op aarde doen is: de vrije wil ontwikkelen. En een vrije wil impliceert een keuze. Moet je wel weten waaruit je kunt kiezen. Om dat te ontdekken hebben wij gegeten van de boom van kennis van goed en kwaad. Wij hebben alle (uiterste) kanten van het leven geproefd en beproefd (onderzocht en ondervonden) en op basis daarvan kunnen wij vrije keuzes maken.

We hebben echter zo goed ons best gedaan om het onderscheid tussen goed en kwaad te leren kennen dat we:

a. inmiddels alles indelen in goed óf fout;

b. denken dat het er om gaat dat we alles wat ‘fout’ is uit moeten bannen en dat alleen wat wij ‘goed’ noemen mag bestaan en

c. hanteren wij bij dit indelen in goed of fout één uiterlijk beschrijfbare regel die voor iedereen geldt.

Deze drie samen vormen een uitwas waarmee we onszelf helemaal klem zetten.

De manier om dit om te buigen is eigenlijk nogal eenvoudig: Verander de vraag ‘Is dit goed of fout’ in ‘Wat werkt voor mij wel en wat werkt voor mij niet. Wat bekrachtigt en versterkt mij en wat niet.’ Daarmee overstijg je de goed of fout kwestie, want het is duidelijk dat voor de een iets anders werkt dan voor de ander. Ofwel: wat voor jou goed is, is niet per definitie goed voor een ander en vice versa. Zo simpel? Ja, zo simpel.

Een praktisch voorbeeld: Voor anderen zorgen, anderen helpen, iets voor een ander doen wordt gezien als ‘goed’. Echter, de vraag is waarom je dit doet. Doe je het uit vrije wil of omdat je niet anders kunt? Bijvoorbeeld om je bestaan te rechtvaardigen, je een status te verschaffen, omdat je niet voor jezelf kunt zorgen of omdat je geen nee durft te zeggen. Als je het doet omdat je niet anders kunt is het eigenlijk niet goed voor jou (jouw ontwikkeling), terwijl het voor een ander precies het goede kan zijn om te doen... Snap je dat je hierover niet kunt zeggen of het goed of fout IS? Dat hangt namelijk helemaal af van wat deze persoon komt leren of doen. En wij weten niet met welk doel of welke ontwikkelingsvraag iemand in dit leven is gekomen. Wij kunnen dus nooit weten wat voor iemand ‘het goede’ is om te doen.

Nog een voorbeeld: waarschijnlijk heb je geleerd dat het ‘goed’ is om al je relaties tot een harmonieus einde te brengen. En als dat niet lukt ben je niet goed. De vraag is wat deze harmonie kost. Doe je jezelf geweld aan om de lieve vrede te bewaren? Dan heet dat vanuit de geestelijke wereld niet harmonieus. Harmonieus is wat met elkaar resoneert. Het kan zijn dat de levensdoelen van een ander op een bepaald moment niet (meer) resoneren met de jouwe. Dat is dan eigenlijk alles wat er aan de hand is. Als jij dit wilt en een ander dat, laat elkaar. Dwing jezelf niet andermans leven te leiden en andersom. Natuurlijk is het prettiger als iets harmonieus verloopt. Maar als harmonieus betekent dat je jezelf daarvoor geweld aan moet doen is dat echt niet harmonieus. Op zulke momenten komt het er op aan te durven kiezen voor hetgeen jouw leven voedt. En ja, soms is dat heel eng maar dat is iets anders dan fout.

Het mooiste voorbeeld: Zelfs het begin van deze enorme ontwikkeling op aarde bestempelen we inmiddels als fout. De ‘verbanning’ van Adam en Eva uit het paradijs noemen we de zondeval: foute boel, we zijn eruit geflikkerd omdat we niet ‘goed’ waren. Daar klopt niks van. Het was een besluit van ons collectieve bewustzijn om deze ontwikkelingsweg te gaan en we wisten dat het niet makkelijk zou worden, omdat we helemaal verstoken zouden raken van de helderheid van onze geest. Adam en Eva waren niet fout of slecht, zij zijn het beeld van de huidige mens, die zichzelf vanuit de wijsheid van zijn hoger Ik toestond het onderscheid te leren kennen tussen goed en kwaad. Dat is heel iets anders dan goed of fout ZIJN.

De drijfveer van waaruit we iets doen wordt in de nieuwe ontwikkeling belangrijker dan de uiterlijk beschrijfbare handeling. Lichaam en ziel komen in een hogere trilling en daardoor is ons hoger Ik duidelijker aanwezig. Dit zorgt ervoor dat we onszelf en wie we werkelijk zijn steeds minder kunnen verloochenen. Als je je aardse zelf dwingt iets te doen wat je eigenlijk niet wilt of wat niet past binnen je voornemens en ontwikkelingsdoelen, verstoor je de resonantie tussen je wezensdelen (lichaam, ziel en geest) en wordt je ziek. Dit verklaart de enorme toename van depressies, burn-out, vermoeidheidsziekten en ‘onbegrepen’ lichamelijke klachten. Nee, er zijn geen lichamelijke oorzaken te vinden voor deze aandoeningen. De oorzaken zijn gelegen in het ingaan tegen wat overeenstemt (resoneert) met wat je komt doen. Daarnaast is een deel van deze klachten het gevolg van de aanpassing van het lichaam aan de nieuwe trilling (bijv. onverklaarbare hartritme-stoornissen of een slechter functionerend geheugen).

Alle oude patronen en programmeringen die niet meer passen binnen het nieuwe besturingssysteem steken de kop op en willen losgelaten worden. Veroordeel jezelf niet maar zie het als een kans om te voelen wat wel en niet bij jou past en nieuwe keuzes te maken. Zeg niet: ‘Oh, kan ik het nou nog niet, heb ik dit probleem nou nog steeds!?’ Doordat het zich laat zien krijg je de kans het om te buigen. Schrap de oude vraag (‘IS dit goed of fout’ – een vraag van het denken) en buig deze om naar de nieuwe: Wat werkt voor mij wel en wat werkt voor mij niet. Wat bekrachtigt en versterkt mij en wat niet – een vraag van het voelen. Vertrouw er vervolgens op dat dit voor jóu het goede is, zonder een vooraf vastgesteld idee over wat ‘goed’ dan inhoudt.

~ wordt vervolgd ~

* Galactische Uitlijning houdt in dat de aarde en de zon op een lijn staan met het centrum van melkweg. Dat is op zich niets bijzonders, dat gebeurt elk jaar. Waarom is de galactische uitlijning van 2012 dan zo speciaal? De aarde doet er 26.000 jaar over om een volledige omwenteling rond haar as te maken. Als zo’n omwenteling klaar is, vindt de galactische uitlijning plaats op de dag van de winterzonnewende en begint een nieuwe omwenteling. Dat is op 21 december 2012 het geval en het is 26.000 jaar geleden dat dat gebeurd is.

Waarom ben ik hier?

Léonne heb ik leren kennen toen mijn leven zich op een kantelpunt bevond. In mijn hoofd was alleen nog plaats voor de vraag waarom ben ik hier?  Eigenlijk was ik er zelf al wel uit.  Mijn tijd zat er op, het was mooi geweest.  Maar als ik met een ruimere blik keek kwam vooral één vraag boven:  Hoe kon ik mijn verlangen rijmen met de verbondenheid, de liefde voor mijn partner en kind?

Zelf kwam ik er niet uit.  En in contact met anderen ook niet.  Al dolend op het internet kwam ik bij gidswerk terecht.  Op de een of andere manier voelde ik me aangetrokken en begon te lezen.  Ik voelde me geraakt.  En besloot een afspraak te maken.  Ervaring met gidswerk had ik niet.  Tijd om mijn grenzen te verleggen.

