Wat is waar?

Deze vraag hangt samen met wat waar is. Huh? Ik bedoel daarmee: de vraag wat is waar(heid) hangt samen met de vraag wat zich waar bevindt… welke betekenis hechtte jij in eerste instantie aan de titel-vraag? De eerste, wat is waarheid, of de tweede, wat bevindt zich waar? Het antwoord op die vraag – het is als zo’n psychologisch tekeningetje waarin je twee heel verschillende beelden kunt zien – hangt af van hoe je naar de wereld kijkt. 

 

In deze tijd op aarde zullen verreweg de meesten die dit lezen de vraag associëren met de vraag naar waarheid. Nog nooit hebben wij ons in een situatie bevonden waarin (bijna) iedereen toegang heeft tot alles (bijna) wat kenbaar is terwijl ook voor elke opinie, elk standpunt en zelfs elk ‘feit’ een ondersteunend betoog of ‘bewijs’ te vinden is. We snakken ernaar te ontdekken wat nou echt waar is, op allerlei gebieden. En juist omdat zoveel tegenstrijdige bewijzen vindbaar zijn komen we daar niet achter. Dat leidt tot polarisatie, welles-nietes, achterdocht en autoritair gedrag. Maar wat vraagt dit eigenlijk van ons?

Wat we allemaal wel weten maar ons niet altijd bewust zijn: wat waarheid is hangt af van het perspectief van waaruit je kijkt. Zo heb ik heel lang niet begrepen waarom onze huidige regering zo on-economisch te werk gaat terwijl ze dat begrip juist zo hoog in het vaandel heeft staan en alles langs de economische lat legt. Totdat ik begreep dat mijn idee bij het woord economisch een totaal andere is dan wat deze neo-liberale regering daaronder verstaat. Voor mij betekent economisch: dat je met zo min mogelijk inspanning (energie, kosten, moeilijkheden, problemen achteraf) het beste ergens uit haalt. Ofwel: dat iets voldoet aan de wet van de minste weerstand. Onze regering heeft een heel andere definitie van ‘economisch’. Ik denk dat die definitie ongeveer is: hoe haal je ergens zoveel mogelijk geld uit. Tja, da’s heel wat anders. En je kunt je voorstellen dat, als ik met Rutte het gesprek aan zou gaan over of iets economisch is en of niet, we het nooit met elkaar eens zullen worden en in een welles-nietes-gesprek terecht zouden komen. Zolang wij niet in de gaten hebben dat wij het ieder over iets heel anders hebben. 

Als je geliefde tegen je zegt dat hij of zij van je houdt, geef je dat woord automatisch de betekenis die het voor jou heeft. De kans dat dat met elkaar overeenstemt is uiterst klein. En zo werkt het ook met de statistieken die wij dagelijks voorgeschoteld krijgen: de corona-cijfers betekenen voor jou heel iets anders dan voor een ander. Iemand die mensen verloren heeft aan corona, iemand die heel bang is voor deze ziekte, iemand die in een ziekenhuis werkt, iemand die het met andere overlijdensstatistieken vergelijkt, iemand die in de farmaceutische industrie werkt, iemand die filosoof is… elk hechten ze een compleet andere waarde aan en halen ze een andere betekenis uit dezelfde cijfers. Zolang je dat niet in de gaten hebt, kun je elkaar niet begrijpen.

Dit vraagt dus in de eerste plaats om de wil, de bereidheid om elkaar te bevragen en begrijpen. Daarbij gaat het niet om de vraag wat is waar(heid) maar om de vraag ‘wat bevindt zich waar’: Wie heeft welk uitgangspunt, waar bevindt zich iemands perspectief, wat is iemands belevingswereld. Ons grootste struikelblok daarbij is: wij zijn ervan overtuigd dat er maar 1 waarheid bestaat. Vooral als het gaat om aardse zaken als: hoe dodelijk is corona in vgl. met de griep, is het middel (de maatregelen of een vaccin) erger dan de kwaal, heeft 1,5 meter afstand houden of een mondkapje dragen enig nut? Stiekem (of: onbewust) denken we allemaal dat er een eenduidig antwoord op deze vragen bestaat en dan zijn er enerzijds mensen die denken dat dat antwoord hen onthouden wordt en anderzijds mensen die vinden dat het antwoord zo klaar als een klontje is. De eerste groep wordt achterdochtig, de tweede meet zich een ‘wij hebben de waarheid in pacht’-houding aan. Het gevolg: een polariserende strijd waar de een de ander wegzet als gekkie, foute elite of dombo’s met een bord voor hun kop.

Beiden groepen bevinden zich aan de uiterste, beide net zo eenzijdige, polen van de vraag ‘wat is de waarheid?’. De ene pool zegt: de waarheid komt niet boven water, die wordt ons onthouden; de andere pool zegt: dit is de waarheid. Maar het punt is: de waarheid ligt niet in het midden; DE waarheid bestaat niet. Laten we als voorbeeld de vraag nemen: hoe dodelijk is corona? We kunnen in statistieken gaan kijken, alleen, we weten nog niet hoe het coronavirus zich gedraagt en verspreidt. Pas als we dat ontdekt hebben (waarover straks meer) zal blijken dat corona voor de een dodelijk is en voor de ander niet. Wat is dan het antwoord op die vraag? Precies…

Het ding met 1 waarheid heeft zijn wortel in het exclusief (uitsluitend) waarnemen van de fysiek waarneembare wereld. Een tafel is een tafel en dat is geen stoel. Dat is waar we vandaan komen. Waar we naartoe gaan: de fysiek waarneembare wereld is de uitdrukking in de vaste materie van de onzichtbare wereld. Dat wat zich op hogere trillingsfrequenties (of: dimensies) bevindt bepaalt wat zich in de stoffelijke wereld voordoet. Onze stoffelijk waarneembare wereld is dus een symptoom van iets dat zich op hogere frequenties afspeelt. Ergo: zolang we alleen naar de stoffelijk waarneembare wereld kijken zullen we niet begrijpen wat er gebeurt en zijn we bezig met symptoombestrijding. (In de wetenschap is inmiddels ontdekt dat hogere frequenties lagere frequenties kunnen veranderen maar andersom niet… dat heeft verstrekkende gevolgen. Dat betekent bv dat bij ziekte, je eenzijdig richten op het lichaam geen enkel nut heeft want je behandelt de oorzaak niet.)

