Wat er in de wereld gebeurt dat niet in de krant staat

English version: "World events not reported in the newspapers"
Svensk översättning: "Det som sker i världen som inte står i tidningen"


download pdf

Wat gaat de tijd snel... en, zoals ik 1,5 jaar geleden schreef, wat wij hier op aarde ‘tijd’ noemen, is vanuit de geestelijke wereld gezien ‘ontwikkeling’. In 1987 begon de overgangsfase naar ‘de nieuwe tijd’ ofwel: naar de nieuwe ontwikkeling. Het eerste dat we daarvan merkten was de val van de Berlijnse muur. Een gebeurtenis die niemand voorzien had, maar ineens was daar een kritische massa die dit mogelijk maakte. Inmiddels kennen we de Arabische Lente.

Kijken naar de ‘nieuwe tijd’ wordt voor mij het meest concreet als ik dat beschouw als ‘nieuwe ontwikkeling’. Dan begrijp je ineens de doemscenario’s die her en der leven: ja, de wereld zoals wij die kennen houdt op te bestaan, maar dat betekent niet dat de wereld vergaat. De huidige ontwikkelingsfase wordt beëindigd, de oude orde vergaat, zodat de nieuwe kan ontstaan. Maar wat is dat dan precies, dat nieuwe?

Ontwikkelingssferen

Onze geestelijke ontwikkeling verloopt in fasen. Ik noem dat ‘sferen’. En deze sferen hangen direct samen met de dimensies. Wij kennen 9 sferen waar wij doorheen gaan om ons te ontwikkelen. Daarvan doen we er 3 op aarde. Je kunt dat een beetje vergelijken met ons schoolsysteem: de basisschool (1^e sfeer), de middelbare school (2^e sfeer) en de vervolgopleiding (3^e sfeer). Iemand die de 3^e sfeer doorlopen heeft noemen wij ‘verlicht’. Zo iemand is klaar met zijn cyclus van geboorte en wedergeboorte op aarde en gaat verder met zijn ontwikkeling in de geestelijke wereld, in de 4^e sfeer. Dus iemand die wij ‘verlicht’ noemen, is vanuit de geestelijke ontwikkeling gezien nog niet eens op de helft. Vele gidsen zijn zulke 4^e sfeerders.

Elke ontwikkelingssfeer heeft zijn eigen kenmerken. Grofweg kun je zeggen dat de 1^e sfeer gaat over het wennen aan het leven in een fysiek lichaam. Dat je dat lichaam moet verzorgen, voeden, dat je dat voedsel moet vergaren, verbouwen en bereiden, dat het lichaam slaap nodig heeft, dat het kapot kan en als het erg kapot is gaat het dood – game over. Maar gelukkig heb je meerdere levens, dus probeer je het weer opnieuw, net zolang tot je begrijpt hoe het fysiek-materiële leven werkt. Dan ben je klaar met de 1^e sfeer. Je hebt alle klassen van de basisschool doorlopen. Dat zijn er 7 in totaal, want elke sfeer is een octaaf (een steeds hogere klank, ofwel trilling).

De 2^e sfeer gaat over je sociaal-maatschappelijke, psychisch-mentale ontwikkeling. Je komt tot de ontdekking dat je meer bent dan dat lichaam, je hebt ook nog een karakter, gevoelens en emoties en, o jee... anderen ook. Je leert je uiteen te zetten met de wereld om je heen. Dit is de fase waarin je alle kanten van het leven onderzoekt en ervaart. Een lastige fase, waarin je met de uitersten van het leven geconfronteerd wordt. Overvloed en gebrek, overmacht en onmacht, vrijheid en onderdrukking, dader- en slachtofferschap, noem maar op. Je neemt allerlei verschillende gedaantes aan, in alle mogelijke omstandigheden op alle mogelijke plekken op de wereld. Je leert wat de gevolgen zijn van de ene of de andere handeling teneinde – in een latere fase – vrije keuzes te kunnen maken. Je kunt tenslotte pas spreken van vrije keuzes als je ook weet waaruit je kunt kiezen. Dat is wat je in deze fase onderzoekt en ontdekt. Je onderzoekt en ondervindt werkelijk alle kanten van het leven. Ook deze fase bestaat uit 7 klassen (tonen) en duurt het langst van alle drie de ontwikkelingssferen. Elke klas beslaat meerdere levens.