De dag van onze sessie vond ik spannend.  Wat kon ik verwachten?  Paste dit wel bij mij?  Had ik een vergissing gemaakt?  Doorademen en aanbellen.  De deur werd opengedaan door een warme vriendelijke vrouw.  Eenmaal boven viel me de liefdevolle aandacht op waarmee ik werd ontvangen.  Ik voelde me op mijn gemak.  Léonne had zich vooraf afgestemd op mijn verhaal.  Tijdens onze sessie deed ze verslag van wat ze had gezien/gevoeld/ervaren.  “In je vorige leven was je ….”.  Gek genoeg klopte haar verhaal voor mij.  Ik heb nog steeds twijfels of er iets bestaat als reïncarnatie.  Maar evengoed twijfel ik of dood ook echt een eindstation is.  Tja, mijn opvoeding en mijn scholing als kind kan ik nog niet helemaal loslaten.  Ik ben ervan overtuigd dat er meer is tussen hemel en aarde dan ik kan bevatten.  Belangrijk voor mij is dat Léonne me heeft kunnen duiden waarom ik hier en nu op aarde ben.  Ze heeft me laten zien wat me te doen staat.  En hoe daarin mijn partner en kind een plek hebben.  Ze heeft me aangemoedigd om het licht in mezelf te herkennen en dat nog meer ruimte te geven.

Direct na onze sessie had ik echt het gevoel een keerpunt te hebben bereikt.  Van de sessie is een geluidsopname gemaakt.  Die heb ik samen met mijn partner beluisterd.  Voor mij een waardevolle aanvulling.  Waardevol om het samen te kunnen beluisteren, maar ook waardevol om het zelf nog eens mee te maken.  En nu; ongeveer drie maanden later, is het verlangen om het licht te zoeken nog steeds daar.  Ik heb mijn antwoord op de vraag:  “Waarom ben ik hier?” en daar kan ik prima mee leven!

Bedankt!

Ziel en geest – 3

Uit het voorgaande mag duidelijk worden dat onze ziel, onder aanvoering van het denken, een eigen leven is gaan leiden. Als we de vergelijking met de computer doortrekken dan zou je zeggen: er staat een computer die de macht over heeft genomen, die een eigen intelligentie heeft gecreëerd en die op eigen houtje beslissingen neemt en zich gedraagt als een zelfstandig individu dat het voor het zeggen heeft. Het is een beeld dat wel in films weergegeven is (bv Stanley Kubrick – 2001: a space odyssey) en degenen die op dit idee gekomen zijn hebben hun inspiratie uit de geestelijke wereld ontvangen... want eigenlijk geeft dit beeld precies weer wat er in de huidige tijd aan de hand is: degene (je geest) die de hardware (je lichaam) gebouwd en de software (je ziel) ontwikkeld heeft, staat op dit moment buitenspel.

Hier gaat echter de vergelijking ook mank. Want we weten allemaal dat een computer en de daarop draaiende software geen eigen leven kan leiden en geen eigen intelligentie ontwikkelt. Maar ónze software, de ziel, heeft weldegelijk een eigen identiteit en een ik: ons lager ik. In die zin is onze ziel een individu, een levend onderdeel van ons aardse zelf, dat niet afsterft maar van leven naar leven meegaat en herinneringen en ervaringen met zich meedraagt. Dat maakt het ook zo lastig: het is niet een apparaat wat je zomaar de deur uit doet; onze ziel is een levend ding waar je rekening mee te houden hebt.

Omdat we op aarde de 4^e dimensie betreden gaat alle vaste materie sneller trillen. Ook de materie waar wij in wonen: onze lichamen. Door de hogere trilling hebben onze cellen meer ‘stroom’ nodig om gezond te kunnen functioneren. En deze stroom kan alleen van onze geest komen. Daarom verandert ook de structuur van de materie waaruit onze zielen zijn gemaakt. Dat is nodig om meer geest, meer hoger Ik, door te laten. En hoewel we allemaal op een ander punt in onze ziele-ontwikkeling zijn, krijgen we allemaal deze ‘upgrade’, dit nieuwe besturingssysteem. En dat geeft verwarring. Want de ‘startknop’ zit ineens ergens anders en de icoontjes staan op een andere plek of zien er anders uit, sommige icoontjes zijn er helemaal niet meer, anderen zijn nieuw... je kunt niet meer op de automatische piloot in je oude routines vervallen... het werkt niet meer. Dat merken we in de wereld en dat merken we in ons persoonlijke leven. Alleen krijgen we er geen handleiding bij. Dat is niet om ons te plagen, dat is simpelweg omdat dit volkomen nieuw is: niemand weet hoe het uit gaat pakken, de 4^e sfeer-ontwikkeling op aarde.

Valt er dan helemaal niets over te zeggen? Wat moeten we ons nou voorstellen bij dit nieuwe besturingssysteem, hoe ziet dat er uit? Ik heb in de loop van de tijd geleerd dat ik altijd alles mag vragen, als ik ook maar bereid ben om alle antwoorden te horen of geen antwoord te krijgen. Dus als ik aan mijn vrienden in de geestelijke wereld vraag om toch te proberen er íets over te zeggen laten ze mij het volgende beeld zien:

Een damspel. We kennen het allemaal: Een bord met witte en zwarte vakjes met in die vakjes dezelfde kleur damstenen en je moet elkaar slaan om als eerste aan de overkant te komen. Zwart tegen wit. Dat is de oude zielestructuur: duaal, zwart of wit, zwart tegen wit. Maar stel je nou eens voor dat op datzelfde dambord diezelfde damstenen niet ín de vakjes staan maar op de kruispunten... je bent ineens niet meer bepaald tot de zwarte (óf de witte) vakjes, je staat op zwart en wit tegelijk en je kunt je damsteen bewegen over het grid in plaats van binnen de hokjes van één kleur... en als je elkaar tegenkomt kun je gemakkelijk langs elkaar heen, je kunt alle kanten op en je hoeft geen obstakels op te ruimen om verder te kunnen... alle regels van het spel zijn hierdoor ineens totaal anders, allerlei nieuwe mogelijkheden... en dat met hetzelfde dambord en dezelfde damstenen. En ook de hand die de damstenen beweegt is dezelfde, alleen de spelregels en de mogelijkheden zijn totaal veranderd.

Mijn geest begrijpt direct de reikwijdte en de mogelijkheden van dit nieuwe spel, en als ik dat tot mijn aardse delen door laat dringen komt mijn denken er tussendoor tetteren. Nu ontpint zich een grappige conversatie tussen mijn hoofd en mijn geest:

Hoofd: Ja, maar (als je dat hoort weet je direct dat je hoofd aan het woord is) als je de ander niet hoeft te verslaan is er toch niks aan om het spelletje te spelen?

Geest: Hoezo? Je kan toch aan de overkant willen komen, gewoon omdat jij daar wilt zijn? Daar hoef je toch niet persé voor te vechten?

Hoofd: Ja, dat is wel waar, maar (!) dan heb je geen tegenstander nodig dus hoef je geen spelletje met elkáár te spelen.

Geest: Nou, als iemand je uitdaagt kán dat ertoe leiden dat je nog beter je best doet en er iets nog mooiers van maakt. Als je in de gaten blijft houden dat het een spel is, dat bedoeld is om het steeds beter te doen, iets nieuws te verzinnen of het mooier te maken, blijft het leuk. Als je wilt winnen om te winnen, ben je niet meer bezig om iets moois of nieuws te bereiken. Dan ga je dingen doen als de boel belazeren (doping, scheidsrechters omkopen), alleen maar omdat je wilt winnen en dan heb je feitelijk niets gewonnen...

Hoofd: [stilte] Je hoort de radertjes knarsend tot stilstand komen en dit nieuwe concept bekijken... ja, maar... [stilte]

Mijn geest houdt nog maar even wijselijk zijn mond over de stap naar uitdagen door samenwerken...

Mijn geest begrijpt dat het vooral gaat over het ontstijgen van de dualiteit en weet dat mijn hoofd dat lastig vindt. Want zwart tegen wit, goed tegen fout daar kan mijn hoofd mee uit de voeten. Maar dat iets zwart en wit tegelijk is, dat je écht alle kanten op kunt en dat je niet noodzakelijk hoeft te vechten... ‘Leuk concept hoor’ zegt mijn hoofd nu, ‘maar... hoe doe je dat dan, hier op aarde?’ Een terechte vraag en hier wordt ook de functie van de voorbije ontwikkeling duidelijk. Een ontwikkeling die ooit begonnen is met wat in de bijbel verhaald wordt als de verbanning van Adam en Eva uit het paradijs omdat Eva at van de boom van kennis van goed en kwaad.