Als je vanuit dat oogpunt kijkt naar het gegeven dat wij via het internet bijna allemaal toegang hebben tot bijna alle informatie en dat je de meest tegenstrijdige informatie kunt vinden over allerlei onderwerpen, wat betekent dat dan? Daarmee geeft de stoffelijke werkelijkheid uitdrukking aan het hogere gegeven dat 1 waarheid niet bestaat. Dat betekent dat wij, omdat we geen eenduidige antwoorden meer kunnen vinden, genoodzaakt worden op andere manieren te gaan kijken. Dat we genoodzaakt worden om andere dimensies dan alleen de stoffelijke weer te gaan betrekken in ons bestaan. We krijgen de wereldproblemen niet opgelost als we niet begrijpen dat alles met alles samenhangt. En dat alles met alles samenhangt gaat niet ontdekt worden door de politiek, maar doordat individuele mensen dat gaan begrijpen op een individueel niveau en daar individueel naar gaan handelen. Daarbij geldt: de tijd dat iemand jou vertelt hoe het zit is voorbij; de tijd dat jij zelf en vanuit jezelf ontdekt hoe het voor jou zit is aangebroken. En: hoe het voor jou zit is iets anders dan hoe het voor een ander zit. Daarmee is niet het flauwe ‘ieder z’n waarheid’ bedoeld, maar daarmee wordt bedoeld dat je je plaats weet. Wij vormen namelijk met elkaar een organisme, een weefsel en daarvoor geldt hetzelfde als voor de cellen in ons lichaam: als een cel zijn plaats niet kent, ofwel: niet weet wat ‘ie moet doen, kan deze cel niet zijn bijdrage leveren aan het gezond functioneren van het organisme. Letterlijk zo. 

Wij zijn behoorlijk de weg kwijt geraakt. Wij weten onze plaats niet meer omdat wij niet meer kijken naar het geheel maar alleen naar de symptomen (de fysiek waarneembare wereld). Als je vanuit de onstoffelijke wereld naar kijkt naar dit fenomeen, begrijp je ineens waarom er zo veel mensen zijn met kanker. Kankercellen zijn cellen die de weg kwijt zijn, die hun plaats niet weten, die niet weten wat ze moeten doen, die zich gedragen op een manier die niet bijdraagt aan het gezond functioneren van het organisme. Dat is een directe weerspiegeling (symptoom) van hoe het op dit moment met ons als mensheid gesteld is. We zijn verschrikkelijk in de war en weten niet meer wat onze plaats is en wat we te doen hebben, wat gezond is en wat niet. Omdat we de dimensies die ons daartoe aanwijzingen geven niet in ogenschouw nemen. Dit kan alleen vanuit een individueel niveau hersteld worden. Want elk mens is een cel in het organisme. Dus wacht niet tot ze het van ‘bovenaf’ gaan regelen. Wij bepalen, individueel en met z’n allen wat ‘bovenaf’ gaat doen. En met bovenaf bedoel ik zowel de aardse als de onstoffelijke variant. Dus zowel de regering als god. Wij zijn dat. Er is ‘daarboven’ niet iets of iemand buiten ons die het helemaal verziekt of die wel regelt dat het goed komt. Vergis je niet in de grootsheid van het innemen van je plaats, hoe klein die ook lijkt. Ja, het maakt verschil. 

Goed, mooi verhaal, maar ehhh, hóe dan? Dan zou ik graag naar nog een fenomeen kijken dat zich op het moment voordoet op aarde: internet, social media, A.I. (Artificial Intelligence) en algoritmes. Als je informatie gaat zoeken op het internet, kom je al snel in een fuik terecht. In die fuik krijg je in toenemende mate informatie voorgeschoteld die overeenstemt met jouw visie of overtuiging. Dat begint al met je eerste zoekopdracht in Google: als jij en ik dezelfde vraag stellen krijg jij hele andere uitkomsten te zien dan ik. Dat hangt nl. af van je gedrag op social media (bijvoorbeeld welke posts je geliked hebt op Facebook, Twitter of Instagram). Als je wilt weten hoe dat precies werkt: kijk de film “The Social Dilemma”, echt een aanrader. Disclaimer: je kunt je kapot schrikken van de mate waarin een machine (A.I. met haar algoritmes) bepaalt waar jij terecht komt. Exclusief vanuit de fysieke dimensie gezien is dat best wel eng: er is een machine die al mijn doen en laten vertaald in een wereld die ik voorgeschoteld krijg. 

Echter: als je ernaar kijkt vanuit de onstoffelijke dimensies, zie je heel iets anders. Je ziet een perfecte uitdrukking in de materie van de universele wetmatigheid dat wij onze wereld creëren. Om te beginnen dat er geen objectieve werkelijkheid bestaat want die werkelijkheid verandert op het moment dat deze geobserveerd wordt. Dus als jij ergens naar kijkt zie je letterlijk iets anders dan ik. Niet alleen omdat jij vanuit een ander perspectief kijkt en interpreteert, maar ook omdat de (letterlijke en figuurlijke) stof die je bekijkt reageert op hoe jij kijkt en verandert op basis daarvan. (Iets wat inmiddels ook wetenschappelijk is aangetoond binnen de kwantumfysica). Zoomen we nog iets verder uit, dan zien we eigenlijk een glorieus beeld: je ziet je eigen creatie-vermogen. Letterlijk bepaal jij jouw wereld en jouw wereld bepaalt mede hoe de wereld er als geheel uitziet. De algoritmes doen iets dat vergelijkbaar is met de kosmische wetten van oorzaak en gevolg. En de machines (computers) doen iets wat de mensen die het gemaakt hebben zelf ook niet meer kunnen volgen. Precies zoals wij onze eigen creatie (de wereld) niet meer begrijpen. A.I. en algoritmes zijn de fysieke uitdrukking van het AL en de kosmische (universele) wetten. Je ziet hier dus de materiële afspiegeling van de enorme kracht en macht van jouw denken en je creatie-vermogen. Als we dat begrijpen – en die macht is onnoemelijk veel groter dan wij denken – dan zijn we geen slachtoffers meer van iets dat buiten onze macht ligt maar wenden we deze kracht aan om onze wereld vorm te geven. Dat betekent dus niet: op het eilandje van je eigen waarheid gaan zitten want dan heb je niet begrepen dat je onderdeel bent van het creërende geheel. Het betekent je wereld vormgeven middenin de wereld.

Het is tijd dat wij ons denken gaan vergeestelijken. Anders gezegd: dat wij ons denken niet meer alleen richten op de materiële wereld, maar dat we naar die wereld gaan kijken met de vraag: wat wil dit fenomeen, dat ik waarneem in de fysieke wereld, mij vertellen? Waarvan is dit een symptoom? Ik heb zojuist hierboven 3 voorbeelden gegeven van hoe je dat kunt doen. En nu zeg je misschien, jaaaa, maar jij bent helderziend. Dan zeg ik, neeee, dit vermogen heb ik ontwikkeld door op deze manier naar de problemen te kijken die zich in mijn persoonlijke leven voordeden. Ik ben er misschien alleen iets eerder mee begonnen dan jij en daardoor weet ik inmiddels wat beter de weg in de onstoffelijke wereld, omdat ik er vaker geweest ben met m’n ogen open. Waar ik ook mee wil zeggen: begin klein. Begin met je eigen, persoonlijke vragen en perikelen en vertrouw erop dat die onderdeel zijn van (en dus uitwerking hebben op) het geheel. Want alles wat jij oplost en transformeert is een geschenk aan de wereld.