In de 3^e sfeer ga je in eerste instantie aan de slag met de verdere uitwerking van de ervaringen die je in de 2^e sfeer allemaal opgedaan hebt. Je begint de sociaal-maatschappelijke, psychisch-mentale wetmatigheden te doorgronden en komt zodoende tot de ontdekking dat je, net als ieder ander mens, onderhevig bent aan bepaalde wetmatigheden, maar dat er toch steeds iets is dat jou net anders maakt dan de rest. Steeds is er een stukje dat net niet in dat sjabloon past. In de 3^e sfeer kom je tot de ontdekking dat er meer is dan alleen het aardse, dat jij meer bent dan alleen een aards mens. Dat je niet alleen een lichaam bent met een bepaald karakter, psyche en temperament, maar ook een uniek geestelijk wezen. Dat je weliswaar onderhevig bent aan de aardse wetmatigheden, maar dat je daar niet door wordt bepaald: er is iets anders, iets groters dat bepaalt wie jij bent. In de 3^e sfeer ontdek je dat je een onsterfelijk, goddelijk geestelijk wezen bent dat iedere keer een nieuw lichaam betrekt. Je gaat op onderzoek uit om alles over de geestelijke (onstoffelijke) wereld te weten te komen – alles wat anderen daarover al ontdekt hebben – en in de tweede helft van de 3^e sfeer kom je tot het besef dat jij daar iets unieks aan toe te voegen hebt. Als je dat ‘meesterwerk’ volbracht hebt, ben je klaar met je opleiding op aarde en ga je verder met de 4^e sfeer, in de geestelijke wereld.

Er is dan geen noodzaak meer om op aarde te incarneren, wat niet wil zeggen dat je dat niet doet. Regelmatig incarneren 4^e sfeerders op aarde om zodoende een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling. Echter, zij zijn dan altijd onderhevig aan de aardse wetmatigheden (die van de 3^e dimensie) en kunnen daardoor niet volledig hun geestwezen tot uitdrukking brengen.

Hemel op aarde

En hier komen we aan de grote verandering die nu plaats vindt, wat we de nieuwe tijd (ontwikkeling) noemen. Inmiddels zijn er nog maar heel weinig 1^e sfeerders op aarde. Er zijn heel veel 2^e sfeerders en een aanzienlijke groep 3^e sfeerders. En dat maakt het mogelijk een volgende stap te maken. Wat er nu gebeurt is dat de ontwikkeling op aarde verschuift van de 1^e t/m de 3^e sfeer naar de 2^e t/m de 4^e sfeer. Ofwel: een deel van onze ontwikkeling die tot nu toe plaats vond in de geestelijke wereld, gaat op aarde plaatsvinden... er komt letterlijk een stukje hemel op aarde.

Om dat mogelijk te maken, gaan we hier op aarde de 4^e dimensie in. Dat betekent dat we onderhevig worden aan een hogere trilling want de sferen of dimensies bestaan uit octaven, en de klanken (=trilling) van de 4^e dimensie zijn hoger dan die van de 3^e dimensie (=ontwikkelingssfeer). En of we het ons nu bewust zijn of niet: we zijn hier allemaal aan onderhevig. Er vind een aanpassing plaats van ons hele systeem aan deze nieuwe trilling.

Dat veroorzaakt chaos en verwarring, want we zijn gewend dat dingen volgens een bepaald patroon, volgens een bepaalde wetmatigheid verlopen en in toenemende mate komen we tot de ontdekking dat het niet meer gaat zoals we gewend waren. ‘Als dit, dan dat’ lijkt steeds minder op te gaan. Maar wat gaat dan wel op? Het antwoord is dat niemand dat op dit moment nog weet, want hoe de 4^e sfeer er in de geestelijke wereld uitziet is bekend, maar... hoe die er op aarde uit gaat zien weet niemand, dat is namelijk nog nooit vertoond. Dat gaan wij, hier en nu, uitvinden en vormgeven. En daarom schrijf ik dit stuk. Want het enige wat we nu kunnen doen is de kennis over hoe de 4^e dimensie er in de geestelijke wereld uitziet bekend maken, zodat we beter snappen waar we mee geconfronteerd worden, wat we daarmee op aarde kunnen, wat er van ons gevraagd wordt en we minder in verwarring hoeven zijn over wat er met ons gebeurt. 

