… dat is de definitie van het woord corona. Hoe passend voor wat er deze tijd aan de hand is. De zon staat voor het leven en voor het Ik (vgl. je ‘zonneteken’ in de astrologie). Het leven op aarde is lang verduisterd geweest. In de loop van de mensheidsontwikkeling zijn wij ons steeds meer gaan verbinden met de aardse vaste materie en daardoor zijn wij steeds verder op afstand geraakt van de geestelijke wereld. Zo sterk dat wij helemaal vergeten zijn dat wij in wezen goddelijk geestelijke wezens zijn.
Velen zien deze afstand tot de geestelijke wereld als fout of verkeerd, maar dit is precies wat de bedoeling was. Huh? Velen denken dat dit een vergissing is en willen terug naar vroeger tijden, toen allerlei wijsheid en kennis met betrekking tot de natuur en het leven in het algemeen nog beschikbaar was. Echter, de tijd naar waar men terugverlangt is een tijd waarin wij nog onbewust verbonden waren met de goddelijk-geestelijke wereld. Die tijd is voorgoed voorbij en dat is ook precies de bedoeling.
Je kunt de mensheidsontwikkeling vergelijken met de levensloop van een mens. Als je als baby geboren wordt ben je nog maar met een klein deel van je wezen verbonden met je fysieke lichaam, het grootste deel bevindt zich buiten het fysieke lichaam. Daardoor neem je als baby, peuter en kleuter nog grotendeels buitenzintuiglijk waar. Naarmate je ouder wordt verbindt je wezen zich steeds verder met het fysieke lichaam en verdwijnt de ‘helderziendheid’; je gaat steeds meer zintuiglijk en steeds minder buitenzintuiglijk waarnemen. Met elke levensfase van 7 jaar ga je door de stadia die de mensheid op aarde heeft doorgemaakt. In de eerste 7 jaar bouw je je fysieke lichaam, van 7 tot 14 je etherlichaam, van 14 tot 21 je astraal lichaam (emotioneel- en mentaal lichaam, zeg maar het aardse deel van de ziel) en vanaf het 21e levensjaar daalt het Ik in.
Dat is in hele grote lijnen de geschiedenis van onze ontwikkeling op aarde. In de eerste grote fase van de mensheidsontwikkeling zijn wij, samen met en onder leiding van vele krachtige kosmische wezens, begonnen met het creëren van vaste materie. Daaruit is het stenen- en mineralenrijk ontstaan zoals wij dat nu kennen. In de 2e grote fase is er leven gebracht in deze materie; levens- en sapstromen waardoor groei en voortplanting kon ontstaan, wat wij nu kennen als ons huidige etherlichaam. Uit deze 2e grote fase van de mensheidsontwikkeling is het plantenrijk ontstaan. Vervolgens, in de 3e grote fase, is dit levende organisme bezield met instincten en driften en de daarbij horende basale hersenfuncties. Uit deze 3e fase van de mensheidsontwikkeling is het dierenrijk ontstaan.