Een cruciaal hulpmiddel daarbij is: hart en ziel. Elke chakra is verbonden met een van je lichamen, van beide heb je er 7*(1). Deze lichamen corresponderen met de verschillende dimensies (=frequenties; hoe hoger de frequentie, hoe minder verdicht dit lichaam). Met in het midden: je hartchakra. Deze is verbonden met je ziel. De ziel is de intermediair (het midden) tussen hemel en aarde, tussen je goddelijke en je aardse zijn*(2). Hoe ontdek je jouw plaats? Door te navigeren op het hart, dat uitdrukking geeft aan de voornemens van de ziel. Hoe? De ziel heeft een waarnemingsorgaan dat zich uitdrukt door het ervaren van irritatie en vreugde. Als je je irriteert betekent het dat iets niet resoneert met hetgeen jij je voorgeboortelijk hebt voorgenomen of dat je waarneemt dat iets niet overeenstemt met hoe jij de wereld zou willen zien (idealen). Als je daar vervolgens mee aan de slag gaat en je vindt jouw manier, ingang of oplossing, dan ervaar je vreugde. Zowel de irritatie als de vreugde zetten je in beweging, hetzij om er iets aan te doen, hetzij om vorm te geven wat je gevonden hebt. Door te luisteren naar beide navigeer je op het hart en geraak je in jouw stroom. Dan ben je op jouw plaats, de plek waar jij moet zijn. Die overigens nooit statisch is maar altijd in beweging, net als het universum.

Het coronavirus noodzaakt ons om op die andere manier te gaan kijken. Wereldwijd en persoonlijk. Veel mensen die inmiddels al langer begrijpen dat het tijd is om te ontwaken (daarmee bedoel ik: ontdekken dat je een geestelijk wezen bent die worstelt met mens-zijn ipv andersom) zijn inmiddels goed in staat te begrijpen wat er op wereldschaal mis is. Als je deze nieuwsbrief leest behoor je tot die groep. Tegelijkertijd is deze groep mensen in grote innerlijke nood en velen voelen zich onmachtig omdat ze het gevoel hebben geen invloed te hebben op deze grote wereldwijde wanorde en onrechtvaardigheid die zich momenteel laat zien. En dat terwijl ze precies in de gaten hebben wat er niet klopt. Dan is het zaak goed te gaan kijken naar de zaken die zich afspelen in jouw persoonlijke leven. Want dat is de enige manier waarop jij, als vitaal onderdeel van het geheel, een bijdrage kunt leveren aan de grote transformatie.

Vanuit het ‘grote plaatje’ gezien (ik schreef dat al in mijn vorige nieuwsbrief): corona maakt zichtbaar wat er in onze wereld niet overeenstemt met de universele wetten en daarmee met de natuurlijke orde. We krijgen de kans om maatregelen te nemen om deze natuurlijke orde te herstellen door te begrijpen wat de oorzaken zijn van deze catastrofe op wereldschaal. Die catastrofe zou je kunnen samenvatten als: niet zorgen voor onze eigen creatie (aarde, planten, dieren en mensen) omdat we niet begrijpen dat dit één geheel is. Het momentum van de eerste golf hebben we op wereldschaal finaal gemist. De genomen maatregelen zijn ongeveer het tegenovergestelde van wat er gevraagd werd: geen zorg voor het milieu maar instandhouden van de fossiele industrie; geen zorg voor de natuur maar de milieumaatregelen uitstellen; geen zorg voor de beroepen met een roeping (onderwijs, zorg, kunsten) maar voor de sectoren waar geld te verdienen valt; geen zorg voor de wereldwijde menselijke noden maar een versmalde blik op de economie van het eigen landje. Dus krijgen we een tweede golf. En dit gaat net zo lang door tot we met z’n allen hebben begrepen wat er mis is. En wat er mis is kan alleen begrepen worden door ons denken te vergeestelijken. Dat is niet zomaar een spiritueel praatje, het is een wetmatigheid. Ik schreef al dat inmiddels wetenschappelijk bewezen is dat hogere frequenties de lagere frequenties kunnen beïnvloeden maar andersom niet. Dat betekent dat, wat wij op fysiek niveau (= op de laagste frequentie) waarnemen, altijd het gevolg is van een oorzaak op een hogere frequentie. Best wel logisch, toch? Dat betekent dus dat wij voor de oorzaken van onze aardse problemen altijd moet zoeken naar een oorzaak in de hogere frequenties, dus in de onstoffelijke, onzichtbare wereld. Vandaar: wat bevindt zich waar? Dat is wat corona op wereldschaal van ons vraagt. En omdat jij en ik deze wereld zijn, vraagt dat dus dat wij individueel kijken naar de noden (symptomen)  die zich voordoen in ons persoonlijke leven.

Omdat we daarin allemaal een eigen plaats hebben, worstelt de een met dit en de ander met dat. Dat vertegenwoordigt precies jouw voorgenomen individuele bijdrage aan het geheel. Want door het in jezelf aan te gaan en te transformeren schenk je jouw aandeel in de transformatie aan de wereld. Hoe doe je dat? Ik citeer hier graag Michel Foucault, die zegt: alles wat jou innerlijk angst aanjaagt, probeer je in de wereld om je heen te controleren. Als je langs dat perspectief kijkt kun je aflezen wat jij te doen hebt. Waar maak je je druk over? Waar ben je bang voor? Waar ben je boos over? Wat irriteert je je mateloos? Wat wil je te vuur en te zwaard bestrijden? Waar loop je tegen te hoop? Als je dat helder hebt, kun je je vervolgens afvragen welke beperkende overtuigingen hieraan ten grondslag liggen. Want deze overtuigingen, die zich bevinden op het niveau van je mentale en causale lichaam (3e en 5e dimensie, zeg maar: wat je aangeleerd is en wat je uit je erfelijke stroom hebt meegekregen) geven vorm aan jouw aardse werkelijkheid. Dat onderzoek is uiterst individueel en persoonlijk, maar om het te verduidelijken noem ik graag wat mogelijke voorbeelden. 

Als de vrijheid (van meningsuiting) je bijzonder bezighoudt, kun je kijken naar de mate waarin je innerlijk vrij bent. Voel je je daarin bepaald of beperkt door de wereld om je heen? In hoeverre laat je ten diepste anderen bepalen wat jij doet of laat in je leven? Waar moet jij van jezelf aan voldoen? Of in hoeverre probeer je jouw mening of visie aan anderen op te dringen? Of ben je ongeduldig dat anderen ‘het nog niet begrijpen’? Heb je daarin respect voor de ontwikkeling van de ander? Wordt je er dan boos over of ga je helpen? 

Als je je druk maakt over complotdenkers en andere ‘gekkies’, wat zit daar achter? Dat je misschien denkt dat er een hogere instantie buiten jou is die het wel voor je regelt? Is dat waar? Want wie of wat is die hogere instantie? Vormen wij niet met z’n allen dit geheel en leg je daarmee de verantwoordelijkheid buiten je? Dezelfde vragen gelden trouwens voor degenen die uitgemaakt worden voor gekkie: voel je je onmachtig en slachtoffer van de grote boze wereld? Leg je de macht buiten jezelf? 

Als je wilt weten of dat komende vaccin wel betrouwbaar is, vertrouw je dan wel op je eigen weten wat goed is voor jou? Of misschien denk je te weten wat goed is voor anderen? Begrijp je ten diepste dat wat goed is voor jou niet persé ook goed is voor een ander? 