Niets verborgen

Een van de meest opvallende kenmerken van de 4^e dimensie is: er is niets verborgen. De invloed daarvan is al een tijdje zichtbaar op aarde. Corruptie, verborgen agenda’s, zaken die het daglicht niet kunnen verdragen... dat alles komt boven water. De rotte plekken in het financiële systeem, misbruik in de katholieke kerk, corrupte regimes, kinderpornonetwerken, graaiende managers, speculerende beurshandelaren, regeringen die onder het mom van democratie en vrijheid oorlog voeren vanwege olie... alles wat verborgen is komt aan het daglicht. Wikileaks, klokkenluiders, onderzoeksjournalisten, bevolkingsgroepen die opstaan – zij maken zichtbaar wat verborgen was en wat zijn houdbaarheidsdatum bereikt heeft. In de 4^e dimensie geldt: alles wat aan de binnenkant niet klopt met hoe het zich aan de buitenkant laat zien, wordt ontmaskerd of flikkert in elkaar. Het wordt simpelweg door de trilling van de 4^e dimensie niet ondersteund, en kan dus niet blijven bestaan.

Op wereldschaal is dit al een tijdje aan de gang, maar sinds oktober 2010 is de 4^e dimensie nog verder ingedaald op aarde. Dat betekent dat deze beweging nu ook op microniveau voelbaar is: het is werkzaam in het persoonlijke leven van individuele mensen. In een zin samengevat: alles wat wij doen dat niet overeenstemt met wat wij werkelijk willen, voelen of vinden, werkt niet meer. We houden het simpelweg niet meer vol. We raken er al een tijdje oververmoeid, burn-out, depressief of ziek van, maar nu kan het echt niet meer. Nu begint het chaos, gedoe en frictie te veroorzaken. Want in de 4^e dimensie is het de werkelijke gevoelde wens die creëert. Dus niet wat we zeggen te willen, niet wat we geleerd hebben te zeggen, niet wat ons opgelegd wordt te doen maar wat we werkelijk voelen en willen: dat is wat we uitzenden en dat is wat we aantrekken, ofwel: creëren. Dus je kunt net doen alsof je met iemand wilt samenwerken, maar als je eigenlijk niet wilt, is dat wat er gebeurt: het wil niet, het loopt niet, het stroomt niet. Kon je een jaar geleden nog met droge ogen zeggen en doen alsof je een leuke baan of een leuk huwelijk had, nu kan dat niet meer want de 4^e dimensie maakt alles zichtbaar wat werkelijk is.

Krappe jas

Zolang dit op wereldschaal gebeurde kon je er misschien nog wel plezier aan beleven: Ha, zie je wel, die oorlog ging gewoon over olie, ik wist het wel en nu hebben we het zwart op wit. Of je bent in zekere zin opgelucht dat het nu eindelijk eens duidelijk wordt dat die kerk een rotte appel is. En je vond het mooi toen de mensen in de Arabische wereld opstonden omdat ze de onvrijheid niet langer pikten. Maar als dat in je persoonlijke leven begint te gebeuren is het even schrikken. Als je tot de ontdekking komt dat je eigen huwelijk net zo onvrij is als een Arabisch land. Als je medewerkers het niet meer pikken dat je de baas speelt. Als duidelijk wordt dat je iets voor iemand deed om er wat voor terug te krijgen maar net deed alsof het liefdadigheid was. Als je, op welke manier dan ook, de schijn ophield en dat aan het licht komt. Grofweg kun je zeggen: hoe meer er in je leven niet klopt, hoe groter de chaos. Dit klinkt nu een beetje negatief, maar uiteindelijk worden we er beter van. De 4^e dimensie noodzaakt ons niet alleen om ons bewust te zijn van wat we werkelijk voelen en willen, de 4^e dimensie maakt het mogelijk dat wij onszelf als vrije mensen uitdrukken.

Want de 4^e sfeerontwikkeling gaat over het werkelijk uitdrukken van ons Zelf, het innemen van onze unieke plaats in het grote geheel. En het is duidelijk dat het een heel ander verhaal is om dat in de geestelijke wereld te doen of hier op aarde, in zo’n fysiek lichaam. We hebben onszelf in allerlei patronen en sjablonen geperst, we stikken (letterlijk) van de regels, de do’s & dont’s, kan niet mag niet, ‘hoort’ wel ‘hoort’ niet... en die jas is te klein voor de 4^e dimensie. Daarin kan ons wezen zich niet uitdrukken. Alles wat wordt gestuurd vanuit programmering, conditionering, van buitenaf opgelegde overtuigingen werkt niet meer, krijgt geen voet aan de grond, schiet geen wortel en zal geen vrucht dragen. Alleen datgene wat werkelijk uit ons Zelf komt zal werken.