En nu bevinden wij ons in de 4e grote fase van de mensheidsontwikkeling: de indaling van het Ik, zoals dat ook gebeurt vanaf je 21e levensjaar. Eigenlijk zou je kunnen zeggen: ons aardse voertuig is inmiddels dusdanig gereed dat het geschikt is voor ons hoger Ik om erin te gaan wonen. Het is de bedoeling van deze 4e grote ontwikkelingsfase dat wij vanuit de volledige verbinding met de aardse materie (dus: wonend in een fysiek lichaam), ons weer gaan herinneren dat wij goddelijk geestelijke wezens zijn. Wij zijn dus niet meer automatisch verbonden met de geestelijke wereld omdat ons wezen zich nog grotendeels buiten de materie bevindt (de oude helderziendheid), maar alleen als wij uit vrije keuze deze verbinding zelf tot stand brengen. Kort gezegd: wij zijn niet meer onbewust verbonden met de geestelijke wereld en de kosmische wetten omdat wij met ons ik-bewustzijn leven in ons aardse lichaam. Bij dieren bijvoorbeeld is dat anders. Zij zijn meer verbonden met de kosmische en natuurlijke orde dan met hun aardse lichamen – een voorgaande ontwikkelingsfase van de mens. Daardoor kunnen zij niet anders dan aan deze orde gehoor geven. Zij hebben als het ware een dromerig bewustzijn maar geen vrije wil, zoals de mens. Toen een aantal jaar geleden de Tsunami kwam, brachten de dieren zichzelf tijdig in veiligheid, gehoor gevend aan het veranderende trillingsveld dat zij waarnemen en onbewust verstaan. Geen dier dat zich afvraagt ‘waarom rennen we de berg op?’ of ‘zal ik eens naar rechts gaan in plaats van naar boven?’. Wij hebben dit vermogen verloren. Naarmate wij ons steeds verder verbonden hebben met ons aardse zelf (fysiek, ether- en astraallichaam), hebben wij het heldere dagbewustzijn verworven. Echter, het gebied waarop zich dit bewustzijn uitstrekt is steeds smaller geworden. Onze waarnemingen betreffen inmiddels vrijwel uitsluitend de fysiek waarneembare wereld.
Dat zou je kunnen benoemen als ‘de donkerste tijd op aarde’, de verduisterde zon. Maar, gelukkig is er de corona: de stralenkrans rond de verduisterde zon. De stralenkrans van ons hoger Ik, van ons goddelijk geestelijke wezen. Wij zijn geheel en al de verbinding met de kosmische en natuurlijke orde der dingen kwijtgeraakt. Dat is geen vergissing, dat was de bedoeling en kon ook niet anders. Want de hele idee van de ontwikkeling op aarde is de vergeestelijking van de materie, ofwel: het doordringen van de materie met bewustzijn. En dat kan alleen als je je daar geheel mee verbindt, want vergeestelijking gebeurt van binnenuit. En zo hebben wij nu een aards huis gemaakt, om in te kunnen wonen, en vanaf nu gaan we dit aardse huis vergeestelijken. In omgekeerde volgorde: dus eerst de vergeestelijking van (ofwel: bewustzijn verkrijgen over) ons denken en emoties (astraal lichaam), vervolgens het bewustzijn over ons etherlichaam en tenslotte het volledige bewustzijn over ons fysieke lichaam. Wat uiteindelijk resulteert in het verdwijnen van de cyclus van geboorte en dood want als wij volledig bewustzijn hebben over de aardse materie kunnen wij ons voertuig manifesteren wanneer we maar willen en het ook weer verlaten wanneer we willen. Maar dat alles is nog hele verre, verre toekomstmuziek. Dan hebben we het over de 5e, de 6e en de 7e grote ontwikkelingsfase van aarde en mensheid. Voor nu hebben we een flinke kluif aan de 4e fase: de indaling van ons hoger zelf in ons lager (aardse) zelf. Wat betekent dat in de praktijk?
Zoals ik al schreef, zijn wij de verbinding met de natuurlijke en kosmische orde der dingen grotendeels kwijtgeraakt. En nogmaals: dat is geen vergissing, dat was precies de bedoeling. Eigenlijk zijn we als mensheid voor het eerst ‘volwassen’, te vergelijken met de vierde 7-jaarsfase in een mensenleven: van 21 tot 28 jaar. En zoals je vanaf je 21e geacht wordt een zelfstandige volwassene te zijn die niet meer onder toezicht van zijn ouders staat, worden wij nu geacht om zonder de goddelijke sturing van bovenaf, zelf de leiding op ons te nemen. Nu ons Ik geïncarneerd is, is het onze opdracht om door de materie van het fysieke lichaam heen uit vrije wil de verbinding met de natuurlijke en kosmische orde te hervinden.
Uit vrije wil. Want daar draait het om. Dus niet omdat iets of iemand anders zegt dat je dat moet doen, maar omdat je zelf voelt dat je dat wilt. Omdat je zelf vindt dat dat het goede is om te doen. Het gaat er dus in deze tijd niet om dat je ‘het juiste doet’ maar dat je vanuit jezelf begrijpt wat het juiste is en daarvoor uit vrije wil kiest.