Als je bang bent dat je het financieel niet redt, hoe komt dat? Ben je ervan overtuigd dat geld of overvloed alleen naar je toekomt als je hard ploetert? Of vind je jezelf minderwaardig, dus komt er ook niks van waarde naar je toe? Heb je het niet verdiend? Of kijk je neer op de aardse drek en vind je dat je daar geen waarde aan mag hechten?

Het zijn maar voorbeelden om je op gang te helpen, bij elk van ons is een unieke onderliggende overtuiging te vinden en die kan alleen jij op het spoor komen. Wees daarbij vriendelijk naar jezelf, veroordeel niet maar weet dat jij een stukje oude tijd op je hebt genomen om te transformeren voor de nieuwe tijd. En je weet dat je jouw antwoord hebt gevonden als je rust vindt, als je ineens niet meer zoekt. Zolang je je nog blijft afvragen of irriteren heb je jouw antwoord niet gevonden, dan is er nog iets anders te ontdekken. Als je het hebt gevonden wordt ook ineens zichtbaar, als bij toverslag, wat jou te doen staat. Dan heb je een oude, beperkende overtuiging, die niet overeenstemt met de universele wetten, losgelaten en gaat er letterlijk een wereld voor je open. 

Het gaat er dus om dat wij weer gaan begrijpen wat de universele wetmatigheden zijn waarlangs de fysieke wereld zich uitdrukt. Ik geef een voorbeeld uit mijn eigen leven: In 2017 kwamen we (mijn lief en ik) terug van een reis van 6 weken waarin we enkel en alleen in de natuur waren geweest. Bij terugkomst merkte ik bij mezelf een enorme tegenzin om weer aan het werk te gaan. Wat ik vreemd vond, want mijn werk was mijn lust en mijn leven, ik hield (houd) ervan. Maar ik had het gevoel in een tredmolen te zitten, ik kreeg het er benauwd van, ik had dikke weerstand tegen werken (= dingen doen waarvoor je in ruil geld krijgt). En steeds als ik innerlijk toegaf aan wat ik voelde, ging mijn denken acuut in de hoogste versnelling; ja! maar! als je niet werkt dan heb je geen geld om van te leven! Op zo’n moment ga ik met mijn denken in gesprek. De uitkomst: ‘oke, ik (mijn denken) ben ervan overtuigd dat ik dit en dat moet doen om in mijn levensonderhoud te voorzien. Maar stel je nou eens voor dat dat alleen maar waar is omdat ik daarvan overtuigd ben. En stel je nou eens voor dat ik die overtuiging loslaat… wat gebeurt er dan in de ruimte die ontstaat zonder deze overtuiging?’ Het lukte om de overtuiging werkelijk los te laten. Het gevolg: we hebben al bijna 3 jaar niet meer gewerkt voor geld (sinds vorige winter gidswerk ik weer een beetje maar alleen als ik er zin in heb en voel dat ik het te doen heb), we hebben ons ondertussen met heel veel plezier uit de naad gewerkt zonder daarvoor betaald te worden en we leven nog steeds en we hebben alles wat we nodig hebben. Als we het 3 jaar geleden uitgerekend hadden waren we tot de slotsom gekomen dat het niet kon. We hebben het ‘gewoon’ gedaan en nu blijkt dat het kan. En ja, spuug-eng, af en toe vliegt het ons ineens naar de keel. En telkens als dat gebeurt, dat de angst ons aanvliegt, ontdekken we weer een nieuwe, beperkende overtuiging. Bijvoorbeeld: met doen wat je leuk vindt verdien je geen geld. Of: kiezen voor de makkelijke weg is verkeerd (en daar wordt je vroeg of laat voor gestraft). En bij elke overtuiging die we tackelen wordt het ons helderder wat we te doen hebben. Dan ‘weet’ je precies wanneer je wel of juist niet in beweging moet komen. Op deze manier dragen wij bij aan de grote transformatie terwijl we ondertussen in Frankrijk een plek maken (het is die plek al) waar mensen letterlijk tot zichZelf kunnen komen.

Eigenlijk kun je over het coronavirus zeggen dat het zich beweegt langs deze onzichtbare lijnen. Ja, het is belangrijk om uit te zoeken hoe het virus zich fysiek gezien verspreidt. Echter, dan hebben we alleen de symptomen in beeld. Wat de oorzaak is wordt daardoor niet duidelijk. We hebben enerzijds het verschijnsel corona als wereldwijd beeld (zie hierboven en de vorige nieuwsbrief); anderzijds verspreidt het zich via individuen. Tegelijkertijd staan die twee niet los van elkaar want alles hangt met alles samen. Waarom krijgt de een het wel en de ander niet? Waarom wordt de een er heel ziek van en de ander niet of nauwelijks? Waarom gaat de een er dood aan en de ander niet? Het antwoord op deze vragen is letterlijk per individu verschillend maar er zijn wel wetmatigheden te vinden. Die vind je echter alleen als je naar de onzichtbare wereld kijkt, naar de hogere frequenties dus. Vanuit de hogere dimensies gezien verspreidt het virus zich via het snijpunt van 3 lijnen: daar waar de universele wetten en de de natuurwetten elkaar raken met daar tussenin onze erfelijkheid. Ik hoop dat ik in staat ben om het uit te leggen in aardse woorden:

In mijn vorige artikelen over de nieuwe tijd heb ik uitgelegd dat het ontwikkelings-tijdperk dat wij nu afsluiten ooit begonnen is met de gebeurtenis die wij in onze mythologie kennen als de verstoting van Adam en Eva uit het paradijs. Vanaf dat moment is er in onze genen een conditie ingesloten geweest die ons via erfelijke stromen in staat stelde om bepaalde ervaringen op te doen. Vandaar de daaraan gekoppelde term ‘erf’zonde. Wij konden daardoor elke keer bepaalde erfelijke stromen kiezen (familie-karma) die ons precies in staat stelde de ervaringen en ontwikkelingen door te maken die hoorden bij deze periode in de mensheidsontwikkeling. Omdat we nu een nieuw tijdperk van ontwikkeling betreden, is het noodzakelijk dat deze erfelijke stromen, dus bepaalde genetische condities of gegevenheden, veranderen. Dat gebeurt op vele verschillende manieren. Bijvoorbeeld met de hulp van zgn. nieuwetijds kinderen die deze (soms zeer zware taak) op zich hebben genomen. Een andere manier is d.m.v. virussen (corona en andere virussen die we al en nog niet kennen). De bedoeling hiervan is dat onze genen veranderen en weer ‘in-tune’ komen met de universele wetten waardoor wij weer gehoor kunnen geven aan de natuurwetten en het verband tussen die twee kunnen waarnemen. Is dat omzetten (transformeren) van deze erfelijke gegevenheid in een bepaalde situatie (familielijn) niet mogelijk, dan sterft zo’n genetische stroom uit. Corona muteert constant om met precisie deze taak uit te kunnen voeren. 