Wat kun je daar als individueel mens mee aanvangen? Al je overtuigingen, al je oordelen, al je programmeringen, al je gewoontes, al je patronen, al je categorische antwoorden en reacties onder de loep nemen. Constant, de hele dag door, je afvragen: wat ik nu doe, wat ik nu zeg, hoe ik nu reageer, is dat wat ik werkelijk voel en wil of heb ik dat aangeleerd? Past het mij? Tot op het kleinste niveau: je hebt een telefonische oproep gemist en automatisch grijp je direct je telefoon om terug te bellen, terwijl je het eigenlijk al zo druk hebt... Het klinkt stom, maar onze dag zit boordevol met dit soort onvrijheden en als je klein begint, worden de grotere zaken vanzelf makkelijker. Als je met de kleine, niet zo enge dingen begint, herprogrammeer je je systeem. Je zegt tegen je systeem: toe maar, je mag het doen zoals je het wilt en door dat uit te voeren leert je systeem dat de wereld niet vergaat en krijgt het vertrouwen. Je focussen op je angsten werkt niet, want alles wat je aandacht geeft groeit. Je focussen op wat je wél wilt leert je vertrouwen te hebben in jezelf en op een dag laat de angst jou los. Sta jezelf toe om nee te zeggen tegen wat hoort of moet want dan ontstaat er een vrije ruimte waarin je kunt voelen wat je echt wilt. En dan kan het best zo zijn dat blijkt dat datgene wat moest, overeenstemt met wat je wilt. Uiterlijk ziet het er dan hetzelfde uit, innerlijk heeft een grote verandering plaatsgevonden: je hebt de stap van moeten naar willen gemaakt. Je bent een vrijer mens. En dan komt er van onderuit je buik iets naar boven borrelen, een lach, levenslust, vrolijkheid... iets wat je je in je hoofd niet meer kunt herinneren maar waarvan je weet: dit ben ik, zo was ik vroeger toen ik nog heel klein was, zo ben ik ooit gekomen. 

Ik denk, dus ik ben... niet

Je kunt maar een ding doen en dat is jezelf toestaan te ontdekken wat werkelijk in jou is en wil, hoezeer dit ook indruist tegen de oude bekende wegen en structuren, tegen wat hoort, moet en niet mag. Hier komen we echter ook op een lastig punt. We zijn namelijk, door de ontwikkeling van het zelfstandige denken die we achter de rug hebben, zo in ons hoofd terecht gekomen, dat we niet meer goed kunnen waarnemen wat we voelen en willen: we denken tegenwoordig dat we iets willen en we denken dat we iets voelen. En uit dat denken zijn behalve goede ook hele enge dingen voortgekomen en nu durven we niet meer te vertrouwen op wat we voelen en willen. Terwijl dat helemaal niet ons voelen en willen wás, het was ons denken. Een onvervalste mind-fuck. Als je dat weet hoef je niet meer bang meer te zijn voor jezelf en kun je jezelf misschien toestaan te voelen/ervaren wat in jou is, zonder oordelen. Het is niet goed of fout, het is. En nogmaals, het is er toch, of het nou mag of niet. En dan kan je het maar beter erkennen, want anders ontstaat er zoveel gedoe. Bovendien: als je een oordeel hebt over wat in je opkomt, wijs je jezelf af en daarmee sluit je ook je energietoevoer af. Je wordt er heel moe van. Want je energie komt niet uit je eten. Die komt uit de geestelijke wereld. En als je datgene wat jou verbindt met de geestelijke wereld (je geestwezen) afwijst, sluit je dus de energietoevoer af.