Van alle levende wezens en organismen op aarde, zijn wij mensen de enige met een vrij wil. Wij kunnen ingaan tegen de natuurwetten. En dat mag ook. Wij ontkomen echter nooit aan de consequenties en gevolgen van onze vrije keuze. Wij kunnen bijvoorbeeld, in tegenstelling tot de dieren, aan geboortebeperking doen. Evenzo kunnen wij alles in het werk stellen om niemand dood te laten gaan. Dat mag. Echter, het heeft wel consequenties. Bijvoorbeeld dat de planeet behoorlijk overbelast is geraakt. Overigens niet omdat wij met te veel zijn maar omdat wij te veel en op een tegennatuurlijke manier consumeren. Omdat wij inmiddels leven op een manier die geen rekening houdt met de samenhang der dingen. Omdat wij de onstoffelijke wereld niet meer waarnemen en daardoor niet meer begrijpen wat wel en niet vruchtbaar is. Omdat wij vergeten zijn wat wezenlijk is. Omdat wij niet meer begrijpen wat waarde heeft en wat niet.
En dat is precies wat de corona doet. De wereld is ziek en corona maakt haar beter. Het laat ons zien hoe ons handelen samenhangt met de gezondheid van de planeet (het herstelde water in Venetië, de luchtkwaliteit in Wuhan). Het laat ons zien wat werkelijk waarde heeft (de beroepen waar we niet zonder kunnen maar die economisch niet gewaardeerd worden). Het laat ons zien dat we elkaar nodig hebben en niet zonder elkaar kunnen, nu we allemaal op onszelf teruggeworpen zijn. De grote boodschap van corona (de stralenkrans) is: herstel de verbinding met wat van nature IS en waarzonder we niet kunnen.
Alle acties die gericht zijn op zo snel mogelijk weer overgaan tot de orde van de dag, business as usual en die uitgaan van afgescheidenheid (‘ikke, ikke’ of ‘eigen land eerst’), zijn acties die een ongezonde en onnatuurlijke toestand in stand zullen houden en die leiden alleen maar tot ergere rampen. Het gaat nu om samenwerking en verbinding; van mens tot mens, van land tot land en van mens tot de planeet. En daarin is alleen datgene wat wezenlijk en vanuit het hart gedaan wordt, van waarde. Van waarde betekent dat het iets teweeg brengt dat blijvend is. Sustainable. Bijvoorbeeld: als je iets voor iemand doet en je doet dat omdat het hoort of moet of om er mooie sier mee te maken, dan heb je niets gedaan. Het is een lege huls, een waarde-loos gebaar. Je hebt dan iemand misschien even uit de brand geholpen, voor dit moment in z’n aardse leven, maar alles wat materieel is vergaat ook weer. Wat je iemand uit het hart geschonken hebt, heeft eeuwigheidswaarde want dat blijft leven in de ziel en wordt van leven tot leven meegedragen en vervolgens weer uitgedrukt in de materie. Alle materie is een symptoom van een geestelijke impuls. Dat zijn we alleen vergeten. En corona maakt dat duidelijk. Alles wat waarde heeft blijft overeind, dat wat waardeloos is stort in.
Het is een enorm grote transformatie waar we doorheen gaan en hoe eerder we begrijpen waar het nu om gaat, hoe beperkter de ramp. De wal keert het schip. En of het schip keert of de wal raakt, is aan ons. Alles en iedereen in de geestelijke wereld houdt z’n hart vast. Laten wij dat ook doen. Hou je hart vast en laat je erdoor leiden. Hou je hart vast en verbind het met de ander. Hou je hart vast en verbind het met de aarde. Wees met hart en ziel mens. Ons hart is het kruispunt tussen hemel en aarde, de ziel is de intermediair tussen ons aardse en goddelijke zelf. Mens zijn betekent ten diepste: de goddelijke en de aardse werkelijkheid integreren. Dat betekent dus dat het aardse afwijzen net zo onzinnig en onvruchtbaar is als het goddelijke afwijzen. Daar wordt tegenwoordig vaak een vergissing gemaakt.