Zo kun je begrijpen dat de een corona krijgt en nergens last van heeft en vervolgens immuun is terwijl een ander ziek wordt en weer beter en een derde sterft. Maar hoed je ervoor om hierover oordelen te vellen vanuit een aards oorzaak-gevolg denken. Zo zijn er bijvoorbeeld mensen die, voorgeboortelijk en uit vrije wil, gekozen hebben hun leven offeren voor de transformatie van onze genen, door bepaalde karmische stromen te laten uitsterven. Afhankelijk van hoe wij met z’n allen reageren op deze ‘crisis’ zal het corona-virus zich gedragen. Het is daardoor mogelijk, het zou kúnnen gebeuren dat ‘het doorgaan op de oude voet’ zo hardnekkig is dat juist de mensen die hun genen transformeren de planeet gaan verlaten zodat de oude orde in volle glorie uit kan rollen tot het tot stilstand komt. En alles daar tussenin. Alles is mogelijk. 

We hebben allemaal met corona te maken. Hetzij doordat je geconfronteerd wordt met het virus zelf, hetzij door de maatregelen of allebei. Als je er niet uitkomt wat de confrontatie die jij ermee hebt je wil zeggen dan gids ik je graag. Ik kan er namelijk geen antwoord op geven in algemene zin (dus: in een nieuwsbrief) maar ben wel in staat om met je mee te kijken om zichtbaar te krijgen wat het in jouw leven vraagt. Ik geef mijzelf daarbij de vrijheid om te voelen of ik degene ben die jou verder kan helpen of niet. Zo niet, weet ik meestal wel een alternatief (maar niet altijd). 

Verder: ik ben me na het schrijven van zo’n nieuwsbrief vooral bewust van wat ik allemaal niet geschreven heb. Wat ik allemaal weg heb moeten laten om het leesbaar te houden. Toen ik begon te schrijven dacht ik oprecht dat dit een korte nieuwsbrief zou worden. Omdat het beeld waarin ik keek zo helder was. Maar inmiddels zou ik beter moeten weten: het zijn altijd hologrammen. Zoals in een droom een complete werkelijkheid in een split second helder is. Iedereen die wel eens een droom opgeschreven heeft weet wat er dan gebeurt… Om die reden speel ik met de gedachte om via Zoom (of iets dergelijks) groepsbijeenkomsten te houden waarin je verdiepende vragen kunt stellen (dus informatief, niet op persoonlijk vlak). Als je daarin geïnteresseerd bent, laat het me weten. Als er voldoende geïnteresseerden zijn, ga ik kijken of we dat op kunnen zetten.

Tot slot: wees geduldig. In de eerste plaats met jezelf want je ongeduld t.a.v. de wereld is een uitdrukking van ongeduld met jezelf. De jongens boven zeggen: ongeduld is een gebrek aan vertrouwen in de kosmos… Dus onderzoek jezelf geduldig en kom in jouw actie, de wereld heeft je meer dan ooit nodig.

 

Léonne 

- In dit stuk borduur ik inhoudelijk voort op eerdere artikelen over ‘de nieuwe tijd’ die ik sinds 2009 geschreven heb en die hier allemaal te vinden zijn.

- In dit artikel kan ik alleen de grote, algemene bewegingen aanduiden. Hoe zaken precies en uniek in jouw leven spelen vraagt een individuele kijk op de dingen. Ik merk dat veel mensen hier behoefte aan hebben en daarvoor kun je mij consulteren. Ik doe alleen telefonische consulten, aanvragen graag per mail (info@gidswerk.nl).

- Ik schrijf deze artikelen omdat ik voel dat ik dat te doen heb. Het kost tijd en ik verdien er niets mee. Als je je door deze artikelen geholpen en geïnspireerd voelt, kun je daar uitdrukking aan geven door een donatie te doen. Dat kan op rekeningnr. NL53 INGB 0634 9810 48. Je mag me ook vragen om een tikkie te sturen als je dat makkelijker vindt. 

noten:
*(1) nu niet gaan meieren dat je er meer hebt, dat is zo, maar we hebben het nu over de 7 hoofdchakra’s. Maar als ik hoofdchakra’s schrijf dan denken mensen die er wat minder vanaf weten misschien dat ze allemaal op je hoofd zitten. En ja, je hebt nog een 8e maar laten we het niet nog ingewikkelder maken anders zien we door de bomen het bos niet meer
*(2) als je hierover meer wilt weten, lees dan mijn artikelen-reeks 'Het verschil tussen ziel en geest'

Corona: een stralenkrans rond een verduisterde zon

… dat is de definitie van het woord corona. Hoe passend voor wat er deze tijd aan de hand is. De zon staat voor het leven en voor het Ik (vgl. je ‘zonneteken’ in de astrologie). Het leven op aarde is lang verduisterd geweest. In de loop van de mensheidsontwikkeling zijn wij ons steeds meer gaan verbinden met de aardse vaste materie en daardoor zijn wij steeds verder op afstand geraakt van de geestelijke wereld. Zo sterk dat wij helemaal vergeten zijn dat wij in wezen goddelijk geestelijke wezens zijn.

 

Velen zien deze afstand tot de geestelijke wereld als fout of verkeerd, maar dit is precies wat de bedoeling was. Huh? Velen denken dat dit een vergissing is en willen terug naar vroeger tijden, toen allerlei wijsheid en kennis met betrekking tot de natuur en het leven in het algemeen nog beschikbaar was. Echter, de tijd naar waar men terugverlangt is een tijd waarin wij nog onbewust verbonden waren met de goddelijk-geestelijke wereld. Die tijd is voorgoed voorbij en dat is ook precies de bedoeling.

Je kunt de mensheidsontwikkeling vergelijken met de levensloop van een mens. Als je als baby geboren wordt ben je nog maar met een klein deel van je wezen verbonden met je fysieke lichaam, het grootste deel bevindt zich buiten het fysieke lichaam. Daardoor neem je als baby, peuter en kleuter nog grotendeels buitenzintuiglijk waar. Naarmate je ouder wordt verbindt je wezen zich steeds verder met het fysieke lichaam en verdwijnt de ‘helderziendheid’; je gaat steeds meer zintuiglijk en steeds minder buitenzintuiglijk waarnemen. Met elke levensfase van 7 jaar ga je door de stadia die de mensheid op aarde heeft doorgemaakt. In de eerste 7 jaar bouw je je fysieke lichaam, van 7 tot 14 je etherlichaam, van 14 tot 21 je astraal lichaam (emotioneel- en mentaal lichaam, zeg maar het aardse deel van de ziel) en vanaf het 21e levensjaar daalt het Ik in.

Dat is in hele grote lijnen de geschiedenis van onze ontwikkeling op aarde. In de eerste grote fase van de mensheidsontwikkeling zijn wij, samen met en onder leiding van vele krachtige kosmische wezens, begonnen met het creëren van vaste materie. Daaruit is het stenen- en mineralenrijk ontstaan zoals wij dat nu kennen. In de 2e grote fase is er leven gebracht in deze materie; levens- en sapstromen waardoor groei en voortplanting kon ontstaan, wat wij nu kennen als ons huidige etherlichaam. Uit deze 2e grote fase van de mensheidsontwikkeling is het plantenrijk ontstaan. Vervolgens, in de 3e grote fase, is dit levende organisme bezield met instincten en driften en de daarbij horende basale hersenfuncties. Uit deze 3e fase van de mensheidsontwikkeling is het dierenrijk ontstaan.