In de enorme tijdsspanne die we nu afronden hebben wij het onderscheid leren maken tussen goed en kwaad. En zoals culturen opkomen, bloeien, decadent worden en in verval raken, zo geldt dat ook voor deze ontwikkeling. En we zijn nu op de top van de ‘decadentie’: inmiddels delen we alles in in goed of fout. Het eerste mag wel, het tweede niet en we zijn constant bezig om zeker te stellen dat dat ook gebeurt (er mag niets ‘fout’ gaan). Deze ontwikkeling is klaar, is eigenlijk al óver de top en nu gaat het erom dat we de verbinding met het ‘paradijs’ weer gaan leggen... mét ons nieuw ontwikkelde vermogen. Onze goddelijke geest, die zich omwille van de afgelopen ontwikkeling enigszins op de achtergrond heeft gehouden, heeft nu samen te werken met het nieuw ontwikkelde aardse vermogen. Enkel in het geestelijke concept leven maakt het zweverig (het ‘paradijs’); alleen van je aardse denken uitgaan maakt het benauwd en beperkt. Er gaat dus een nieuwe verbinding tot stand komen tussen onze geest en de ‘nieuwe mens’.

Dit gaat sowieso gebeuren, sterker nog: het is al aan het gebeuren. Over hoe we dat proces wat makkelijker kunnen maken de volgende keer meer, dus:

~ wordt vervolgd ~

Kleine boodschapjes uit de geestelijke wereld – 28

Perfect

Je hoort het wel eens roepen: ‘je bent perfect’ of ‘alles is perfect’. Een uitspraak die door sommigen als een diepe waarheid wordt ervaren en door anderen als zweverig geklets. Perfectie is vanuit het aardse perspectief een lastig begrip.
Vanuit de geestelijke wereld gezien is inderdaad alles perfect. Dat wil zeggen dat alles op een perfecte manier met elkaar resoneert en zich uitdrukt in een daarbij perfect passende vorm op dat moment. Dat houdt dus niet in dat het altijd prettig, mooi of leuk is. De onbewuste aanname die men op aarde heeft is dat iets wat perfect is, klaar is. En daar zit de ruis: perfect wil niet zeggen dat iets geen verandering behoeft.

Ziel en geest – 2

Inmiddels heb je een beetje kunnen wennen aan het idee dat al die typische kenmerken van jou, waarmee je jezelf tot nu toe identificeerde, niet zijn wie jij bent. Dat deze kenmerken onderdeel zijn van je ziel en dat deze ziel een onderdeel is van je aardse verschijning, je aardse voertuig, dat in ontwikkeling is. Een ontwikkeling die tot doel heeft om een steeds groter deel van jouw Geest, jouw Ik Ben, toe te laten in je fysieke lichaam.

En ook dat je denken niet je geest is. In de engelse taal is dat heel duidelijk: iedereen begrijpt direct het verschil tussen mind en spirit. Je denkvermogen is aards en is verbonden aan je lichaam (brein) en je ziel (manier van denken). Je geest wéét; je denken heeft kennis opgeslagen en kan deze logisch met elkaar combineren. Je gedachten draaien bepaalde scripts af die geprogrammeerd zijn om bepaalde taken uit te voeren in bepaalde situaties. Je zou kunnen zeggen: je lichaam is de hardware, je ziel is de software en je geest is degene die de software geprogrammeerd heeft. Dat betekent dat jij de software ook kunt herprogrammeren. Als jij de scriptschrijver bent, kun je het script veranderen, als je dat wilt.

De tijd waarin wij nu leven kun je vergelijken met de overgang naar een nieuw besturingssysteem (vanwege een nieuwe generatie hardware: de 4e dimensie). In dat nieuwe besturingssysteem kan de oude software niet meer draaien. En daar lopen we op dit moment en masse tegenaan. De gedachten en overtuigingen die wij hebben over onszelf en over het leven (oude programmering) botsen met het nieuwe besturingssysteem. Wat ons daar het meest in de weg zit is ons denken, dat is gaan denken dat het het hoogste is binnen het systeem. En dat is niet zo vreemd, gezien de ontwikkeling die we op aarde achter de rug hebben.

Ontwikkelingen vinden plaats via eenzijdigheid. Kijk maar naar de medische specialismen. Een specialist richt zich helemaal op een klein onderdeeltje of werking van het lichaam en door deze eenzijdige focus kan hij er diep in doordringen. De rest van het plaatje verliest hij uit het oog, dat moet hij buitensluiten om zijn specialisme te kunnen ontwikkelen. Zo hebben wij op aarde de ontwikkeling van het zelfstandige denken achter de rug. En om die ontwikkeling te kunnen volbrengen, hebben we ons eenzijdig op het denken gericht. Het denken stond voorop en denkt nu dat het de baas is. Met ons denken zijn wij de aardse werkelijkheid en wetmatigheden steeds dieper gaan doordringen. Daarbij konden we het bestaan van een veel grotere (vaak paradoxale) geestelijke werkelijkheid niet gebruiken, dat zou te veel verwarren. Daarnaast hadden we tijdens deze ontwikkeling strenge wetten nodig, want het denken is een ‘koud’ proces: als je een denkproces logisch en consequent volgt, kom je tot conclusies waar geen speld tussen te krijgen is maar waar ook alle menselijkheid (warmte) uit verdwenen is. Deze strenge wetten en regels hebben ons behoed (nou ja, niet altijd) voor het uit de hand lopen van zaken. Om de ontwikkeling van het denken mogelijk te maken kregen wij een redelijk streng kader waarbinnen dit kon plaatsvinden.

En dit kader, dit paradigma (het besturingssysteem) is nu aan het veranderen. Echter, onze ziel, en met name het ontwikkelde denkvermogen, is helemaal gewend geraakt aan de patronen en structuren waarbinnen het de afgelopen eeuwen (lees: vele levens) heeft geleefd en geleerd. Religie heeft hierin een belangrijke rol gespeeld. Geestelijk leiders gaven ons kaders waar wij ons aan te houden hadden en door de scheiding van kerk en staat is dit nog verder gegaan. Inmiddels denken wij allemaal – in meerdere of mindere mate – dat we ontoereikende, gemankeerde wezens zijn die het zelf niet weten en die van buiten af opgelegde regels en wetten nodig hebben. Maar dat is dus het oude paradigma, dat er was om de ontwikkeling van het zelfstandige denken veilig te stellen. En binnen dat paradigma was het denken inderdaad het ‘hoogste goed’. In het land der blinden is éénoog koning... en langzamerhand gaan onze ogen weer open voor de geestelijke wereld, dus moet éénoog van zijn troon af.

Hoe drukken die oude programmeringen zich uit in het dagelijks leven? Bij iedereen anders, dat hangt namelijk af van de individuele wegen die je ziel bewandeld heeft. Maar iedereen zal wel iets herkennen van de volgende opsomming: Ik moet doen wat anderen van mij verwachten, anders vinden ze mij niet meer aardig. Ik moet werk doen wat ik niet leuk vind, want van wat ik wel leuk vind kan ik niet leven. Als ik niet doe wat mijn familie wil, ben ik eenzaam en verloren. Als ik een ander zijn zin geef word ik gelukkig. Als er iets vervelends gebeurt in mijn leven heb ik iets niet goed gedaan. Ik zal nooit gelukkig worden, dat verdien ik niet. Het leven is lijden. Ik ben het niet waard om geliefd te worden. Het is beter om te geven dan te ontvangen. Als ik doe wat ik echt wil verlies ik mijn partner. Als ik goed voor mijzelf zorg ben ik een egoïst. Ik mag niet trots zijn op mijzelf want dan ben ik arrogant. Ik mag geen nee zeggen want dat is niet aardig. Ik krijg niet zomaar wat ik nodig heb, daar moet ik hard voor ploeteren. Ik moet altijd iets nuttigs doen. Ik mag pas genieten als ik dat verdiend heb... Je weet er vast zelf nog een paar en ze komen allemaal neer op: Ik ben niet goed genoeg. En de grap is: zolang wij ons identificeren met ons denkvermogen is dat nog waar ook. Dan zijn we inderdaad gemankeerd en zitten we gevangen binnen de benauwde grenzen van ons aardse denken.

