Ziel en geest – 6

Alles in deze tijd vraagt van ons om wat meer door de buitenkant heen te gaan kijken en de bewegingen achter de aardse werkelijkheid te gaan zien. Dat hetgeen er in je leven gebeurt niet door de uiterlijk waarneembare werkelijkheid bepaald wordt begrijpt iedereen tot op zekere hoogte wel. Kijk maar naar getuigenverklaringen: de een heeft dit gezien, de ander dat en toch hebben ze het allebei over hetzelfde voorval. Of kijk eens naar de uiteenlopende uitwerkingen van de opvoeding op de verschillende kinderen uit één gezin. De een heeft daaraan iets heel anders beleefd dan de ander. Waar de een tegen te hoop loopt is iets waar de ander zich niet druk over kan maken.

Door de overgang naar de 4^e dimensie is ons hoger Ik, onze geest veel duidelijker aanwezig en nemen wij in toenemende mate waar wat er achter de uiterlijkheid gebeurt. Tien jaar geleden was het nog afdoende als iemand de woorden ‘excuus’ of ‘sorry’ uitsprak. Dan was de kous af en moest je niet meer zeuren. Tegenwoordig voelen we precies of deze woorden waar zijn of niet. Ofwel: of de betekenis van het uitgesproken woord overeenstemt met de trilling die iemand daarbij uitzendt. We worden steeds gevoeliger, dat gaat vanzelf. We kunnen het niet eens tegenhouden. De vraag in deze tijd is dus niet ‘hoe word ik gevoeliger’ maar ‘hoe leer ik omgaan met die nieuwe gevoeligheid’.

De wijze waarop wij ons denkvermogen gebruiken is op dit moment vooral beperkend en beknellend. Dat werkt zo: Er gebeurt iets (iemand zegt, vraagt of doet iets). In de eerste seconde neem je precies en zuiver waar wat dat met jou doet: je voelt hoe dat met jou resoneert. Direct daarop vellen we een oordeel over deze resonantie: hij is goed of fout, hij mag wel of niet. Als hij niet mag stoppen we hem weg en begint ons denken direct op volle toeren te draaien hoe we dit nu op moeten lossen. Het wordt heel ingewikkeld en je weet niet wat je moet doen. Je hebt een probleem. En je denkt dat je een probleem hebt met een ander maar eigenlijk heb je een probleem met jezelf. Want je hebt iets gevoeld en dat mag er niet zijn.

Een voorbeeld: Iemand vraagt je iets te doen. Je voelt direct weerstand en voelt ook dat er weliswaar een vraag is gesteld maar dat het eigenlijk gewoon de bedoeling is dat je hier ja op zegt. Ergens denk jij ook dat je dit hoort te doen maar ondertussen zegt alles in jou ‘nee’. En dan begint het gedonder. Zodra er dissonantie is schakelen we ons hoofd in om het op te lossen en worden de problemen alleen maar groter en ingewikkelder. Terwijl wat je voelde eigenlijk zo duidelijk en helder was als het maar kan. Echter, dit heldere gevoel mag er niet zijn. En juist doordat het er niet mag zijn kom je in de problemen. Je gaat in de weerstand en het verzet en gaat dingen doen en zeggen waar je spijt van krijgt: je zegt ja op iets wat je eigenlijk niet wilt of je gaat onaangename dingen tegen de ander zeggen. Hoe dan ook voel je je niet prettig... omdat je iets wegstopt wat er IS. En dan is er dissonantie IN jou, je wezensdelen schuren met elkaar.

Je kunt jezelf ook tijd geven. Neem je eerste gewaarwording serieus en zeg dat je er op terug komt. Want dat is ook zoiets: je dénkt dat je direct antwoord moet geven. Maar wie zegt dat? Is dat waar? Nee. Een ander wil dat misschien wel en dat is zijn goed recht maar jij hebt de vrijheid om daar een besluit in te nemen. Niemand kan jou dwingen. Dat is wel waar. Ga vervolgens rustig zitten en aanschouw wat je in dat eerste moment voelde, zonder oordeel. Dus zonder te bepalen of dit gevoel goed of fout is. Want het punt is dat je gevoel er nu eenmaal is, of je het nu goedkeurt of niet. Als je het afkeurt kún je het niet eens meer aanschouwen. Energetisch werkt het namelijk zo: als je iets veroordeelt trek je een muur op in je waarnemingsveld en alles wat zich achter die muur bevindt kun je niet zien. Zonder oordeel is je waarnemingsveld veel groter en kun je helder zien. Leid je aandacht vanuit je hoofd, door je hals naar beneden tot je op de hoogte van je hart bent gekomen. Ga dan met je aandacht naar voren en maak vanuit die plek (dat is je hartchakra) een voorstelling van het moment waarop (in dit voorbeeld) de vraag gesteld werd. Voel wat er met je gebeurde en verken dit gevoel. Zonder oordeel. Pas dan kun je waarnemen wat er werkelijk met je gebeurde en vaak blijkt dat dit gevoel je iets heel anders wil vertellen dan je dácht (dus de reden dat je het wegstopte klopte niet eens). Vervolgens vinden er kleine wondertjes plaats: je krijgt een ingeving, je krijgt een nieuw idee, je weet ineens precies wat je te doen staat. En al die ingewikkelde vragen die je had zijn niet eens meer aan de orde, ze zijn vervallen. Eigenlijk begrijp je niet meer zo goed wat er nou zo moeilijk was.