Ons wezen kan zich, behalve in die krappe jas, ook niet uitdrukken in een systeem dat hoofdzakelijk denkt. Het is tijd dat ons denken, waar de afgelopen ontwikkelingsperiode het eenzijdige zwaartepunt lag, de ruimte gaat delen met het voelen en willen. Op dit moment lijkt het alsof ons hoofd ‘niet meer werkt’. Echter, ons hoofd werkt nog wel, het werkt alleen niet meer zoals we het gewend zijn. Alles laten bepalen door het denken, alles oplossen via het denken lukt niet meer zo goed, steeds minder goed. We beginnen ons hoofd te gebruiken waar het voor is: niet om te bepalen maar om een aantal zaken uit te voeren. Je laat je computer ook niet bepalen aan wie je een e-mail stuurt en wat daar in komt te staan. Dat bepaal jij, en je computer voert het uit. Ons hoofd is inmiddels goed geprogrammeerd, er zit allerlei software in om uit te kunnen voeren wat wij voelen en willen. Je constant bemoeien met hoe dat precies binnen die computer te werk gaat is nergens voor nodig, dat hoef jij niet in goede banen te leiden, dat doet het systeem zelf. Doe je dat wel, dan heb je een dagtaak aan het organiseren van je leven. Je hebt het heel druk, het loopt je over de schoenen en je loopt er van leeg. Ons hoofd begint zijn eigen plaats in te nemen: wij voelen wat we willen en gebruiken ons hoofd om dat op een verstandige manier te doen.

Dualisme

Maar er is nog iets gaande in dat hoofd. We hebben een linker en een rechter hersenhelft. Je zou kunnen zeggen: de linker hersenhelft vertegenwoordigt de aarde, de rechter vertegenwoordigt de hemel (of de kosmos, hoe je het noemen wilt). In de afgelopen ontwikkelingsperiode zijn we vooral bezig geweest met het ontwikkelen van de linker hersenhelft. En ook voor die linker hersenhelft is het tijd om de ruimte te gaan delen met de rechter. Steeds meer kinderen worden zo geboren: met twee hersenhelften die willen samenwerken. Dat levert problemen op, want ons schoolsysteem, onze samenleving is helemaal ingericht op de linker hersenhelft. Dus hebben deze kinderen een probleem (en krijgen een label met een afwijking opgeplakt). Maar het probleem zit bij ons. Natuurlijk hebben wij geen last van links-rechts coördinatie, nogal logisch als je maar één hersenhelft tegelijk gebruikt (de ene of de andere). Dan valt er ook niks te coördineren. (En de groep lelijke eendjes – kinderen met een ‘afwijking’ – zal alleen maar groeien, totdat wij gaan begrijpen dat het onzinnig is om een zwaan te beoordelen op de kenmerken van een eend en het te dwingen daaraan te voldoen.)

De linker en rechter hersenhelft vertegenwoordigen ook alle dualiteiten. Mannelijk/vrouwelijk, digitaal/creatief, aards/goddelijk, links/rechts, vader/moeder, dood/leven, begrensd/oneindig, eenzijdig/veelzijdig, ik/wij, noem maar op. Jill Bolte Taylor maakt dat prachtig duidelijk in een kort filmpje. In mijn artikel van januari 2010 ga ik uitgebreid in op het proces van dualiteit naar integratie waar wij in zitten. In de 4^e dimensie bestaat de dualiteit niet. Beide polen zijn en houden elkaar in evenwicht, we hebben ze beide nodig. De dualiteit impliceert een oordeel: het ene is goed het andere is fout. Dat is digitaal denken. Linker hersenhelft. De rechter hersenhelft verdraagt de paradox tussen beide polen, tussen twee schijnbaar tegengestelde waarheden. Op dit moment speelt de integratie zich sterk af op het speelveld mannelijk/vrouwelijk. Onze hele maatschappij, van regeringsniveau tot gezinsniveau, is ingericht op het mannelijke. En het gaat er nu niet om dat het vrouwelijke de macht over gaat nemen. Die gedachte alleen al is totaal mannelijk. Het vrouwelijke denkt niet in termen van macht. Of nog beter: het vrouwelijke denkt niet. Het vrouwelijke wil de ruimte delen en recht doen aan ieders kwaliteiten.