Er is een grote hoos spiritueel gewauwel dat ons wijs wil maken dat alles alleen maar om het goddelijke of geestelijke gaat. Dat is een beweging die ons eigenlijk los wil maken van de aarde (de materie). Helemaal verdwijnen in de materie is net zo desastreus als helemaal verdwijnen in het geestelijke. Beide schieten het (ons) doel voorbij. Hier gaat het om een tegenstelling, een strijd, waarvan wij de portee en de inhoud niet helemaal in de gaten hebben:
Op aarde ontwikkelen wij ons tussen twee grote, tegengestelde krachten. In de geestelijke wereld heten deze krachten Lucifer en Ahriman. De christelijke kerk – die in onze culturele en maatschappelijke structuur en daarmee op ons denken een grote invloed heeft gehad – heeft deze twee ‘per ongeluk’ op één hoop gegooid en heeft daarmee iets gevaarlijks gecreëerd. Iedereen kent wel de namen duivel en satan, toch? En waarschijnlijk denk je dat dat twee verschillende benamingen zijn voor een en hetzelfde, toch? Dat is een vergissing. Ahriman is satan en Lucifer is de duivel. Nou en? Wel, laat me uitleggen waar deze twee voor staan.
Grofweg kun je zeggen dat Ahriman probeert om ons geheel aan de aardse materie te kluisteren en ons wijs wil maken dat wij maar een keer leven. Dat het erom gaat in dat leven zoveel mogelijk aardse goederen en macht te vergaren om comfortabel te leven en zoveel mogelijk uit dat ene leven te peuren. YOLO. Je bent een aards mens en niet meer dan dat, als je dood gaat is het afgelopen. Lucifer daarentegen probeert je wijs te maken dat het aardse slijk slecht is, dat het fout en zondig is om je daaraan te hechten of je erom te bekommeren, dat het naar is dat je daarmee te maken hebt en dat je hier zo snel mogelijk weg moet zien te komen. Je moet je eruit zien te verheffen en erboven staan. En als je goed je best doet hoef je niet meer terug naar dit tranendal.
Ik vermoed dat de meeste mensen die dit lezen wel vermoeden waar het probleem zit: Ahriman herkennen we wel als ‘kwalijke kracht’ maar… herkennen we Lucifer ook? Veel mensen die zichzelf kenmerken als spiritueel, hebben niet in de gaten dat ze in de val van Lucifer trappen. Het Luciferische leidt tot arrogantie, de wijsheid in pacht hebben, religieus fanatisme, zoete zweverigheid en bedekken met de mantel der liefde. Maar ook: de reguliere geneeskunde geheel afwijzen, geld en bezit minachten, zeggen dat klimaatverandering een autonoom proces is waar de mens geen invloed op heeft, belijden dat ‘iedereen zijn eigen waarheid heeft’ en daarmee het gesprek over oplossingen de grond in boren. Kortom: we hebben een probleem, want er is een grote groep die volledig in de ban van Ahriman is, maar een groeiende groep die hen ‘bestrijdt’ heeft niet in de gaten dat ze in de val van Lucifer loopt. Veel van wat nu wordt gezien als spiritueel, goddelijk en ‘goed’, is dat helemaal niet. Het is net zo eenzijdig en on-evenwichtig, alleen de andere kant op. Volledig opgaan in het goddelijk-geestelijke is net zo funest voor de ontwikkeling van de mensheid als volledig opgaan in de materie. En dat zijn de twee uitersten, de twee krachten waartussen wij ons als mens ontwikkelen. Want het gaat om het samenvoegen, het integreren van lichaam en geest. Dit zijn de twee krachten waartussen wij continu een balans te vinden hebben.