En nu bevinden wij ons in de 4e grote fase van de mensheidsontwikkeling: de indaling van het Ik, zoals dat ook gebeurt vanaf je 21e levensjaar. Eigenlijk zou je kunnen zeggen: ons aardse voertuig is inmiddels dusdanig gereed dat het geschikt is voor ons hoger Ik om erin te gaan wonen. Het is de bedoeling van deze 4e grote ontwikkelingsfase dat wij vanuit de volledige verbinding met de aardse materie (dus: wonend in  een fysiek lichaam), ons weer gaan herinneren dat wij goddelijk geestelijke wezens zijn. Wij zijn dus niet meer automatisch verbonden met de geestelijke wereld omdat ons wezen zich nog grotendeels buiten de materie bevindt (de oude helderziendheid), maar alleen als wij uit vrije keuze deze verbinding zelf tot stand brengen. Kort gezegd: wij zijn niet meer onbewust verbonden met de geestelijke wereld en de kosmische wetten omdat wij met ons ik-bewustzijn leven in ons aardse lichaam. Bij dieren bijvoorbeeld is dat anders. Zij zijn meer verbonden met de kosmische en natuurlijke orde dan met hun aardse lichamen – een voorgaande ontwikkelingsfase van de mens. Daardoor kunnen zij niet anders dan aan deze orde gehoor geven. Zij hebben als het ware een dromerig bewustzijn maar geen vrije wil, zoals de mens. Toen een aantal jaar geleden de Tsunami kwam, brachten de dieren zichzelf tijdig in veiligheid, gehoor gevend aan het veranderende trillingsveld dat zij waarnemen en onbewust verstaan. Geen dier dat zich afvraagt ‘waarom rennen we de berg op?’ of ‘zal ik eens naar rechts gaan in plaats van naar boven?’. Wij hebben dit vermogen verloren. Naarmate wij ons steeds verder verbonden hebben met ons aardse zelf (fysiek, ether- en astraallichaam), hebben wij het heldere dagbewustzijn verworven. Echter, het gebied waarop zich dit bewustzijn uitstrekt is steeds smaller geworden. Onze waarnemingen betreffen inmiddels vrijwel uitsluitend de fysiek waarneembare wereld. 

Dat zou je kunnen benoemen als ‘de donkerste tijd op aarde’, de verduisterde zon. Maar, gelukkig is er de corona: de stralenkrans rond de verduisterde zon. De stralenkrans van ons hoger Ik, van ons goddelijk geestelijke wezen. Wij zijn geheel en al de verbinding met de kosmische en natuurlijke orde der dingen kwijtgeraakt. Dat is geen vergissing, dat was de bedoeling en kon ook niet anders. Want de hele idee van de ontwikkeling op aarde is de vergeestelijking van de materie, ofwel: het doordringen van de materie met bewustzijn. En dat kan alleen als je je daar geheel mee verbindt, want vergeestelijking gebeurt van binnenuit. En zo hebben wij nu een aards huis gemaakt, om in te kunnen wonen, en vanaf nu gaan we dit aardse huis vergeestelijken. In omgekeerde volgorde: dus eerst de vergeestelijking van (ofwel: bewustzijn verkrijgen over) ons denken en emoties (astraal lichaam), vervolgens het bewustzijn over ons etherlichaam en tenslotte het volledige bewustzijn over ons fysieke lichaam. Wat uiteindelijk resulteert in het verdwijnen van de cyclus van geboorte en dood want als wij volledig bewustzijn hebben over de aardse materie kunnen wij ons voertuig manifesteren wanneer we maar willen en het ook weer verlaten wanneer we willen. Maar dat alles is nog hele verre, verre toekomstmuziek. Dan hebben we het over de 5e, de 6e en de 7e grote ontwikkelingsfase van aarde en mensheid. Voor nu hebben we een flinke kluif aan de 4e fase: de indaling van ons hoger zelf in ons lager (aardse) zelf. Wat betekent dat in de praktijk? 

Zoals ik al schreef, zijn wij de verbinding met de natuurlijke en kosmische orde der dingen grotendeels kwijtgeraakt. En nogmaals: dat is geen vergissing, dat was precies de bedoeling. Eigenlijk zijn we als mensheid voor het eerst ‘volwassen’, te vergelijken met de vierde 7-jaarsfase in een mensenleven: van 21 tot 28 jaar. En zoals je vanaf je 21e geacht wordt een zelfstandige volwassene te zijn die niet meer onder toezicht van zijn ouders staat, worden wij nu geacht om zonder de goddelijke sturing van bovenaf, zelf de leiding op ons te nemen. Nu ons Ik geïncarneerd is, is het onze opdracht om door de materie van het fysieke lichaam heen uit vrije wil de verbinding met de natuurlijke en kosmische orde te hervinden. 

Uit vrije wil. Want daar draait het om. Dus niet omdat iets of iemand anders zegt dat je dat moet doen, maar omdat je zelf voelt dat je dat wilt. Omdat je zelf vindt dat dat het goede is om te doen. Het gaat er dus in deze tijd niet om dat je ‘het juiste doet’ maar dat je vanuit jezelf begrijpt wat het juiste is en daarvoor uit vrije wil kiest. 

Van alle levende wezens en organismen op aarde, zijn wij mensen de enige met een vrij wil. Wij kunnen ingaan tegen de natuurwetten. En dat mag ook. Wij ontkomen echter nooit aan de consequenties en gevolgen van onze vrije keuze. Wij kunnen bijvoorbeeld, in tegenstelling tot de dieren, aan geboortebeperking doen. Evenzo kunnen wij alles in het werk stellen om niemand dood te laten gaan. Dat mag. Echter, het heeft wel consequenties. Bijvoorbeeld dat de planeet behoorlijk overbelast is geraakt. Overigens niet omdat wij met te veel zijn maar omdat wij te veel en op een tegennatuurlijke manier consumeren. Omdat wij inmiddels leven op een manier die geen rekening houdt met de samenhang der dingen. Omdat wij de onstoffelijke wereld niet meer waarnemen en daardoor niet meer begrijpen wat wel en niet vruchtbaar is. Omdat wij vergeten zijn wat wezenlijk is. Omdat wij niet meer begrijpen wat waarde heeft en wat niet.

En dat is precies wat de corona doet. De wereld is ziek en corona maakt haar beter. Het laat ons zien hoe ons handelen samenhangt met de gezondheid van de planeet (het herstelde water in Venetië, de luchtkwaliteit in Wuhan). Het laat ons zien wat werkelijk waarde heeft (de beroepen waar we niet zonder kunnen maar die economisch niet gewaardeerd worden). Het laat ons zien dat we elkaar nodig hebben en niet zonder elkaar kunnen, nu we allemaal op onszelf teruggeworpen zijn. De grote boodschap van corona (de stralenkrans) is: herstel de verbinding met wat van nature IS en waarzonder we niet kunnen.