Ik heb het hier bewust niet over mannen en vrouwen maar over het mannelijke en het vrouwelijke. Want deze integratie vindt ook plaats binnen onszelf. We hebben een overgangsperiode gehad waarin vrouwen zich gingen gedragen als mannen (manwijven) en mannen als vrouwen (watjes). Maar dat werkt niet, want dat is nog steeds duaal. Waar het nu om gaat is dat we het mannelijke (daadkracht, doelgerichtheid, verstand, de buitenwereld) en het vrouwelijke (zachtheid, bezieling, het hart, de binnenwereld) gaan laten samenwerken. Want te veel daadkracht maakt dat je de verbinding met je binnenwereld, je dromen en idealen verliest. Te veel gerichtheid op je binnenwereld zorgt ervoor dat je je dromen en idealen geen vorm geeft. En ja, van het mannelijke vraagt dat op dit moment wat meer aanpassing dan van het vrouwelijke omdat de boel simpelweg meer ingericht is op mannelijk dan op vrouwelijk. Maar nogmaals, hoe bedreigend dit ook kan voelen voor ‘mannen’, het gaat er niet om dat het mannelijke afgeschaft wordt. Het wil alleen op een nieuwe manier ingezet worden. En nieuw is bijvoorbeeld: niet vanuit ego, macht en strijd maar ten behoeve van het collectief. De integratie van mannelijke en vrouwelijke kwaliteiten staat symbool voor de integratie van denken, voelen en willen. Hoofd, hart en handen. Het mannelijke is sterk in de boven- en onderpool (denken en willen). Het vrouwelijke vertegenwoordigt het hart, dat daar tussenin zit en met de beweging van een lemniscaat het denken (dat koud is) en het willen (dat warm is) coördineert.

Versnelling

Er is nog een reden dat het belangrijk is dat wij ons steeds bewuster gaan worden van wat we werkelijk willen, voelen en denken. Wensen, gevoelens en gedachten zenden trillingen uit. En trillingen zijn scheppende krachten (‘In den beginne was het woord.’) In de 4^e dimensie is de tijdspanne tussen het uitzenden van trillingen en de manifestatie daarvan veel kleiner dan in de 3^e dimensie. ‘De gedachte creëert.’ Veel mensen zijn hier al een tijd mee bezig door middel van visualisaties, affirmaties e.d. Punt is alleen dat je wel steeds hardop kunt zeggen of je voorstellen dat je rijk gaat worden, als je ondertussen eigenlijk vindt dat je niks waard bent, is dat de trilling die je uitzendt en is dat hetgeen je creëert. Als je je niet bewust bent van wat zich werkelijk in jezelf afspeelt, kun je flink schrikken als zich dat zomaar ineens voor je neus manifesteert.

Gelukkig is dit kenmerk van de 4^e dimensie nog niet volledig werkzaam. Maar wel steeds meer. Het is een van de redenen dat wij ervaren dat alles zo snel gaat. Dat is ook letterlijk waar. Je kunt je voorstellen dat in de geestelijke wereld ‘de gedachte creëert’ heel makkelijk gaat, omdat je daar niet te maken hebt met de vaste, aardse materie. Maar nu hier op aarde de materie onderhevig is en aangepast wordt aan de hogere trilling van de 4^e dimensie, gaat deze minder vast en dus beweeglijker worden. De materie reageert steeds sneller op de aanwezige trillingen. Dus alles gaat sneller, alles wordt sneller waar. En ook mensen gaan steeds directer reageren op hetgeen werkelijk uitgezonden wordt, niet op wat er hardop gezegd wordt. Je voelt het direct, als iemand iets zegt wat niet waar is. Of als het juist heel waar is, ook al druist het in tegen alle wetten en logica die je kent. Of als je zelf iets zegt wat niet waar is. Je kunt bijvoorbeeld beloven dat je iets zult doen, omdat dat moet vanwege je functie of je relatie met iemand, maar als je eigenlijk niet wilt, dan doe je het toch alsmaar niet... het lukt gewoon niet meer, je krijgt jezelf er niet toe gezet... je systeem werkt niet meer mee. Je systeem reageert op wat je werkelijk wilt. Je ontkomt er steeds minder aan.