Kort gezegd: hoe wij nu een verdeling maken tussen goed en fout, zijn enkel twee tegengestelde polen, twee eenzijdigheden waar wij als mens constant tussen staan. En daarin hebben wij niet het midden te vinden maar de balans. Niets is in zichzelf goed of fout, de onbalans is dat. Geld is niet fout, een onevenwichtige verdeling ervan wel. Regels zijn niet fout, te veel of te weinig wel. Abortus is niet fout, het iemand verbieden of iemand ertoe dwingen wel. (En daarin is de definitie van fout: alles wat niet vruchtbaar is en wat niet leidt tot groei, wat het leven niet dient. En groei is dan niet groter, groter en meer maar beter, waardiger, vreugde en vrijheid schenkend.) Tussen de twee polen hebben wij steeds een balans te vinden, en laten we niet de vergissing maken om het midden te moeten innemen, want dat is net zo star als de polen. De balans, daar gaat het om. Want als er van iets te veel of te weinig is, ligt de balans links of rechts van het midden. Dat betekent dus dat er elke keer, in elke situatie en op elk moment, iets anders is dat balans brengt. De aarde is niet fout en de hemel goed, alleen aards of alleen hemels brengen beide de ontwikkeling van de mensheid in gevaar. Beide kanten hebben een deel van de waarheid in pacht. Bestrijd elkaar hierin dus niet, maar breng het bij elkaar en in balans want alleen dan is het vruchtbaar.
Nu is het duidelijk dat er op wereldniveau onbalans aan de orde is waar je als individueel mens niet zomaar macht over hebt. Echter, dichter bij huis, in het persoonlijke leven, zijn er talloze onderwerpen waar je wel macht over hebt. Wij zijn als individuele mensen in de loop van de tijd allemaal geprogrammeerd geraakt over wat goed en fout is. Dit zijn statische, mentale inhouden geworden (normen en waarden, wetten en regels) die vast zijn komen te staan. Die stammen uit de tijd dat het het kantelpunt bereikt was waarin het grootste deel van ons wezen in de materie kwam te wonen en we ‘in het donker’ geraakten. In die tijd waren er strakke regels nodig omdat we als het ware de weg kwijt waren, niks meer konden zien, niet meer grotendeels verbonden waren met de geestelijke wereld. In onze mythologie: de zondeval, de verstoting uit het paradijs. Dat kantelpunt zijn we inmiddels voorbij, we zijn door het nulpunt heen. We gaan weer ontwaken, maar dan vanuit ons aardse lichaam. En je mag er vanuit gaan dat je in wezen goed bent, je bent per slot een goddelijk wezen. Of, zoals Rutger Bregman dat zegt: de meeste mensen deugen.
Dat betekent dus dat we ons kunnen gaan ontdoen van onze programmering. Dat is ook noodzakelijk, anders worden we robots. Maar het is ook niet vruchtbaar om al die normen en waarden ineens overboord te gooien, anders worden we beesten (niet eens dieren, want die hebben geen vrije wil). Het gaat er nu in het persoonlijke leven om, om al die regels onder de loep te nemen en te bekijken en wegen wat nu, op dit moment en in deze situatie het juiste is om te doen. En dat is elke keer iets anders. Zo kan het zijn dat bijvoorbeeld ‘lief doen’ of iets voor iemand doen, op een bepaald moment in een bepaalde situatie precies niet het juiste is om te doen. Bijvoorbeeld je kind alleen maar prijzen en niet kritisch zijn als het nodig is, is ongezond. Ik heb mijn kinderen opgevoed met de stelregel: “je bent goed zoals je bent, wat niet wil zeggen dat het geen verandering behoeft”. Met andere woorden, je mag komen zoals je bent, daar word je nooit om veroordeeld en als er iets mis gaat dan help ik je leren hoe het anders kan. Evenzo kan het heel ongezond zijn om iets voor iemand te doen. Als dat iets betreft dat die ander te leren heeft, ontneem je diegene de kans het te leren doordat jij het steeds voor hem doet. Dat lijkt heel aardig maar is het helemaal niet. Je belet die persoon zich te ontwikkelen.
Zo zitten wij allemaal vol programmeringen die ons inmiddels niet meer dienen. Die hun functie gehad hebben en die inmiddels destructief zijn geworden. Dat het niet meer werkt blijkt ook en daarom worden er steeds meer regeltjes bij gemaakt… Maar dat lost niets meer op. De oplossing zit in je hart volgen (en je hoofd gebruiken om het uit te voeren). En zoals gezegd: alleen dat wat met hart en ziel gevoeld, gewild en gedaan wordt, heeft eeuwigheidswaarde, de rest is waardeloos en vergaat.