Al deze oude gedachtepatronen en gewoontes is dus software die niet meer past binnen het nieuwe besturingssysteem. En daarom hebben we er steeds meer last van. Alles wat niet meer past binnen het nieuwe besturingssysteem begint te wrikken en te wringen en wil losgelaten worden. Ons oude systeem zegt nu: je moet dit transformeren, je moet er doorheen, je moet er iets mee. Het nieuwe systeem zegt: loslaten die handel, je hebt er niks meer aan. Het heeft je gediend maar is nu niet meer van toepassing. Ja, maar, zegt dan het oude systeem, dat kan toch niet? Ik ben toch nog niet goed genoeg, ik moet er toch juist iets van leren? En dan laat het nieuwe systeem je het volgende zien: een koelkast, die helemaal vol staat met lege melkpakken. Uit al die melkpakken heb je de melk gehaald. Je krijgt er geen druppel meer uit. En er kan niks meer bij, koelkast is vol.

Zou je durven geloven dat je oude patronen en overtuigingen lege melkpakken zijn die je weg mag gooien? Zodat er wat verse boodschappen in je koelkast kunnen? Zou je durven geloven dat je er niks meer mee hoeft, laat staan móet? Van wie zou je moeten? Van een hogere macht, van God? Dat ben jij. Kan je geloven dat JIJ in staat bent om het los te laten? Dat jij hier, nu kunt besluiten om het anders te gaan doen? En dat je het niet alleen kúnt maar dat het zelfs de bedoeling is?? Het is voor ons hoofd zo moeilijk te bevatten dat dat echt waar is. ‘Ja maar... ja maar... hoe moet het dán?’ roept je hoofd. Want je hoofd wil altijd graag van te voren weten hoe het zal gaan en wat je moet doen om ervoor te zorgen dat er niks ‘mis’ gaat. Het nieuwe systeem zegt: durf het oude te laten gaan zonder dat je weet hoe het dan wel gaat. ‘Ja maar, als ik dat zomaar loslaat dan leer ik toch niks meer,’ reageert je hoofd nu. En dan kan je geest je hoofd geruststellen: Natuurlijk blijf je leren en ontwikkelen, dat zullen we altijd blijven doen, alleen gaan we dat in de nieuwe tijd op een heel andere manier doen. En de oude patronen en overtuigingen beginnen de groei nu juist in de weg zitten. Je voelt het direct, als zo’n oud programma draait. Dat zijn de momenten dat je je K voelt: eenzaam, verdrietig, onmachtig, gekwetst. Sta dan stil en vraag jezelf hardop ‘wil IK dit?’ Als het antwoord ‘nee’ is en je kunt echt voelen dat je dit niet wilt, dan gebeurt er een klein wondertje. Je mag ook ‘ja’ zeggen. Je hebt tenslotte een vrije keus. Maar hou in elk geval op te denken dat je het niet kunt of dat je niet te kiezen hébt, want dat is een sprookje van je hoofd. Het is je oude programmering die dat zegt, die je klein en onmachtig maakt.

Dit vraagt iets wat ons hoofd moeilijk vindt: gelóven dat het waar is. Ons hoofd wil zeker weten; gelóven doe je in iets wat je niet zeker weet. Geloven is iets wat we in de afgelopen ontwikkelingsperiode hebben gedaan om ons aan van buiten af opgelegde wetten te houden. En geloven deden we dan in een hogere macht die buiten onszelf lag. Nu blijkt dat wij zelf die hogere macht zijn. Dus: durf je in jeZelf te geloven? Durf je jeZelf te geloven? En weet je... geloven betekent eigenlijk: vertrouwen.


~ wordt vervolgd ~

Het verschil tussen ziel en geest

Eén van de (vele) redenen waarom ik van de antroposofie hou, is omdat het mensbeeld dat Steiner schetst het meest overeenkomt met wat ik zelf waarneem in de geestelijke wereld. In weinig stromingen wordt een zo duidelijk onderscheid gemaakt tussen ziel en geest. De meeste mensen gooien dit op één hoop en gebruiken deze twee woorden door elkaar heen. Nou... en? Is dat niet gewoon een semantische discussie? Nee, zeker niet. Ziel en geest zijn twee zeer verschillende delen van ons wezen en het kennen van het onderscheid ertussen is heel behulpzaam voor je ontwikkeling.

Ik ga proberen het verschil tussen ziel en geest zo eenvoudig mogelijk te beschrijven. Ik ben me er van bewust dat ik daarmee de subtiliteit van het geheel enigszins geweld aandoe, maar als ik dat niet doe, wordt het te ingewikkeld en schiet het z’n doel voorbij. Onze aardse woorden schieten nu eenmaal tekort bij het beschrijven van de onstoffelijke werkelijkheid. Het zij zo.

De reden dat ik hier nu over schrijf heeft te maken met het tijdsgewricht waarin wij ons bevinden. In de ontwikkelingsperiode die we achter de rug hebben en die wij nu aan het afsluiten zijn, zijn we helemaal vergeten wie wij zijn. Wij zijn gaan denken dat wij mensen zijn die worstelen met het geestelijke maar wij zijn geestelijke wezens die worstelen met het menselijke. Om op dat andere been te komen m.b.t. de vraag ‘wie Ben Ik’, is het belangrijk om te weten waarmee je je identificeert.

Hier op aarde bestaan wij uit vier wezensdelen: fysiek lichaam, etherlichaam, astraal lichaam (ziel) en geest (hoger Ik). Het fysieke lichaam is bekend. Het etherlichaam zorgt ervoor dat ons lichaam niet uit elkaar valt (ontbindt) en dat alle organen en fysiologische systemen in ons lichaam functioneren. Het is ongeveer een centimeter groter dan ons fysieke lichaam en wordt gevoed door het zgn. Zilveren Koord: daar doorheen komt, uit de geestelijke wereld, de levensenergie die het fysieke lichaam bij elkaar en functionerend houdt. Het etherlichaam laat zich ‘zien’ als we gestorven zijn: de levensenergie die erin aanwezig is zorgt ervoor dat haar en nagels nog drie dagen doorgroeien na het overlijden. In het bestek van deze tekst beschouw ik fysiek lichaam en etherlichaam als een geheel.

Dat wij meer zijn dan een fysiek lichaam is een toenemende groep mensen bekend. Maar waaruit bestaat dat ‘meer’ dan?

Laat ik beginnen met de geest, dat wat onze aardse verschijning de geest geeft, het hoger Ik, het IK BEN. Onze geest is de onsterfelijke, onschendbare, unieke en in zichzelf perfecte goddelijke vonk. Het is dat grootse en tegelijkertijd piepkleine onderdeeltje van het Al-bewustzijn dat jij bent. Het is jouw stukje van wat wij God of ‘het Al’ noemen. Uniek en perfect, ‘niks meer aan doen’ zouden we zeggen. Echter, die goddelijke vonk, dat geestwezen, is van een dusdanig hoge trilling, dat het niet zomaar een fysiek lichaam kan betrekken. Het verschil in trilling tussen de vaste materie hier op aarde en die van je geest is zo groot, dat er letterlijk kortsluiting zou ontstaan: je fysieke lichaam zou doorbranden. Vergelijk het maar met een doorgeslagen stop of een doorgebrand apparaat. De spanning is te hoog en dan brandt het door.

En daarom hebben wij een astraal lichaam: de ziel. De ziel is de intermediair tussen hemel en aarde. Tussen lichaam en geest. De ziel is als het ware een koppelingsstuk, een transformator die ervoor zorgt dat de geest contact kan maken met je fysieke verschijning hier op aarde. Vergelijk het met een adapter die ervoor zorgt dat de stroom (geest) een apparaat (fysiek lichaam) kan voeden. Alleen is die adapter geen tastbaar ding. En hij heeft ook geen vaste vorm. De ziel ontwikkelt zich constant en naarmate die ontwikkeling vordert, kan een steeds groter deel van je geest zich via je fysieke lichaam uitdrukken op aarde. Dat proces heet: de vergeestelijking van de materie, of ook: het creëren van de hemel op aarde.