Alle acties die gericht zijn op zo snel mogelijk weer overgaan tot de orde van de dag, business as usual en die uitgaan van afgescheidenheid (‘ikke, ikke’ of ‘eigen land eerst’), zijn acties die een ongezonde en onnatuurlijke toestand in stand zullen houden en die leiden alleen maar tot ergere rampen. Het gaat nu om samenwerking en verbinding; van mens tot mens, van land tot land en van mens tot de planeet. En daarin is alleen datgene wat wezenlijk en vanuit het hart gedaan wordt, van waarde. Van waarde betekent dat het iets teweeg brengt dat blijvend is. Sustainable. Bijvoorbeeld: als je iets voor iemand doet en je doet dat omdat het hoort of moet of om er mooie sier mee te maken, dan heb je niets gedaan. Het is een lege huls, een waarde-loos gebaar. Je hebt dan iemand misschien even uit de brand geholpen, voor dit moment in z’n aardse leven, maar alles wat materieel is vergaat ook weer. Wat je iemand uit het hart geschonken hebt, heeft eeuwigheidswaarde want dat blijft leven in de ziel en wordt van leven tot leven meegedragen en vervolgens weer uitgedrukt in de materie. Alle materie is een symptoom van een geestelijke impuls. Dat zijn we alleen vergeten. En corona maakt dat duidelijk. Alles wat waarde heeft blijft overeind, dat wat waardeloos is stort in.

Het is een enorm grote transformatie waar we doorheen gaan en hoe eerder we begrijpen waar het nu om gaat, hoe beperkter de ramp. De wal keert het schip. En of het schip keert of de wal raakt, is aan ons. Alles en iedereen in de geestelijke wereld houdt z’n hart vast. Laten wij dat ook doen. Hou je hart vast en laat je erdoor leiden. Hou je hart vast en verbind het met de ander. Hou je hart vast en verbind het met de aarde. Wees met hart en ziel mens. Ons hart is het kruispunt tussen hemel en aarde, de ziel is de intermediair tussen ons aardse en goddelijke zelf. Mens zijn betekent ten diepste: de goddelijke en de aardse werkelijkheid integreren. Dat betekent dus dat het aardse afwijzen net zo onzinnig en onvruchtbaar is als het goddelijke afwijzen. Daar wordt tegenwoordig vaak een vergissing gemaakt. 

Er is een grote hoos spiritueel gewauwel dat ons wijs wil maken dat alles alleen maar om het goddelijke of geestelijke gaat. Dat is een beweging die ons eigenlijk los wil maken van de aarde (de materie). Helemaal verdwijnen in de materie is net zo desastreus als helemaal verdwijnen in het geestelijke. Beide schieten het (ons) doel voorbij. Hier gaat het om een tegenstelling, een strijd, waarvan wij de portee en de inhoud niet helemaal in de gaten hebben:

Op aarde ontwikkelen wij ons tussen twee grote, tegengestelde krachten. In de geestelijke wereld heten deze krachten Lucifer en Ahriman. De christelijke kerk – die in onze culturele en maatschappelijke structuur en daarmee op ons denken een grote invloed heeft gehad – heeft deze twee ‘per ongeluk’ op één hoop gegooid en heeft daarmee iets gevaarlijks gecreëerd. Iedereen kent wel de namen duivel en satan, toch? En waarschijnlijk denk je dat dat twee verschillende benamingen zijn voor een en hetzelfde, toch? Dat is een vergissing. Ahriman is satan en Lucifer is de duivel. Nou en? Wel, laat me uitleggen waar deze twee voor staan. 

Grofweg kun je zeggen dat Ahriman probeert om ons geheel aan de aardse materie te kluisteren en ons wijs wil maken dat wij maar een keer leven. Dat het erom gaat in dat leven zoveel mogelijk aardse goederen en macht te vergaren om comfortabel te leven en zoveel mogelijk uit dat ene leven te peuren. YOLO. Je bent een aards mens en niet meer dan dat, als je dood gaat is het afgelopen. Lucifer daarentegen probeert je wijs te maken dat het aardse slijk slecht is, dat het fout en zondig is om je daaraan te hechten of je erom te bekommeren, dat het naar is dat je daarmee te maken hebt en dat je hier zo snel mogelijk weg moet zien te komen. Je moet je eruit zien te verheffen en erboven staan. En als je goed je best doet hoef je niet meer terug naar dit tranendal.

Ik vermoed dat de meeste mensen die dit lezen wel vermoeden waar het probleem zit: Ahriman herkennen we wel als ‘kwalijke kracht’ maar… herkennen we Lucifer ook? Veel mensen die zichzelf kenmerken als spiritueel, hebben niet in de gaten dat ze in de val van Lucifer trappen. Het Luciferische leidt tot arrogantie, de wijsheid in pacht hebben, religieus fanatisme, zoete zweverigheid en bedekken met de mantel der liefde. Maar ook: de reguliere geneeskunde geheel afwijzen, geld en bezit minachten, zeggen dat klimaatverandering een autonoom proces is waar de mens geen invloed op heeft, belijden dat ‘iedereen zijn eigen waarheid heeft’ en daarmee het gesprek over oplossingen de grond in boren. Kortom: we hebben een probleem, want er is een grote groep die volledig in de ban van Ahriman is, maar een groeiende groep die hen ‘bestrijdt’ heeft niet in de gaten dat ze in de val van Lucifer loopt. Veel van wat nu wordt gezien als spiritueel, goddelijk en ‘goed’, is dat helemaal niet. Het is net zo eenzijdig en on-evenwichtig, alleen de andere kant op. Volledig opgaan in het goddelijk-geestelijke is net zo funest voor de ontwikkeling van de mensheid als volledig opgaan in de materie. En dat zijn de twee uitersten, de twee krachten waartussen wij ons als mens ontwikkelen. Want het gaat om het samenvoegen, het integreren van lichaam en geest. Dit zijn de twee krachten waartussen wij continu een balans te vinden hebben. 

Kort gezegd: hoe wij nu een verdeling maken tussen goed en fout, zijn enkel twee tegengestelde polen, twee eenzijdigheden waar wij als mens constant tussen staan. En daarin hebben wij niet het midden te vinden maar de balans. Niets is in zichzelf goed of fout, de onbalans is dat. Geld is niet fout, een onevenwichtige verdeling ervan wel. Regels zijn niet fout, te veel of te weinig wel. Abortus is niet fout, het iemand verbieden of iemand ertoe dwingen wel. (En daarin is de definitie van fout: alles wat niet vruchtbaar is en wat niet leidt tot groei, wat het leven niet dient. En groei is dan niet groter, groter en meer maar beter, waardiger, vreugde en vrijheid schenkend.) Tussen de twee polen hebben wij steeds een balans te vinden, en laten we niet de vergissing maken om het midden te moeten innemen, want dat is net zo star als de polen. De balans, daar gaat het om. Want als er van iets te veel of te weinig is, ligt de balans links of rechts van het midden. Dat betekent dus dat er elke keer, in elke situatie en op elk moment, iets anders is dat balans brengt. De aarde is niet fout en de hemel goed, alleen aards of alleen hemels brengen beide de ontwikkeling van de mensheid in gevaar. Beide kanten hebben een deel van de waarheid in pacht. Bestrijd elkaar hierin dus niet, maar breng het bij elkaar en in balans want alleen dan is het vruchtbaar. 