Wat je op zo’n moment doet is een ander deel van je denkvermogen aanspreken, namelijk je voorstellingsvermogen. Je rechter hersenhelft gaat dan een samenwerking aan met je hart. En dan kom je in de grenzeloze vrijheid van het denken. In dít denken, het voorstellingsvermogen, kunnen wij de ultieme vrijheid ervaren: alles is mogelijk en de creatieve oplossingen zijn onbeperkt. Vervolgens komt je linker hersenhelft als vanzelf in een dienstbare rol, gevoed en gestimuleerd door de warmte van wat mogelijk is, door de in-spiratie: de Geest die in komt. Dat waar jouw motortje van gaat lopen.

Een ander voorbeeld: Je hebt een relatie en je voelt je aangetrokken tot iemand anders. Je hoofd zegt direct dat dit niet mag of kan en drukt het verlangen weg. Echter, de kracht waarmee je iets wegdrukt veroorzaakt een tegenkracht die net zo sterk is. Het verlangen wordt daardoor groter en krijgt spookachtige vormen. Het wordt groter en enger dan het eigenlijk is. Ook hier geldt: je kunt wel tegen jezelf zeggen dat iets niet mag, maar dat helpt niet want het is er toch. In je voorstellingsvermogen kan en mag dit altijd, daarin ben je volkomen vrij. Doe het bovenstaande, ga met je aandacht naar je hartchakra en maak van daaruit je onbegrensde voorstellingen (dat is iets anders dan vanuit je hoofd gaan zitten fantaseren hoe het is om met twee mensen een relatie te hebben). Dan geef je jezelf de ruimte om waar te nemen wat werkelijk gevoeld wil worden – meestal iets anders dan je dacht – en ik geef je op een briefje, dan zie je mogelijkheden die je niet kon bedenken.

Eigenlijk is ons denken zo vrij als een vogeltje. Als we het onszelf maar toestaan. En je hebt een prachtig waarnemingsorgaan gekregen om dit vermogen te gebruiken: irritatie. Irritatie betekent dat iets in de buitenwereld niet resoneert met jouw trilling. Dat veroorzaakt energetische schuring en dat ervaren wij als irritatie. Echter, langzamerhand is irritatie ook onder de afdeling ‘kan niet, mag niet’ komen te vallen. Hetzij omdat het leidt tot onbeteugelde daden hetzij omdat alles ‘harmonieus’ moet zijn. Dus stop je het weg. Je schakelt daarmee een belangrijk waarnemingsorgaan uit. Vanuit de geestelijke wereld ziet dat er zo uit: Je sleutel past niet in het slot maar je doet net alsof dat niet waar is en blijft doordouwen. Het resultaat is dat je sleutel breekt of het slot kapot gaat (of allebei) en de deur is nog steeds dicht.

Als je irritatie kunt beschouwen voor wat het is – trillingen die niet met elkaar resoneren, een nuchter feit – mag het er zijn en kun je er naar kijken. Want dit waarnemingsorgaan geeft je een belangrijke boodschap. Achter elke irritatie schuilt namelijk een ideaal. En op het moment dat je irritatie voelt gebeurt er iets dat niet overeenstemt met jouw idealen. Dat kan van alles zijn en daar kom je pas achter als het er mag zijn. In het voorbeeld hierboven, van de vraag die iemand stelde, kun je het ideaal van de innerlijke vrijheid vinden: je mag alles vragen, je mag vrij antwoorden. De een heeft misschien te leren dat dwingen niet werkt en de ander om nee te durven zeggen. Dit zijn ontwikkelingsidealen.

Als je gaat letten op je allereerste innerlijke reacties, gaat er een wereld voor je open. Verwelkom je irritatie, er gebeurt iets dat niet resoneert met jouw idealen. Het wil je iets vertellen, het staat tot je dienst. In die eerste paar seconden vind je je antwoorden, als je jezelf zonder oordeel toestaat te voelen wat je voelt. Want je gevoel weet veel meer dan je verstand kan bedenken.

~wordt vervolgd~