De ziel is dus een hulpmiddel, een hulpstuk. En deze ziel is weliswaar onstoffelijk, maar aards. Je ziel gaat al je aardelevens mee en ontwikkelt zich met elk leven. Je zou kunnen zeggen: jij (je geest, die dezelfde blijft) trekt elke keer zijn jas aan (ziel) en stapt dan in een nieuwe auto (fysiek lichaam). Deze jas is getekend door het dragen. Er zitten beschadigingen op, sommige plekken zijn versleten door steeds herhaalde bewegingen, hier en daar een scheur, een verloren knoop, maar ook lintjes, medailles, insignes en versieringen. Kortom: alles wat je tot dan toe meegemaakt hebt in die jas is er aan te zien. Sommige jassen zijn heel oud, anderen nog behoorlijk nieuw. Ze bestaan er in alle modellen, soorten en maten... precies zoals het past bij degene die hem draagt.

In de ziel zijn dus alle ervaringen opgeslagen die je tot nu toe op aarde hebt opgedaan. Dat is bijvoorbeeld merkbaar in je sympathieën en antipathieën. Je kunt iemand die je voor het eerst ontmoet zomaar, zonder reden, heel sympathiek vinden of er direct een hekel aan hebben. Dat is je ziel, die weet dat hij deze andere ziel al eens eerder ontmoet heeft en die zich herinnert dat dat heel leuk was, of juist niet. Evenzo heb je voor- en afkeuren voor bepaalde zaken of gebeurtenissen. Allemaal onbewuste ervaringen en herinneringen van de ziel.

Naast deze gegevenheden uit het verleden, zeg maar: de wetmatige gevolgen van je doen en laten in je vorige levens, is er ook een deel van de ziel dat je voor elke incarnatie opnieuw inricht. Zoals je elk aardeleven een andere fysieke verschijning hebt, zo heb je ook elke keer andere persoonlijkheidskenmerken. Je kiest een bepaalde karakterstructuur, je temperament, de manier waarop je leert en denkt, je intelligentie, je talenten en onvermogens. Afhankelijk van de geschiedenis die je ziel achter de rug heeft, richt je deze voor ieder leven opnieuw in, met kenmerken die je het beste dienen voor wat je in dat leven komt doen en ontwikkelen. Dat zijn jouw eigen-aardigheden voor dat leven. Je aardse eigenschappen. En je volgende leven heb je weer andere persoonlijkheidskenmerken en karaktereigenschappen, net zoals je de volgende keer een ander lichaam hebt.

Van deze kenmerken van de ziel kan je dus niet zeggen dat jij het bent, want als dat zo was, zou het niet kunnen dat je de volgende keer heel iemand anders bent. Er is een hogere instantie in jou, je Geest, die deze eigenschappen zo gekozen heeft voor dit leven. Met de bedóeling om er iets aan te ontwikkelen. De ziel is, net als je fysieke lichaam, een onderdeel van je aardse verschijning. En wij zijn in al die opeenvolgende levens bezig om de ziel steeds geschikter te maken voor het doorlaten van een steeds groter deel van onze geest. Daarom heet het ook ziele-ontwikkeling. De geest hoeven we niet te ontwikkelen. Wie je in wezen bent is al perfect.

Als wij denken dat wij deze ziel zijn, dan beperken we onszelf enorm. Voor de meesten die dit lezen is het heel vanzelfsprekend dat jij niet je lichaam bent... datzelfde geldt voor je ziel. Dat ben je niet, dat heb je. Al die typische karaktereigenschappen en persoonlijkheidskenmerken, dat ben je niet, daar ben je mee behept. Het is een onderdeel van je aardse voertuig. En jouw hoger Ik, jouw geestwezen staat aan het stuur. Als je op dat andere been kunt komen begrijp je dat je veel meer macht en zeggenschap hebt. Dat is wat er bedoeld wordt met: wij zijn gaan denken dat wij mensen zijn die worstelen met het geestelijke maar wij zijn geestelijke wezens die worstelen met het menselijke. Niet alleen ons lichaam, ook onze ziel is menselijk. Je geest weet dat er veel meer mogelijk is dan je ziel denkt. Je ziel zit op dit moment alleen wat vast in de beperkingen van het aardse denken.

Jij bent een goddelijk, geestelijk, kosmisch wezen. Uniek. Perfect. Een groots lichtwezen dat een piepklein onderdeeltje is van het kosmische bewustzijn. Je hebt een fysiek lichaam en een ziel tot je beschikking om je hier op aarde uit te drukken. Maak er iets moois van, schep, creëer en laat je niet beperken door wat je dénkt dat er mogelijk is en door wie je dénkt dat je bent. Want je denken is niet je geest, je denkvermogen is net zo aards als je lichaam en je ziel. Je gedachten draaien steeds datzelfde verhaaltje af over wie jij bent. En zetten je daarmee vast in de eigen-aardigheden die je voor dit leven gekozen hebt. Dat verhaaltje over jezelf zorgt ervoor dat het oude zich blijft herhalen... terwijl dat nou precies het deel van je ziel is dat zich wil ontwikkelen.

~ wordt vervolgd ~

Omdat we op aarde de overgang maken naar de 4^e dimensie*, waardoor de fysieke materie op een hoger niveau gaat trillen, kunnen onze lichamen een substantieel groter deel van ons geestwezen gaan dragen. Daartoe moet ook de materie waaruit onze ziel gemaakt is een verandering doormaken, om deze hogere trilling door te kunnen geven naar het lichaam. Over deze (collectieve) veranderingen in de ziel de volgende keer meer.

*zie mijn artikel van juli 2011 "Wat er in de wereld gebeurt dat niet in de krant staat"

Kleine boodschapjes uit de geestelijke wereld – 27

Helpen

 

De meeste van ons willen graag anderen helpen. Daarbij is het belangrijk stil te staan bij de vraag wie je aan het helpen bent: jezelf of die ander? Als je bijvoorbeeld iemand troost omdat je het niet kunt verdragen dat iemand verdriet heeft, dan help je jezelf. Niks mis mee, als je het maar weet. Want die ander voelt dat en kan zich dan juist erg ongemakkelijk voelen door jouw troost; hij krijgt namelijk het gevoel dat hij eigenlijk moet stoppen met verdrietig zijn en voelt zich daardoor juist niet geholpen.

Over het algemeen kun je zeggen: als je echt iemand wilt helpen, dan wacht je op een vraag. Want de vrije wil is de voorwaarde voor het kunnen aanvaarden van hulp. Iemand die niet wil kan je niet helpen. En hoe graag jij ook wilt, als de ander niet wil houdt het op. Als je dan toch gaat helpen, weet dan dat je niet de ander maar jezelf helpt. Nogmaals, niks mis mee, als je het maar erkent. En echt, je mag jezelf heus ook helpen. Maak jezelf alleen niet wijs dat je het voor de ander doet.

Je kunt vele redenen hebben om een helper te zijn... onderzoek ze eens.

Kleine boodschapjes uit de geestelijke wereld – 26

Geen probleem
 

Wat zou je doen als je geen problemen had? Probeer het je eens voor te stellen... je hebt echt geen enkel probleem... wat zou je doen?

Genieten? Waarvan? En hoe?

En stel je voor dat niemand meer een probleem zou hebben... kijk naar je leven en probeer je dit voor te stellen. Hoeveel tijd in je dagelijkse leven ben je bezig met problemen... van jezelf, een ander, de wereld? Kun je het je voorstellen... een leven zonder problemen? Misschien heb je dan geen werk meer... of misschien ben je iemand die veel tijd steekt in het helpen van anderen... Hoe zou je die vrij gekomen tijd en ruimte vullen?

