Zondag waren Andre en ik in Groningen, op uitnodiging van het authenticiteitsnetwerk naar aanleiding van Andre’s boek. Op een bepaald moment ging het over angst en wat dat met je doet.
Als je ergens bang voor bent, vernauwt je bewustzijn. Door dat vernauwde bewustzijn kijk je als het ware door een koker naar datgene wat je zo bang maakt. Daar ben je helemaal op gefocust, door gevangen, je ziet niets anders. Daardoor ben je niet in staat om oplossingen en mogelijkheden te zien of te bedenken, want je hebt niet de tegenwoordigheid van geest om tegen jezelf te zeggen: he, er is meer dan dit… dat zie je eenvoudigweg niet. Je bent niet in staat zoiets te denken. Hoe kom je daar uit? Hoe kun je jezelf uit die koker krijgen?
Toen ik daar indertijd over nadacht (want ik was vroeger heel vaak bang) bedacht ik dat het iets simpels moest zijn, want tot een ingewikkelde, geestverruimende gedacht ben je op zo’n moment niet in staat. Ik ben eerst gaan kijken waaraan ik kon herkennen bij mezelf dat ik bang was. Dat is bij iedereen anders, ik voelde het vaak in mijn keel. Toen ben ik mezelf gaan conditioneren: zodra ik die keel voel, roep ik direct van binnen heel hard ‘HELP!’. Het effect daarvan is dat je uit de koker breekt, want door help te roepen herinner je jezelf eraan dat de wereld groter is dan de angst waar je in zit. Daarmee verruim je je bewustzijn en het mooie is… als je help roept komt er altijd hulp, in de vorm van een ingeving, een idee, een mogelijkheid. Je zet jezelf namelijk weer in het hier en nu, in de tegenwoordige tijd, want de meeste angsten worden veroorzaakt doordat er iets gebeurt wat je doet denken aan het verleden, toen je niet in staat was er iets aan te veranderen. Je opent je bewustzijn en daarmee je intuitie, wat betekent dat je je openstelt voor de geestelijke wereld en alle hulp die daar is (en ze staan te popelen om ons te helpen).
Ik doe het nog steeds en het werkt als een tierelier. Probeer het maar eens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten