Ziel en geest – 4

Eerst een samenvatting van het voorafgaande:

Wij zijn allen goddelijk geestelijke wezens die bezig zijn om op de planeet aarde een plek te maken waar wij onze goddelijkheid uit kunnen drukken. Daartoe ontwikkelen wij de menselijke gestalte die bestaat uit een lichaam en een ziel. De ziel is het onstoffelijke deel van onze aardse gestalte, de intermediair tussen hemel en aarde. Je ziel is niet wie je bént maar is wel ván jou.

Met elke ontwikkelingsfase komen lichaam en ziel in een hogere trilling, waardoor een groter deel van onze goddelijkheid deze aardse gestalte kan bewonen. Op dit moment maken wij op aarde de overgang naar de 4^e dimensie. Hierdoor komen lichaam en ziel in een hogere trilling en verandert zowel de structuur van de vaste materie, waaruit ons lichaam gemaakt is als van de astrale materie waaruit onze ziel gemaakt is.

Ontwikkelingen gaan via eenzijdigheid. Het deel dat wij in de afgelopen fase ontwikkeld hebben is het zelfstandige denken. Door deze eenzijdige gerichtheid op het denken, die inmiddels levens lang duurt, zijn in lichaam en ziel patronen ontstaan die ons denkvermogen aanduiden als onze hoogste instantie. We zijn vergeten wie wij werkelijk zijn en leven in de beperking van het duale aardse denken. Als je denkt ‘ik ben een winterjas’ en het wordt zomer, heb je een probleem. Als je begrijpt dat jij die jas niet bént maar dat je die dráágt, begrijp je dat er een nieuw seizoen is aangebroken en dat je een ander soort jas krijgt. Dan hoef je niet bang te zijn dat je jezélf kwijtraakt.

Ontwikkelingen volgen, net als alles op aarde, een cyclische dynamiek: opkomst, bloei, decadentie (‘over de top’) en verval. Na de bloei ontstaan excessen waardoor de ontwikkeling haar eigen verval regisseert; het extreem doorvoeren van hetgeen ontwikkeld is maakt de situatie onhoudbaar waardoor de noodzaak tot vernieuwing ontstaat. De krachten die het bij het oude willen houden steken in die fase krachtiger dan ooit de kop op.

Wat dat betreft leven wij in een bijzondere tijd. Want eigenlijk komen er twee ontwikkelingen tot een eind. Ontwikkelingen vinden op aarde plaats in cycli van 26.000 jaar. Deze cycli worden gemarkeerd door een kosmische constellatie die de Grote galactische uitlijning wordt genoemd. Deze constellatie doet zich voor het eerst sinds 26.000 jaar weer voor op de winterzonnewende, nl. op 21 december 2012*. Zo’n grote cyclus is weer onderverdeeld in vijf cycli van 5200 jaar. De ontwikkeling van het zelfstandige denken is de vijfde en laatste cyclus van de grote cyclus van 26.000 jaar. Deze grote cyclus handelt over ‘de kennis van goed en kwaad’ en is begonnen met wat wij kennen als het verhaal van Adam en Eva. In onze tijd komen dus de excessen van twee ontwikkelingen tot een hoogtepunt: eenzijdige gerichtheid op het denken en het denken in goed en kwaad. Dat is op z’n zachtst uitgedrukt niet makkelijk. Het is wel de uitdaging waar wij met z’n allen voor staan. Hoe kunnen we hiermee omgaan?

Zoals gezegd: hoe de 4^e dimensie op aarde uit gaat pakken weet niemand, want dat is nog nooit vertoond. Wat wij wel kunnen doen is de overgang naar de nieuwe ontwikkeling vergemakkelijken. Daarvoor kunnen we kijken naar de uitwassen van de voorbije ontwikkelingen.

Wij hebben de vruchten gegeten van de boom van kennis van goed en kwaad. Dat hebben we nu al heel lang gedaan en inmiddels kennen wij het onderscheid tussen goed en kwaad... Nu zeg je: ‘Wat een onzin, als ik kijk naar wat er in de wereld gebeurt lijkt het daar helemaal niet op’. Toch ként een significant deel van de mensheid dit onderscheid, hetgeen iets anders is dan er ook gehoor aan geven. Dat laatste gaat niet over het onderscheid kénnen maar over de keuzes die wij maken. Een van de dingen die we hier op aarde doen is: de vrije wil ontwikkelen. En een vrije wil impliceert een keuze. Moet je wel weten waaruit je kunt kiezen. Om dat te ontdekken hebben wij gegeten van de boom van kennis van goed en kwaad. Wij hebben alle (uiterste) kanten van het leven geproefd en beproefd (onderzocht en ondervonden) en op basis daarvan kunnen wij vrije keuzes maken.

We hebben echter zo goed ons best gedaan om het onderscheid tussen goed en kwaad te leren kennen dat we:

a. inmiddels alles indelen in goed óf fout;

b. denken dat het er om gaat dat we alles wat ‘fout’ is uit moeten bannen en dat alleen wat wij ‘goed’ noemen mag bestaan en

c. hanteren wij bij dit indelen in goed of fout één uiterlijk beschrijfbare regel die voor iedereen geldt.

Deze drie samen vormen een uitwas waarmee we onszelf helemaal klem zetten.

De manier om dit om te buigen is eigenlijk nogal eenvoudig: Verander de vraag ‘Is dit goed of fout’ in ‘Wat werkt voor mij wel en wat werkt voor mij niet. Wat bekrachtigt en versterkt mij en wat niet.’ Daarmee overstijg je de goed of fout kwestie, want het is duidelijk dat voor de een iets anders werkt dan voor de ander. Ofwel: wat voor jou goed is, is niet per definitie goed voor een ander en vice versa. Zo simpel? Ja, zo simpel.