Nu is het duidelijk dat er op wereldniveau onbalans aan de orde is waar je als individueel mens niet zomaar macht over hebt. Echter, dichter bij huis, in het persoonlijke leven, zijn er talloze onderwerpen waar je wel macht over hebt. Wij zijn als individuele mensen in de loop van de tijd allemaal geprogrammeerd geraakt over wat goed en fout is. Dit zijn statische, mentale inhouden geworden (normen en waarden, wetten en regels) die vast zijn komen te staan. Die stammen uit de tijd dat het het kantelpunt bereikt was waarin het grootste deel van ons wezen in de materie kwam te wonen en we ‘in het donker’ geraakten. In die tijd waren er strakke regels nodig omdat we als het ware de weg kwijt waren, niks meer konden zien, niet meer grotendeels verbonden waren met de geestelijke wereld. In onze mythologie: de zondeval, de verstoting uit het paradijs. Dat kantelpunt zijn we inmiddels voorbij, we zijn door het nulpunt heen. We gaan weer ontwaken, maar dan vanuit ons aardse lichaam. En je mag er vanuit gaan dat je in wezen goed bent, je bent per slot een goddelijk wezen. Of, zoals Rutger Bregman dat zegt: de meeste mensen deugen.

Dat betekent dus dat we ons kunnen gaan ontdoen van onze programmering. Dat is ook noodzakelijk, anders worden we robots. Maar het is ook niet vruchtbaar om al die normen en waarden ineens overboord te gooien, anders worden we beesten (niet eens dieren, want die hebben geen vrije wil). Het gaat er nu in het persoonlijke leven om, om al die regels onder de loep te nemen en te bekijken en wegen wat nu, op dit moment en in deze situatie het juiste is om te doen. En dat is elke keer iets anders. Zo kan het zijn dat bijvoorbeeld ‘lief doen’ of iets voor iemand doen, op een bepaald moment in een bepaalde situatie precies niet het juiste is om te doen. Bijvoorbeeld je kind alleen maar prijzen en niet kritisch zijn als het nodig is, is ongezond. Ik heb mijn kinderen opgevoed met de stelregel: “je bent goed zoals je bent, wat niet wil zeggen dat het geen verandering behoeft”. Met andere woorden, je mag komen zoals je bent, daar word je nooit om veroordeeld en als er iets mis gaat dan help ik je leren hoe het anders kan. Evenzo kan het heel ongezond zijn om iets voor iemand te doen. Als dat iets betreft dat die ander te leren heeft, ontneem je diegene de kans het te leren doordat jij het steeds voor hem doet. Dat lijkt heel aardig maar is het helemaal niet. Je belet die persoon zich te ontwikkelen. 

Zo zitten wij allemaal vol programmeringen die ons inmiddels niet meer dienen. Die hun functie gehad hebben en die inmiddels destructief zijn geworden. Dat het niet meer werkt blijkt ook en daarom worden er steeds meer regeltjes bij gemaakt… Maar dat lost niets meer op. De oplossing zit in je hart volgen (en je hoofd gebruiken om het uit te voeren). En zoals gezegd: alleen dat wat met hart en ziel gevoeld, gewild en gedaan wordt, heeft eeuwigheidswaarde, de rest is waardeloos en vergaat. 

Een virus is erfelijk materiaal in een omhulsel van eiwit. Het is geen levend organisme want het kan zich niet voortplanten en heeft geen eigen stofwisseling. Het is ziek geworden dna. Het corona-virus is een uitdrukking van wat ziek is in onze maatschappij. Het kan op zichzelf niet leven, een virus kan alleen leven als je er een podium aan geeft waarop het kan gedijen en parasiteren. De enige manier om op je dna in te werken is door middel van de grootste zonnekrachten in jezelf. De zonnekrachten in jezelf staan voor het goddelijk geestelijke Ik, de hartekracht waardoor je met hart en ziel mens kunt zijn. Dus niet alleen aards en niet alleen een goddelijk, maar een goddelijk wezen in een aards lichaam. Laten we de stralenkrans die rond de verduisterde zon schijnt, gebruiken om ons weer te herinneren wie we zijn. Ik moet nu denken aan een vraag die ik ooit aan een van mijn vrienden in de geestelijke wereld stelde: hoe heb ik het in mijn hoofd gehaald om in Nederland te incarneren, als ik zo van de zon houd? Ze antwoordde toen: “Iedereen die in het midden en noorden van Europa geboren is of woont, wordt geacht de zon in zichzelf aan te steken”. Daar kon ik mee uit de voeten. Ik hoop jij ook. 

Desondanks zullen we allemaal te maken krijgen met de gevolgen van deze operatie, die dat wat ziek is op aarde beter moet maken. Dat is pijnlijk, voor iedereen. Een naaste verliezen en deze in zijn of haar laatste uren niet bij kunnen staan, je inkomen verliezen en niet weten hoe je voor je gezin moet zorgen, je bedrijf failliet zien gaan… dat is allemaal afschuwelijk en doet zeer. Het is als geopereerd worden in het ziekenhuis, waardoor je ook eerst in een ellendiger staat komt teneinde gezond te worden. Wat er nu gebeurt is bedoeld om te gaan begrijpen wat wel en niet werkt, wat wel en niet vruchtbaar is. Het doel ervan is om stapje voor stapje weer in verbinding te komen met de kosmische orde der dingen, weer te gaan aanvoelen, waarnemen en begrijpen hoe het werkt. Of, zoals een van mijn gidsen altijd zegt: het gaat er niet om dat je leert hoe je je problemen oplost, het gaat erom dat je leert hoe je ze voorkomt. En ik kan alleen maar hopen dat dit genoeg is, dat er niet meer ellende hoeft te ontstaan. Laten wij daar allemaal ons steentje aan bijdragen. Vergis je niet in de samengebundelde macht en de kracht van onze individuele inspanningen. Verbeter de wereld begin bij jezelf is niet voor niets een cliché. Het is waar. Steek je zon aan. Laten we met elkaar een cultuur van het hart bouwen.

Tot slot:

- In dit stuk borduur ik inhoudelijk voort op eerdere artikelen over ‘de nieuwe tijd’ die ik sinds 2009 geschreven heb en die hier allemaal te vinden zijn.

- In dit artikel kan ik alleen de grote, algemene bewegingen aanduiden. Hoe zaken precies en uniek in jouw leven spelen vraagt een individuele kijk op de dingen. Ik merk dat veel mensen hier behoefte aan hebben en daarvoor kun je mij consulteren. Ik doe alleen telefonische consulten, aanvragen graag per mail (info@gidswerk.nl).

- Ik schrijf deze artikelen omdat ik voel dat ik dat te doen heb. Het kost tijd en ik verdien er niets mee. Als je je door deze artikelen geholpen en geïnspireerd voelt, kun je daar uitdrukking aan geven door een donatie te doen. Dat kan op rekeningnr. NL53 INGB 0634 9810 48. Je mag me ook vragen om een tikkie te sturen als je dat makkelijker vindt. 

Dankjewel, Léonne