Gisteren, vlak voor de aanslagen in Parijs, postte ik deze tegel op Facebook.
Na deze gebeurtenissen is het heel belangrijk dat je je plaats weet, zeggen mijn gidsen. Wat ze daarmee bedoelen?
"Weten wat je plaats is betekent weten wat jouw gave is, hetgeen jij aan de wereld te schenken hebt... en dat met alle liefde die je in je hebt doen. Dat kan van alles zijn: zingen, koken, vriendelijk zijn, noem maar op.
Want jullie kunnen niet allemaal naar Parijs om te helpen en jullie zijn ook niet (allemaal) in staat concreet iets te doen aan het geweld, maar jullie kunnen wel allemaal je geschenk in de wereld zetten, als tegenwicht naast de ellende en de pijn. Dan ben je minder onmachtig, want je kunt iets doen. Iets wat alleen jij kan. Schijn je licht, zet het neer want donker is het ontbreken van licht."
Want jullie kunnen niet allemaal naar Parijs om te helpen en jullie zijn ook niet (allemaal) in staat concreet iets te doen aan het geweld, maar jullie kunnen wel allemaal je geschenk in de wereld zetten, als tegenwicht naast de ellende en de pijn. Dan ben je minder onmachtig, want je kunt iets doen. Iets wat alleen jij kan. Schijn je licht, zet het neer want donker is het ontbreken van licht."
2 opmerkingen:
wat een troostrijke boodschap van Leonne. Hierbij valt alle onmacht uit je handen en kun je (weer) doen waartoe je hier bent.Soms lijkt dat zo eenvoudig en onbelangrijk of te klein, of nog erger: steeds weer hetzelfde. Groei ik dan nooit uit tot iets belangrijks? Als ik de gedachte van Leonne volg, gaat het daar ook niet om. Je plaats innemen: met overgave doen!
Dank, dank.
fijn om te lezen dat het zo begrepen en gevoeld wordt. Dankjewel dat je de moeite nam.
Een reactie posten