29. Liefde voor jeZelf

In de 4^e dimensie is het sleutelbegrip: Liefde voor jeZelf. De 4^e dimensie gaat over het liefdevol uitdrukken van jezelf in de wereld. Jezelf met alles erop en eraan. En uit deze Liefde voor jezelf volgt als vanzelf Liefde voor de wereld om je heen, want je kunt je naaste niet minder (en ook niet meer) liefhebben dan jezelf. Dat is een kosmische wet.

Problemen die je ondervindt in je leven zijn in deze nieuwe ontwikkeling – de ‘nieuwe tijd’ – terug te voeren op een gebrek aan liefde voor jezelf. Op dit moment is dat in vele levens zichtbaar als een botsing tussen het mannelijke en het vrouwelijke principe. Beiden hebben last van een gebrek aan liefde voor zichzelf. Het drukt zich alleen op verschillende manieren uit. Het mannelijke en het vrouwelijke raken daarbij precies elkaars zwakke punten aan.

Het mannelijke is naar buiten gericht, het vrouwelijke naar binnen. Alle gebrek aan Liefde voor zichzelf wordt door het mannelijke naar buiten gericht. Dus alle oordelen die het mannelijke over zichzelf heeft, alle gevoelens die er niet mogen zijn, alles wat zich niet mag uitdrukken maar wat er toch is ondanks zichzelf, wordt op buitenwereld geprojecteerd. Alle gebrek aan liefde voor zichzelf wordt door het vrouwelijke naar binnen gericht. Dus het vrouwelijke neemt deze projecties in zich op als ‘waar’ en van haar. Omdat het mannelijke daadkrachtig is en het vrouwelijke beschouwend, is het logisch dat deze dynamiek door het mannelijke in beweging wordt gezet.

Van het mannelijke wordt gevraagd om vanuit liefde voor zichzelf  (mag ik komen zoals ik ben) verantwoordelijkheid te nemen voor wat van hem is. Van het vrouwelijke wordt gevraagd om vanuit liefde voor zichzelf (mag ik mijzelf zien zoals ik ben) geen verantwoordelijkheid te nemen voor wat niet van haar is. Want Liefde voor jezelf leidt tot groei. En zowel jezelf niet nemen zoals je bent als jezelf nemen zoals je niet bent leidt tot stagnatie. Het mannelijke kan niet groeien doordat het niet op zich neemt wat van hem is, het vrouwelijke kan niet groeien omdat het iets op zich neemt wat niet van haar is. Het mannelijke blijft daardoor in beweging ‘alsof er niks aan de hand is’, het vrouwelijke komt erdoor in een verlamming.

Hoe ligt de balans tussen het mannelijke en het vrouwelijke in jou? Aan welk principe heb je te werken om deze twee in balans te krijgen? Het leven laat het je zien.