We verlangen allemaal naar een nieuwe wereld, een zonder pijn en ellende, maar kunnen we ons dat echt voorstellen? Wat zou je doen in die nieuwe wereld? Kun je zonder problemen? Die nieuwe wereld is onze creatie, van jou en mij... ga je voorstellen hoe die er uit zou zien. Niet in het groot, maar klein: hoe zou jóuw leven eruit zien? Want die wereld komt er niet als wij er geen voorstellingen van hebben. Droom. Gebruik je fantasie. Het is je scheppende kracht.

Kleine boodschapjes uit de geestelijke wereld – 25

Ruimte delen
  

Ontmoetingen vinden plaats in het midden. Je bent ieder verantwoordelijk voor 50% van de relatie, voor 50% van de ruimte die je met elkaar deelt. Soms ben je aan het begin van een nieuwe relatie geneigd om de ander meer ruimte te geven en jezelf iets terug te houden. Omdat je die ander zo lief en zo leuk vindt. Je bent wat toegeeflijker en wilt er niet direct bovenop zitten, misschien omdat je bang bent dat die ander je dan niet meer leuk zal vinden. En hoewel dit voortkomt uit positieve gevoelens is het een recept voor ongeluk. Als je ermee doorgaat leidt het uiteindelijk tot zeer negatieve gevoelens naar diezelfde persoon.

Stel je de energetische ruimte die je samen deelt voor als een kamer in een huis. En je laat de ander meer ruimte innemen dan de helft. Je houdt jezelf terug en omdat je het de ander naar de zin wil maken geef je hem (of haar) nog wat meer ruimte. Uiteindelijk zit jij opgevouwen in een hoekje en de ander heeft de rest van de ruimte. Gaandeweg begin je je benauwd te voelen, je hebt bijna geen bewegingsruimte meer, je voelt je gevangen in deze kamer, je kunt geen kant meer op. En dan wordt je boos... op die ander. Je gaat het hem (of haar) kwalijk nemen dat hij zo veel ruimte inneemt. Of beter gezegd: dat jij zo weinig ruimte hebt. Maar eigenlijk ben je boos op jezelf. Je hebt niet genoeg van jezelf gehouden en jezelf niet de ruimte gegeven die je nodig had. En je kan het die ander kwalijk nemen dat hij jou die ruimte niet gaf, maar jij hebt het steeds weggegeven. Hoe mooi het ook lijkt dat je een ander zo lief vind, als je niet voldoende van jezelf houdt, blijft er te weinig voor jou over. En dat houdt geen stand in een relatie.

Relaties lijken te gaan over liefde voor een ander. Ze gaan echter over liefde voor jezelf. En hoe meer liefde voor jezelf, hoe meer je te geven hebt. Energetisch wordt dan de ruimte groter, valt er meer te verdelen.

Kleine boodschapjes uit de geestelijke wereld – 24

No-go-areas

Regelmatig hebben wij gevoelens en gedachten die we, zonder dat we het ons heel erg bewust zijn, direct wegstoppen omdat ze niet mogen of kunnen. Deze gevoelens en gedachten zijn daarmee niet weg. Ze zijn er nog steeds alleen doe je alsof ze er niet zijn. En dan gaan ze zich op andere manieren aan je opdringen. Dan kom je in situaties terecht die onprettig zijn en het waarom ervan is je niet duidelijk. Of je voelt je gewoon niet oké maar begrijpt niet waarom.

We doen dit omdat de consequenties van sommige gedachten of gevoelens een ‘no-go-area’ zijn. Dus vanwege deze consequenties staan we onszelf niet toe de gedachte of het gevoel toe te laten. Dat is een reactiepatroon van de linker hersenhelft dat ons eigenlijk niet dient. We bijten onszelf ermee in de staart.

Je kunt het ook zo doen: sta jezelf toe die gedachte of dat gevoel te hebben, hoe eng deze ook is. Niemand weet het, het speelt zich alleen in jou af en je hoeft er ook geen consequenties aan te verbinden. Laat alle mitsen en maren achterwege, wees je alleen maar bewust van wat er binnen in jou is. Pas daarná ga je de omgevingsfactoren bekijken. Het kan zijn dat je vanwege bepaalde omstandigheden besluit om iets anders te doen dan je graag zou willen. Maar dat is dan een bewust besluit en bewuste besluiten zijn inzichtelijk (je kunt er bovendien op terugkomen want je weet waar de sleutel zit). Het kan ook zijn dat je de stoute schoenen aantrekt en een besluit neemt wat je eerst niet voor mogelijk hield omdat het te eng was. Want als je je gevoelens of gedachten toestaat er te zijn zul je merken dat ze veel minder eng zijn dan je eerst dacht en bovendien dat er veel meer mogelijke scenario’s zijn dan je in je angst dacht. Want angst is een bewustzijnsvernauwing.

Vanuit de geestelijke wereld gezien gaat het er niet om wélke besluiten je neemt maar of je je besluiten bewúst neemt. Doe je het niet bewust, dan gaan je onbewuste gevoelens en gedachten een eigen leven leiden. Doe je het bewust, dan heb jij ze in beheer.

Kleine boodschapjes uit de geestelijke wereld – 23

Rampen
 

Sommige mensen maken zich zorgen over mogelijke rampen rond de overgang naar de nieuwe tijd. Bijvoorbeeld rond die ene datum, 21-12-2012, wanneer de galactische uitlijning plaatsvindt tijdens de winterzonnewende. Zij zoeken antwoorden in de geestelijke wereld over wat zij moeten doen, waar zij zich op dat moment het beste kunnen bevinden.

Om te beginnen is de overgang naar de nieuwe tijd niet één moment maar een proces, wat al lang gaande is en waarvan we pas later, als we terugkijken, echt zullen zien en beseffen wat er allemaal gebeurd en veranderd is. En in dit proces kan niet gezegd worden: dit is het goede om te doen of ‘this is the place to be’. Het gaat er juist om dat wij er zelf voor zorgen dat wij op precies het goede moment op de juiste plek zijn. En dat is per individu anders. Dat vraagt enerzijds vertrouwen in de kosmos (ik sta er niet alleen voor, ik word geleid) en anderzijds vertrouwen in onszelf (echt naar jezelf durven luisteren bij de keuzes die je maakt). En bovenal het loslaten van oude ideeën over wat wel of niet ‘goed’ is. Je zult op het goede moment op de goede plaats zijn, als je naar jezelf, naar je innerlijke leiding durft te luisteren. En ‘goed’ betekent niet dat er dan niets met je gebeurt. Maar ja... geldt dat niet altijd al, voor het hele leven?

Kleine boodschapjes uit de geestelijke wereld – 22

 

Boos

Boosheid die je in bezit neemt, die je overneemt, is een schreeuw van het onderbewuste. Een schreeuw die uitdrukking geeft aan een onmacht om het leven vorm te geven zoals jouw innerlijk het graag wil. Die onmacht verkleedt zich vaak als overmacht door zich agressief naar de buitenwereld te richten: die buitenwereld doet iets wat jou pijn doet en vervolgens ga je precies datzelfde terug doen. Je denkt dat het allemaal door die ander komt, die moet iets veranderen, dan komt het goed. Tegelijkertijd richt de onmacht zich venijnig naar binnen: je bent zelf niet bij machte het anders te doen.

Gebruik deze noodkreet van je onderbewuste. Gebruik het als een alarmbel die afgaat: Iets in jou roept dat je het anders wilt. Kijk naar wat je in je boosheid ‘terug doet’. Daar vind je een sleutel voor wat je zelf wilt veranderen. Je bent ergens, ooit, om de een of andere reden, iets gaan doen op een manier die eigenlijk niet bij je past. Graaf het op, zoek het uit, kijk waar de pijn zit en graaf dan nog dieper: welke behoefte, welk ideaal, welke diepgevoelde wens zit er onder? Wat wil jij graag, waar word jij blij van, in welke wereld wil jij leven? Schep die wereld. Luister naar je eigen schreeuw om verandering.