We hebben nu de tijd, het is nu de tijd om ons bewust te worden van wat er werkelijk in ons is, want dat gaat je een hoop gedoe schelen. Bijvoorbeeld: Als je iets niet (meer) wilt, kun je het maar beter zeggen, dan hoeft je lichaam niet ziek te worden waardoor het zogenaamd niet ‘kan’. Want de werkelijkheid zal hoe dan ook reageren op wat werkelijk is. Is het niet linksom, dan wel rechtsom. Dus ik zeg: doe jezelf een lol, maak het niet zo moeilijk. Wees eerlijk, tegen jezelf en je omgeving, want hoe het is zal zich laten zien. Hoe dan ook. En ja, soms lijkt het doodeng om eerlijk te zijn, echter, als je het niet doet en het gaat zich aan je opdringen (= je ontkomt er niet meer aan omdat het zich manifesteert) is dat veel ellendiger. Het veroorzaakt rotzooi, die je vervolgens weer op moet ruimen. Als je bijvoorbeeld diep van binnen weet dat het werk dat je doet niet (meer) bij je past, kun je kiezen: je erkent dat en je gaat op zoek naar iets anders of je wacht tot de werkelijkheid het voor je doet en je wordt ontslagen, je krijgt geen klanten meer of je raakt burn-out. Met andere woorden: laat je je dwingen door de realiteit die zich aan je voordoet (en word je een slachtoffer – van jezelf) of besluit en kies je zelf, gebruik je je vrije wil en neem je de regie over je leven in handen? Dat laatste scheelt heel veel energie en narigheid. Zowel voor jezelf als anderen. Manifesteer jezelf, verander en ontwikkel omdat je het wílt, niet omdat je ertoe gedwongen wordt. 

Leven is lijden..?

Dat is tevens het laatste kenmerk van de ‘nieuwe tijd’ dat ik wil noemen: in de nieuwe tijd vindt ontwikkeling niet meer plaats via het lijden maar omdat we het leuk vinden. Tot nu toe kwamen we alleen van onze plaats als het niet anders kon. Als we ertoe gedwongen werden omdat het niet meer goed ging. En als het niet meer goed gaat, doet dat meestal pijn. Maar dit kenmerk is echt nog ‘toekomstmuziek’ en het gebeurt niet zomaar van de ene op de andere dag. Het gebeurt door alle dingen die hierboven beschreven staan: als wij durven te gaan luisteren naar onszelf en ons leven van binnenuit vormgeven en niet meer wachten tot het leven, de omstandigheden (de buitenkant) ons daartoe dwingen. Het vraagt een ommezwaai in hoe wij tegen het leven aankijken. Dat we dat niet meer eenzijdig doen vanuit het aardse perspectief, overtuigingen en patronen, maar het geestelijke perspectief erbij gaan betrekken.

We zitten ons Zelf erg in de weg met al die vaste overtuigingen over wat wel en niet goed is. Een voorbeeld: in onze maatschappij staat het als ‘goed’ aangeschreven als je veel voor anderen doet en als ‘fout’ als je aan jezelf denkt. Je wilt niet weten hoeveel mensen er op dit moment geïncarneerd zijn die het zorgen voor anderen goed in hun rugzakje hebben zitten, dat hebben ze al incarnaties lang gedaan, en die zich voor deze incarnatie hebben voorgenomen om nu eindelijk eens voor zichzelf te leren zorgen. Want in de geestelijke wereld is het bekend dat je geen zorg voor anderen kunt dragen als je niet goed voor jezelf kunt zorgen. Je kunt pas ‘wij’ zeggen als je ‘ik’ kunt zeggen, want alleen vanuit jouw Ik kun je je eigen unieke plaats innemen in het grote geheel. En ja, ontwikkeling gaat door de eenzijdigheid. Het is als een pendelslag die, door van het ene uiterste naar het andere uiterste te slingeren, uiteindelijk het midden vindt. Dus als jij zo iemand bent die zich voorgenomen heeft voor zichzelf te leren zorgen, dan heb je het moeilijk, want je bent ‘fout’. Daarmee houden we de ontwikkeling tegen en maken we het stukken moeilijker en pijnlijker.

