Tijd is niet meer wat het was. Tijd gedraagt zich niet meer zoals we gewend zijn. Tijd was tot nu toe verbonden aan de fysieke wereld waardoor het een strak en onbeweeglijk frame was. Je werd erdoor gedicteerd. De nieuwe tijd gedraagt zich anders; het is beweeglijker. Elastisch. Het doet dingen die we niet gewend zijn en waar we geen concepten voor hebben. De nieuwe tijd is verbonden aan de hartpuls i.p.v. de fysieke wereld. Als je mee beweegt op de impulsen van het hart, dan beweegt de tijd met je mee en staat je tot dienst. Dan kan er in heel korte tijd ineens heel veel gebeuren en heb je zomaar tijd over. Je hebt het niet meer druk en toch ‘doe’ je niet minder en vaak zelfs meer dan voorheen. Op een wonderbaarlijke en (voor ons verstandelijke denken) onbegrijpelijke manier kunnen zaken ineens heel snel gaan en dat past niet in het concept dat wij hebben over hoeveel er in een bepaalde tijd kan gebeuren. Daardoor sta je niet meer onder tijdsdruk.
Als je op dit moment wel last hebt van tijdsdruk dan vertelt dat je, dat je meer zou mogen luisteren naar je hart. De wijsheid van het hart is van een totaal andere orde dan de wijsheid van het denken. Het hart kent meer vertrouwen dan het denken. Het hart durft wegen in te slaan waarvan het niet van te voren weet waar het toe leidt. Het denken wil dat van te voren weten en durft niet te vertrouwen op een ‘goede’ uitkomst. Hierdoor ontstaat ongeduld. En ongeduld = gebrek aan vertrouwen. Dit ongeduld wil zaken in het oude tijdsframe stoppen, maar dat bestaat niet meer. Door dat te doen, stop je zaken letterlijk in de oude tijd, in het verleden dus. En ondertussen gaat de nieuwe tijd door... daardoor ontstaat frictie.