Kleine boodschapjes uit de geestelijke wereld – 21

Het onbekende

Wij zijn voor maar één ding bang: het onbekende. Daarop zijn alle angsten terug te voeren. En laat nou de grap zijn dat dat precies is wat we op deze planeet komen doen: ontdekken, onderzoeken, uitvinden wat er op deze unieke plek in het universum gebeurt wanneer we zus of zo handelen. Kijken wat er gebeurt, als je met je onstoffelijke ik in zo’n vast lichaam over de planeet loopt. Hele andere wetten gelden er en als we hierheen komen, om weer een lichaam te betrekken, is dat precies de uitdaging die we zoeken. Eenmaal hier is dat precies waar we bang voor zijn.

Je zou kunnen zeggen dat er maar één ding zeker is in het leven, en dat is dat je op een dag je lichaam weer verlaat, ofwel: dat je ‘dood’ gaat. De rest staat niet vast. Niets staat vast.  We maken – voordat we weer een lichaam betrekken – plannen, we nemen ons dingen voor, we maken daartoe afspraken met andere zielen... maar of dat ook allemaal gaat gebeuren is niet zeker. Dat hangt af van onze besluiten. We hebben tenslotte een vrije wil. Wij denken dat het er om gaat dat we het ‘juiste’ eindresultaat behalen, maar daar gaat het niet om. Het gaat erom dat wij uit eigen vrije wil tot dat punt komen. Het is net zoiets als spieken om een goed cijfer te halen... daar heb je niks aan. Je hebt een goed cijfer en je lijkt succesvol, maar je hebt niets geleerd.

Kleine boodschapjes uit de geestelijke wereld – 20

Paradoxaal

 De aardse en de geestelijke werkelijkheid zijn vaak paradoxaal. Dat is waar wij het hier op aarde zo moeilijk mee hebben: paradoxen. Want, zo denken wij, tegengestelde waarheden kunnen niet allebei waar zijn. We hebben de overtuiging dat er maar één waarheid bestaat. Daar maken we het onszelf moeilijk mee. Want er bestaat niet één waarheid. Alleen kan onze linker hersenhelft dat concept moeilijk aan. Heel lang geleden, toen ons zelfstandige denken nog niet ontwikkeld was, hadden we geen probleem met dat concept. In die tijd bestónd het woord waarheid niet eens. Alleen het meervoud bestond: waarheden. Het enkelvoud is pas in de taal gekomen na de opkomst van de grote wereldreligies.

Ons hoger ik kan de paradox nog steeds verdragen. En erkennen dat beide, tegelijkertijd, waar zijn. En zoals gevoelens alleen maar gevoeld willen worden, zo willen werkelijkheden alleen maar erkend worden. Dus alles alleen vanuit de geest bekijken werkt net zo min als alles alleen vanuit de aardse bekijken. Ja, je bent een groots lichtwezen, dat veel meer vermag dan je denkt en ja, je zit in dit lichaam, dat je beperkt. En het is allebei waar. Probeer daar niet één gemengde waarheid van te maken. Ervaar beide waarheden en verdraag de soms verwarrende tegengestelde werkelijkheid van allebei.

Kleine boodschapjes uit de geestelijke wereld – 19

Geven

What you give is what you get... ja en nee... het hangt er van af. Waarvan?

Je kunt alleen geven wat je hebt. Want het principe van geven is dat je er niets voor terug hoeft, anders heet het ruilen of verkopen. Als je alleen naar de uiterlijkheid kijkt, lijken veel mensen veel te geven. Als je naar de onstoffelijkheid kijkt, blijkt dat het vaak niet om geven gaat. Vaak is iets wat aan de buitenkant op geven lijkt, geen geven. Er wordt ‘gegeven’ in de (onbewuste) hoop er iets voor terug te krijgen en er wordt aan anderen ‘gegeven’ wat men het zichzelf niet kan geven. Nogmaals: je kunt alleen geven wat je hebt. Dus of ‘what you give is what you get’ opgaat, hangt daar van af.

Maar je kunt het niet omdraaien. Als je vrijelijk geeft uit wat je hebt, is er geen garantie dat je dat ook terugkrijgt. Want je hebt de gever en de ontvanger. En niet iedereen kan ontvangen. Als je bijvoorbeeld liefde geeft aan iemand die het niet kan ontvangen, komt het niet terug. Toch kun je maar één ding doen: blijven geven, omdat je het hebt.

Kleine boodschapjes uit de geestelijke wereld – 18

Oorzaak of gevolg?
 

Alles wat je tijdens een leven op aarde in bruikleen krijgt, laat je ook weer achter als je de planeet verlaat. Dat geldt niet alleen voor je geld en je goederen, het geldt ook voor psychische, mentale en emotionele zaken. Huh?

Dat heeft te maken met een van de karmische wetten: de omstandigheden waarin je opgroeit zijn tegenovergesteld aan wat je komt leren. Hierdoor ontstaat bij jou de noodzaak om datgene wat ontbreekt, zelf te ontwikkelen, want er is niemand die het je geeft. Je krijgt het niet kado dus als je het wilt hebben, zul je het uit je eigen tenen moeten halen. En als je iets zelf ontwikkelt, is het van jou en neemt nooit meer iemand het je af: het staat je in al je volgende incarnaties ter beschikking.

Dus ja, je kunt zeggen dat het komt door je opvoeding dat je niet durft te voelen of dat je niet geleerd hebt om aan een ander te denken of dat je bol staat van de oordelen. Dat is waar, alleen je opvoeding is niet de oorzaak maar de aanleiding. Want je kwam met dit thema en je hebt er je ouders op uitgezocht. Zij verschaften jou precies de omstandigheden waardoor je thema actueel zou worden.

Alles wat je in de schoot geworpen krijgt heb je óf al in je rugzakje óf het is geen thema voor dit leven, dus word je er niet mee belast. En zoals niets in de (geestelijke) wereld vast staat, zo ook hier: soms maakt je bepaalde dingen mee in je jeugd alleen om dat wat je al in je rugzakje hebt weer bewust te maken. Jij bent de enige die weet wat op jou van toepassing is.

Kleine boodschapjes uit de geestelijke wereld – 17

Tegenstellingen

We hebben op dit moment op aarde te maken met groeiende tegenstellingen. Terwijl het velen steeds duidelijker wordt dat uniform onderwijs niet meer werkt, groeit het aantal regels waar ieder kind gelijkelijk aan moet voldoen. Terwijl steeds meer mensen zich in eerste instantie tot natuurlijke geneeswijzen wenden, worden regels ingevoerd om dit moeilijk te maken. Terwijl steeds meer mensen zaken zelf oplossen, bemoeit de politiek zich met de kleinste dingen. Terwijl het besef groeit dat deze planeet van ons allemaal is om de vruchten van te plukken, worden landbouwzaden gepatenteerd. Terwijl steeds meer mensen begrijpen dat de waarde van geld niet in verhouding staat tot wat gelukkig maakt, gaat het op het wereldtoneel over niet anders dan geld.

Hierdoor zou je kunnen zeggen: “Een Nieuwe Tijd? Laat me niet lachen. Kijk om je heen, maak jezelf niks wijs.” Toch klopt dit precies met het proces dat nu gaande is. De groeiende weerstand tegen de nieuwe orde heeft niet in de gaten dat zij zelf bijdraagt en het knappen van de bestaande orde. Door met alle macht te proberen de oude orde in stand te houden loopt de spanning op. Het is een natuurwet: als je maar lang genoeg aan de uiteinden van een elastiekje trekt dan knapt het. De tegenstelling is nodig om de spanning tot  een hoogtepunt te brengen. Dan pas volgt de doorbraak. Dat vraagt van ons maar één ding: doorgaan op de nieuwe weg!

Kleine boodschapjes uit de geestelijke wereld – 16

Angst

Angst is een gezonde reactie op een levensbedreigende situatie. Het zorgt ervoor dat er allerlei stoffen in je lichaam worden geproduceerd die je fysiek en mentaal in staat stellen de levensbedreigende situatie het hoofd te bieden. Dit is een animale reactie.