Een virus is erfelijk materiaal in een omhulsel van eiwit. Het is geen levend organisme want het kan zich niet voortplanten en heeft geen eigen stofwisseling. Het is ziek geworden dna. Het corona-virus is een uitdrukking van wat ziek is in onze maatschappij. Het kan op zichzelf niet leven, een virus kan alleen leven als je er een podium aan geeft waarop het kan gedijen en parasiteren. De enige manier om op je dna in te werken is door middel van de grootste zonnekrachten in jezelf. De zonnekrachten in jezelf staan voor het goddelijk geestelijke Ik, de hartekracht waardoor je met hart en ziel mens kunt zijn. Dus niet alleen aards en niet alleen een goddelijk, maar een goddelijk wezen in een aards lichaam. Laten we de stralenkrans die rond de verduisterde zon schijnt, gebruiken om ons weer te herinneren wie we zijn. Ik moet nu denken aan een vraag die ik ooit aan een van mijn vrienden in de geestelijke wereld stelde: hoe heb ik het in mijn hoofd gehaald om in Nederland te incarneren, als ik zo van de zon houd? Ze antwoordde toen: “Iedereen die in het midden en noorden van Europa geboren is of woont, wordt geacht de zon in zichzelf aan te steken”. Daar kon ik mee uit de voeten. Ik hoop jij ook.
Desondanks zullen we allemaal te maken krijgen met de gevolgen van deze operatie, die dat wat ziek is op aarde beter moet maken. Dat is pijnlijk, voor iedereen. Een naaste verliezen en deze in zijn of haar laatste uren niet bij kunnen staan, je inkomen verliezen en niet weten hoe je voor je gezin moet zorgen, je bedrijf failliet zien gaan… dat is allemaal afschuwelijk en doet zeer. Het is als geopereerd worden in het ziekenhuis, waardoor je ook eerst in een ellendiger staat komt teneinde gezond te worden. Wat er nu gebeurt is bedoeld om te gaan begrijpen wat wel en niet werkt, wat wel en niet vruchtbaar is. Het doel ervan is om stapje voor stapje weer in verbinding te komen met de kosmische orde der dingen, weer te gaan aanvoelen, waarnemen en begrijpen hoe het werkt. Of, zoals een van mijn gidsen altijd zegt: het gaat er niet om dat je leert hoe je je problemen oplost, het gaat erom dat je leert hoe je ze voorkomt. En ik kan alleen maar hopen dat dit genoeg is, dat er niet meer ellende hoeft te ontstaan. Laten wij daar allemaal ons steentje aan bijdragen. Vergis je niet in de samengebundelde macht en de kracht van onze individuele inspanningen. Verbeter de wereld begin bij jezelf is niet voor niets een cliché. Het is waar. Steek je zon aan. Laten we met elkaar een cultuur van het hart bouwen.
Tot slot:
- In dit stuk borduur ik inhoudelijk voort op eerdere artikelen over ‘de nieuwe tijd’ die ik sinds 2009 geschreven heb en die hier allemaal te vinden zijn.
- In dit artikel kan ik alleen de grote, algemene bewegingen aanduiden. Hoe zaken precies en uniek in jouw leven spelen vraagt een individuele kijk op de dingen. Ik merk dat veel mensen hier behoefte aan hebben en daarvoor kun je mij consulteren. Ik doe alleen telefonische consulten, aanvragen graag per mail (info@gidswerk.nl).
- Ik schrijf deze artikelen omdat ik voel dat ik dat te doen heb. Het kost tijd en ik verdien er niets mee. Als je je door deze artikelen geholpen en geïnspireerd voelt, kun je daar uitdrukking aan geven door een donatie te doen. Dat kan op rekeningnr. NL53 INGB 0634 9810 48. Je mag me ook vragen om een tikkie te sturen als je dat makkelijker vindt.
Dankjewel, Léonne