Dus het belangrijkste wat wij te doen hebben is ons vastgezette overtuigingssysteem loslaten. Zonder dat we weten wat daarvoor in de plaats komt. Probeer jezelf te betrappen op deze vaste ideeën. Een voorbeeld: de afgelopen jaren heb ik het gigantisch druk gehad in mijn praktijk. Sinds het najaar begon het wat rustiger te worden, wat ik een prettige verademing vond. Echter die tendens zette door en op een gegeven moment, vanaf maart, begon het wel erg rustig te worden. Toen begon ik aan mezelf te twijfelen... doe ik iets niet goed? Wat doe ik verkeerd, dat er zo weinig cliënten komen? Alleen al deze automatische insteek heeft me twee maanden ellende bezorgd. Want doordat ik er van overtuigd was dat dit gebeurde omdat ik iets ‘niet goed’ deed, beperkte ik letterlijk mijn blikveld: ik zocht alleen maar naar antwoorden die deze vraag konden oplossen, de rest van de mogelijke antwoorden was voor mij niet zichtbaar omdat ik er van overtuigd was dat ‘iets fout doen’ de oorzaak was. Ik werd gek van mezelf en boos op de geestelijke wereld. “Fijn hoor, als het over anderen gaat krijg ik alle antwoorden, maar als ik eens hulp nodig heb hoor ik niks van jullie!” Maar ik kon hun antwoorden niet horen, want ik stond alleen open voor een bepaald soort antwoorden, namelijk die waarin ze mij zouden vertellen wat ik niet goed deed. Pas toen ik het opgaf, alles losliet (vooral mijn ego, dat het natuurlijk niet zo leuk vond dat ik het niet druk had) en kon zeggen ‘ik weet het niet meer’, toen ik kon zeggen ‘nou, dan ga ik maar van m’n vrije tijd genieten’ en er daardoor allerlei leuke, nieuwe gebeurtenissen plaatsvonden, konden mijn geestelijk begeleiders mij vertellen wat de bedoeling was. Ik kreeg minder cliënten omdat ik bijscholing zou krijgen, omdat ik een aantal nieuwe vermogens ging ontwikkelen, mijn werk gaat veranderen, ik dit artikel te schrijven had en ik me klaar moest maken voor wat er gaat komen vanaf eind augustus, begin september. En ja, als mijn praktijk zo druk was gebleven, was ik gewoon maar doorgestoomd en hadden ze aan de andere kant kunnen roepen wat ze wilden, ik had het niet gehoord, want ik was druk met mijn werk. Dus het tegengestelde van wat ik dacht was waar: ik deed niet iets verkeerd, er werd ruimte gecreëerd om iets nieuws te ontwikkelen. Is het dan weer ‘fout’ dat ik dacht iets verkeerds te doen? Ha ha, nee, want in die twee ellendige maanden liep ik tegen nog veel meer oude overtuigingen aan die ik onder de loep heb kunnen nemen: je mag niet zomaar genieten, dat moet je verdienen; je moet altijd iets nuttigs doen; je moet sowieso altijd iets dóen, luiheid is des duivels oorkussen; noem maar op. Dus de volgende keer kan ik dit anders doen. Kan ik het mijzelf makkelijker maken. Dat is er nog zo een: het jezelf makkelijk maken... oef. Maar dat is wel de clou: door te begrijpen dat het ook makkelijker kan door er anders naar te kijken gaan we onszelf een hoop ellende besparen en zullen we ons gaan ontwikkelen omdat we het willen en niet omdat het pijn doet en moet. Dus niet door het lijden, maar omdat het leuk is. 

Geloof niet

Geloof niets van wat hierboven allemaal staat. Neem niets zomaar aan, want dan verwissel je het ene overtuigingssysteem door het andere. Voel of het bij je resoneert. Kijk of je dingen herkent en of je uit de voeten kunt met wat hier staat. Doe er je voordeel mee of laat het liggen. Als je merkt dat je het niet kunt laten liggen, als je je er heftig tegen verzet, onderzoek dat dan: grote kans dat je oude overtuigingssysteem het gevecht is aangegaan met wat jij diep van binnen eigenlijk voelt en wilt. Want elk gevecht met iets buiten je is een gevecht met iets in jezelf.

Met dit artikel wil ik licht werpen op hetgeen gaande is in de wereld. Als een krant of het journaal uit de geestelijke wereld. Want het geeft rust als je begrijpt wat er in je leven gebeurt – dan hoef je wat minder aan jezelf te twijfelen, wat veel energie scheelt. En het maakt ook uit als je weet dat je niet de enige bent.

Stuur dit artikel vrijelijk door naar iedereen waarvan je vermoedt dat die er iets mee zou kunnen (je kunt de link doorsturen of mij mailen voor een pdf). Hoe meer mensen begrijpen wat er gaande is, hoe eerder er een kritische massa ontstaat die, zoals we weten, voor grote en onvoorziene omwentelingen kan zorgen. Verspreid deze informatie – dit licht op de zaak – zoveel je kunt. Dankjewel.

Léonne Meiresonne

Den Haag, juli 2011