Wij mensen hebben echter angst voor situaties die feitelijk niet levensbedreigend zijn. Dat gebeurt als zich situaties voordoen die ons herinneren aan traumatische* gebeurtenissen in het verleden, toen wij kleine kinderen waren die geheel afhankelijk waren van hun ouders (mensen zijn veel langer afhankelijk dan dieren). Dus als zo’n situatie zich voordoet in het hier en nu, komt ook het hele pakketje afhankelijkheid mee. Je bent ineens weer helemaal dat kleine kind. Hoe kom je daar uit?

Door er letterlijk uit te stappen. Het kleine kind dat verschijnt en jou overneemt is nl. geen fysieke maar een energetische gebeurtenis. Door letterlijk (dus met je lichaam) een stap opzij te doen stap je uit deze energetische hoedanigheid en kom je weer bij bewustzijn. Dan kan je enerzijds zien wat er gebeurt, anderzijds kan je adequaat, als volwassene, reageren op de situatie. Probeer het maar eens. Het werkt echt.

*een trauma = alles waar je als kind van geschrokken bent

Kleine boodschapjes uit de geestelijke wereld – 15

Voor of tegen

De eerste golf nieuwe tijdskinderen (de Indigo’s, geboren tussen 1983 en 1995) bezit een bijzondere eigenschap: zij verstaan de kunst om zich te richten op waar zij vóór zijn en steken geen energie in waar zij tegen zijn. Dit is een nieuwe tijdseigenschap die we in de wereld hard nodig hebben. Want alles wat je aandacht geeft groeit, alles waar je je tegen verzet geeft even zoveel weerstand terug. Leg maar een kei in de branding: op die plek worden de golven alleen maar groter en wilder. Dus als wij werkelijk iets willen veranderen in deze wereld dan vraagt het van ons dat we onze aandacht en energie richten op wat wij wél willen. Tegen zijn is oude energie en geeft voeding aan wat je niet (meer) wilt.

(n.b. niet iedereen die tussen 1983 en 1995 geboren is is een Indigo, evenzo zijn er Indigo’s die buiten deze periode geboren zijn)

Ter aanvulling, n.a.v. vragen:
Na 1995 kwamen de kristalkinderen (aardezielen in een nieuw lichaam) en de sterrenkinderen (zielen uit andere ontwikkelingsstelsels). Dit zijn de kinderen die nu allerlei labels opgeplakt krijgen met afwijkingen. Op een goede dag zijn het er zo veel dat je niet meer van een afwijking kunt spreken, want dan vormen zij de grootste groep en de definitie van normaal = wat het meeste voorkomt.

Voor 1983 kwamen de wegvoorbereiders, zij werden geboren vanaf het einde van WO II. Druppelsgewijs werden het er steeds meer. Zij legden energetische paden waarover de nieuwe tijdskinderen konden gaan lopen. Zij hebben bv moeten vechten om hun gevoeligheid (HSP) of paranormale gaven een plaats te geven in het leven. Hiermee hebben enerzijds de weg vrij gemaakt voor nieuwe generaties, anderzijds kunnen zij hen vanuit eigen ervaring begeleiden.

Kleine boodschapjes uit de geestelijke wereld – 14

Geschiedenis

Wij zijn onze eigen voorouders. De geschiedenis, dat zijn wij en wij dragen die met ons mee. We herkennen onbewust de vibraties die gepaard gaan met een grote shift. Dit roept oude herinneringen in ons op. Onbewuste herinneringen aan grote overgangen in de geschiedenis van de planeet, zoals bijvoorbeeld de ondergang van Atlantis of het einde van Lemurië. En zonder dat je het in de gaten hebt denk je dat het net zo zal gaan als toen. Als je de ondergang van Atlantis hebt meegemaakt, denk je dat de shift die nu gaande is gepaard zal gaan met grote natuurrampen en bereid je je daar onbewust op voor. Als je het einde van Lemurië hebt meegemaakt, denk je onbewust dat het nu maar om één ding gaat: verlichting en ascension, zodat je de planeet kunt verlaten. Maar de geschiedenis herhaalt zich niet. Dat gebeurt alleen binnen één ontwikkelingsperiode. Deze overgang is weer net zo uniek als alle voorgaande overgangen van tijdperk naar tijdperk. Het unieke van deze overgang is dat wij die zullen maken binnen ons huidige leven en terwijl we in leven blijven. Dus dit keer hoeft niet de hele planeet eerst leeg geveegd te worden voor er een nieuwe orde kan ontstaan. Wij maken deze shift mee terwijl ons lichaam op alle niveaus wordt vernieuwd. Een wedergeboorte in je huidige leven. Natuurlijk zijn er ook zielen die er voor kiezen om deze overgang niet op die manier mee te maken. Zij zullen de planeet verlaten en in de nieuwe tijd in een nieuw lichaam geboren worden. Evenzo zijn er nu al zielen in een nieuw lichaam: de nieuwe tijds kinderen. 

Kleine boodschapjes uit de geestelijke wereld – 13

Zwart-wit

Al enige tijd is de magnetische aantrekkingskracht van de aardepolen aan het verminderen. Dit helpt ons uit de dualiteit te komen: de uitersten trekken minder hard aan ons. Toch zullen deze polen altijd blijven bestaan; we komen alleen in een situatie waarin we gaan begrijpen dat we niet hoeven te kiezen voor de een óf de ander. Eigenlijk gaan we van dualiteit naar polariteit: begrijpen dat we beide polen nodig hebben, dat deze elkaar in balans houden. Ondertussen is iedereen naarstig op zoek naar ‘het licht’. Weet dan dat élk licht zijn schaduw werpt. Als de zon schijnt is er schaduw, zo simpel. De kunst is om deze schaduw niet als ‘slecht’ te zien. De geschiedenis heeft geleerd dat uit alles wat wij ‘slecht’ noemen nieuwe ontwikkelingen en bewegingen zijn gekomen. Dat is hoe het hier werkt: er is altijd een reden (vaak een schaduw) waardoor je iets gaat veranderen en vernieuwen.

Kleine boodschapjes uit de geestelijke wereld – 12

Oordelen

Iemand veroordelen... we weten allemaal dat het niet werkt. Maar hoe komt dat eigenlijk? Dat begrijp je als je zou kunnen zien hoe een veroordeling er energetisch uit ziet.

Als je iemand beschouwd dan’ kijk’ je, zonder dat je dat in de gaten hebt, in een trillingsveld. Op het moment dat je ergens een waarde-oordeel over hebt, dan verschijnt er in dat veld een muur. Deze muur verkleint het gebied dat je kunt waarnemen. Het maakt degene die je waarneemt kleiner dan hij is. Je reduceert hem of haar tot wat in jouw straatje past. Alles wat daarbuiten valt kan je niet meer zien.

Dus door het vellen van een oordeel beperken we ons zicht op de werkelijkheid. Als we geen waarde-oordelen zouden hebben, zouden we allemaal veel meer waarnemen. Niet alleen buiten ons, maar vooral ook binnen ons. Want we denken dat het veroordelen van anderen ons grootste probleem is. Dat is het niet. Ons grootste probleem is dat we constant onszelf veroordelen. We maken onszelf dus kleiner dan we zijn.

Kleine boodschapjes uit de geestelijke wereld – 11

Verleden heden toekomst

Leven in het Nu... we weten allemaal wat daarmee bedoeld wordt maar in de praktijk blijkt het een lastig ding. Dat komt omdat Nu onderdeel is van het aardse concept van lineaire tijd: verleden, heden, toekomst. Die delen kun je uit elkaar trekken: het verleden is voorbij en de toekomst is er nog niet. In de geestelijke wereld bestaat tijd niet. Daar is datgene wat wij tijd noemen: ontwikkeling. Als je het zo bekijkt kun je verleden, heden en toekomst niet uit elkaar trekken en als losse onderdelen beschouwen. Als iets uit het verleden niet is opgelost blijft het zich aandienen (herhalen) en is het Nu. Iets is pas verleden ontwikkeling (tijd) als het klaar is. En zolang het niet klaar is gebeurt het morgen ook (toekomst). Dan vallen verleden, heden en toekomst samen in de tijd (= ontwikkeling). Wordt je er duizelig van? Klopt: de linkerkant van je brein kan dit concept niet bevatten, je rechter wel.