Een praktisch voorbeeld: Voor anderen zorgen, anderen helpen, iets voor een ander doen wordt gezien als ‘goed’. Echter, de vraag is waarom je dit doet. Doe je het uit vrije wil of omdat je niet anders kunt? Bijvoorbeeld om je bestaan te rechtvaardigen, je een status te verschaffen, omdat je niet voor jezelf kunt zorgen of omdat je geen nee durft te zeggen. Als je het doet omdat je niet anders kunt is het eigenlijk niet goed voor jou (jouw ontwikkeling), terwijl het voor een ander precies het goede kan zijn om te doen... Snap je dat je hierover niet kunt zeggen of het goed of fout IS? Dat hangt namelijk helemaal af van wat deze persoon komt leren of doen. En wij weten niet met welk doel of welke ontwikkelingsvraag iemand in dit leven is gekomen. Wij kunnen dus nooit weten wat voor iemand ‘het goede’ is om te doen.

Nog een voorbeeld: waarschijnlijk heb je geleerd dat het ‘goed’ is om al je relaties tot een harmonieus einde te brengen. En als dat niet lukt ben je niet goed. De vraag is wat deze harmonie kost. Doe je jezelf geweld aan om de lieve vrede te bewaren? Dan heet dat vanuit de geestelijke wereld niet harmonieus. Harmonieus is wat met elkaar resoneert. Het kan zijn dat de levensdoelen van een ander op een bepaald moment niet (meer) resoneren met de jouwe. Dat is dan eigenlijk alles wat er aan de hand is. Als jij dit wilt en een ander dat, laat elkaar. Dwing jezelf niet andermans leven te leiden en andersom. Natuurlijk is het prettiger als iets harmonieus verloopt. Maar als harmonieus betekent dat je jezelf daarvoor geweld aan moet doen is dat echt niet harmonieus. Op zulke momenten komt het er op aan te durven kiezen voor hetgeen jouw leven voedt. En ja, soms is dat heel eng maar dat is iets anders dan fout.

Het mooiste voorbeeld: Zelfs het begin van deze enorme ontwikkeling op aarde bestempelen we inmiddels als fout. De ‘verbanning’ van Adam en Eva uit het paradijs noemen we de zondeval: foute boel, we zijn eruit geflikkerd omdat we niet ‘goed’ waren. Daar klopt niks van. Het was een besluit van ons collectieve bewustzijn om deze ontwikkelingsweg te gaan en we wisten dat het niet makkelijk zou worden, omdat we helemaal verstoken zouden raken van de helderheid van onze geest. Adam en Eva waren niet fout of slecht, zij zijn het beeld van de huidige mens, die zichzelf vanuit de wijsheid van zijn hoger Ik toestond het onderscheid te leren kennen tussen goed en kwaad. Dat is heel iets anders dan goed of fout ZIJN.

De drijfveer van waaruit we iets doen wordt in de nieuwe ontwikkeling belangrijker dan de uiterlijk beschrijfbare handeling. Lichaam en ziel komen in een hogere trilling en daardoor is ons hoger Ik duidelijker aanwezig. Dit zorgt ervoor dat we onszelf en wie we werkelijk zijn steeds minder kunnen verloochenen. Als je je aardse zelf dwingt iets te doen wat je eigenlijk niet wilt of wat niet past binnen je voornemens en ontwikkelingsdoelen, verstoor je de resonantie tussen je wezensdelen (lichaam, ziel en geest) en wordt je ziek. Dit verklaart de enorme toename van depressies, burn-out, vermoeidheidsziekten en ‘onbegrepen’ lichamelijke klachten. Nee, er zijn geen lichamelijke oorzaken te vinden voor deze aandoeningen. De oorzaken zijn gelegen in het ingaan tegen wat overeenstemt (resoneert) met wat je komt doen. Daarnaast is een deel van deze klachten het gevolg van de aanpassing van het lichaam aan de nieuwe trilling (bijv. onverklaarbare hartritme-stoornissen of een slechter functionerend geheugen).

Alle oude patronen en programmeringen die niet meer passen binnen het nieuwe besturingssysteem steken de kop op en willen losgelaten worden. Veroordeel jezelf niet maar zie het als een kans om te voelen wat wel en niet bij jou past en nieuwe keuzes te maken. Zeg niet: ‘Oh, kan ik het nou nog niet, heb ik dit probleem nou nog steeds!?’ Doordat het zich laat zien krijg je de kans het om te buigen. Schrap de oude vraag (‘IS dit goed of fout’ – een vraag van het denken) en buig deze om naar de nieuwe: Wat werkt voor mij wel en wat werkt voor mij niet. Wat bekrachtigt en versterkt mij en wat niet – een vraag van het voelen. Vertrouw er vervolgens op dat dit voor jóu het goede is, zonder een vooraf vastgesteld idee over wat ‘goed’ dan inhoudt.

~ wordt vervolgd ~

* Galactische Uitlijning houdt in dat de aarde en de zon op een lijn staan met het centrum van melkweg. Dat is op zich niets bijzonders, dat gebeurt elk jaar. Waarom is de galactische uitlijning van 2012 dan zo speciaal? De aarde doet er 26.000 jaar over om een volledige omwenteling rond haar as te maken. Als zo’n omwenteling klaar is, vindt de galactische uitlijning plaats op de dag van de winterzonnewende en begint een nieuwe omwenteling. Dat is op 21 december 2012 het geval en het is 26.000 jaar geleden dat dat gebeurd is.